Τι άλλο ακόμα να φθείρουμε…

αναδημοσίευση από την Ε/κ εφημερίδα “Πολίτης”

Πάλι ξέσπασε σάλος. Επειδή φθείρουμε τη διοίκηση των δυνάμεων ασφαλείας μας και την αστυνομία μας. Τι έκπληξη! Χρειάζεται μήπως να τους φθείρουμε εμείς; Ούτως ή άλλως μήπως εκείνοι δεν έφθειραν τον εαυτό τους; Μήπως ξεχάστηκε αυτό; Σίγουρα ξέχασαν και αυτοί όπως τους τροχονόμους που αναπτύσσουν ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο. Όταν προσπάθησα να τους φωτογραφίσω με τη φωτογραφική μου μηχανή την ώρα που οι αστυνομικοί έλεγχαν τα έγγραφα του Αλί Οσμάν, ένας αστυνομικός επιχείρησε να με εμποδίσει. «Είμαι δημοσιογράφος», του είπα, «θα γράψω μια είδηση που λέει ότι η αστυνομία είναι επί το έργον». Όταν ζήτησε να δει τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, γέλασα. «Δηλαδή από τη μια μας συλλάβατε και μας ρίξατε φυλακή τόσες φορές και από την άλλη δεν μας αναγνωρίζετε», του είπα. Κατόπιν τούτου μου απάντησε: «Γιατί σας έβαλαν φυλακή; Σίγουρα πρέπει να είχατε πιει πολύ»!

Δεν είμαστε εμείς που πίνουμε. Είναι σίγουρα όσοι μας λένε ότι φθείρουμε τον στρατό μας. Διότι ξέχασαν. Ήπιαν τόσο πολύ, ξεπέρασαν τον εαυτό τους και δεν θυμούνται τίποτα απολύτως. Δεν θυμούνται πως έφθειρε τον εαυτό του αυτός ο στρατός που μας διαφεντεύει εδώ και σαράντα χρόνια. Το 2000 μας συνέλαβαν με τη συνωμοσία περί «σπείρας κατασκοπίας». Μας αποκάλεσαν «κατάσκοπους των Ελλήνων». Δημοσιεύτηκαν παντού μακροσκελείς ανακοινώσεις του στρατιωτικού διοικητή. Οι τουρκικές τηλεοράσεις μετάδιδαν κάθε μισή ώρα σε όλο τον κόσμο ότι «μπαγλάρωσαν τον αρχηγό της σπείρας». Ο «εθνικός ηγέτης» του στρατού Ραούφ Ντενκτάς είπε καταφανώς ψέματα λέγοντας «είδα τα αποδεικτικά στοιχεία». Ο τότε γενικός εισαγγελέας Ακίν Σαΐτ αποδείχτηκε ότι ήταν θαρραλέος άνθρωπος. «Δεν υπάρχουν αποδειχτικά στοιχεία», είπε στον στρατιωτικό διοικητή και στον Ντενκτάς. Τρελάθηκαν. «Αν δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, βρες τα», του είπαν. Ο κύριος Ακίν το απέρριψε. «Τότε θα παραιτηθώ», τους είπε.

Αυτή η συνωμοσία αποκρούστηκε. Μας στήριξαν οι Ελληνοκύπριοι δημοσιογράφοι στο νότο, έστω και αν δεν το έκαναν οι δημοσιογράφοι στον βορρά που φοβούνταν να πουν κουβέντα για τον στρατό. Η Ένωση Συντακτών στον νότο κινητοποίησε τον κόσμο. Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων έστειλε αντιπρόσωπο στο νησί για να παρακολουθήσει τις ακροάσεις της δίκης μας. Η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, η Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων στην Αμερική εξέφρασαν ενεργά τη στήριξή τους προς εμάς. Ακούστηκαν φωνές διαμαρτυρίας από το Ευρωκοινοβούλιο κατά της σύλληψής μας και απαιτήθηκε η άμεση απελευθέρωσή μας. Έτσι η συνωμοτική στρατιωτική διοίκηση έγινε ένα μηδενικό στον κόσμο. Και εσείς ακόμα μιλάτε για τιμή και πρεστίζ αυτού του στρατού; Ποια τιμή; Τη συνωμοτική; Έπρεπε να ντραπεί και να απολογηθεί σε εμάς όταν αποκαλύφθηκε η συνωμοσία. Δεν το έκανε. Αντί να απολογηθεί, κατέσχεσε την ταυτότητα και το διαβατήριό μου για τρία χρόνια.

Για τρία χρόνια παρεμποδίστηκε η ελευθερία διακίνησής μου. Μέχρι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003 μπόρεσα να περάσω στον νότο για πρώτη φορά μόνο με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα. Όταν το αντιλήφθηκαν αυτό, απαγόρευσαν τις διελεύσεις με δημοσιογραφική ταυτότητα και έτσι δεν μου επέτρεπαν να περάσω. Πάλι δεν ακούστηκε καμία φωνή από τις εφημερίδες μας στον βορρά. Πάλι οι δημοσιογράφοι στον νότο ήταν εκείνοι που με έσωσαν. Με τη συμμετοχή και Ελληνοκυπρίων πολιτικών, διοργάνωσαν μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Και μόνο μετά από αυτή την εκδήλωση η αστυνομία μού παρέδωσε την ταυτότητα και το διαβατήριό μου. Αυτό τον στρατό και αυτή την αστυνομία είναι που λέτε ότι φθείρουμε; Ούτως ή άλλως έχουν οι ίδιοι σαπίσει τον εαυτό τους και έχουν βρομίσει. Τι άλλο να φθείρουμε εμείς;

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Τι άλλο ακόμα να φθείρουμε… Με τον Σενέρ Λεβέντ 20/02/2015