η θέση της γυναίκας στο Ιράκ

Η τραγική πτώση της θέσης της γυναίκας στο Ιράκ είναι το αποτέλεσμα των 30χρονων πολέμων, δικτατοριων και κατοχής.

Μέχρι και τα τέλη 70- αρχές 80 περίπου, οι γυναίκες στο Ιράκ ήταν συγκριτικά χειραφετημένες και με κοινωνική συμμετοχή.

Είχαν κρατικές επιχορηγήσεις μητρότητας και σπουδών. Ιδιωτικές κλινικές επιδοτούνταν από το κράτος για αμβλώσεις.

Αποτελούσαν τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους και γιατρούς εργαζόμενους.

Επίσης το Ιράκ υπήρξε η πρώτη Αραβική χώρα που έβγαλε γυναίκα δικαστή, πρέσβειρα και υπουργό.

Στα μικτά σχολεία “τα παιδιά ήταν όλα μαζί και [] ποτέ δεν αισθάνθηκα να γίνεται διάκριση μεταξύ εμού και των αγοριών. [] Ακόμη και στο σπίτι, δεν αισθάνθηκα ποτέ διαφορά ανάμεσα σε μένα και τον αδελφό μου. Δεν το είχα σκεφτεί καν. [] Οι αλλαγές άρχισαν [] όταν ο Σαντάμ Χουσεϊν ετοιμαζόταν για πόλεμο με το Ιράν.[] Όταν οι άνθρωποι μιλάνε γι αυτό, λένε ότι οι γυναίκες άρχισαν να κλείνονται στο σπίτι από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος.”

Πλέον στο Ιράκ το 1/4 των γυναικών πάνω από 12 χρονών είναι αναλφάβητες, ενώ μόνο το 14% των δημόσιων υπαλλήλων είναι πια γυναίκες.

Όσες είχαν ή προσπαθούν να διατηρήσουν ιδιωτικές επιχειρήσεις (από κλινικές μέχρι κομμωτήρια), απειλούνται οι ίδιες και οι οικογένειές τους ώστε να τις κλείσουν, σταματούν τις κόρες τους από το σχολείο για να μην κινδυνεύσουν, αντιμετωπίζουν μαυραγορίτες και θρησκευτική τρομοκρατία.

Ο πρόσφατος διορισμός στη δημαρχία της Βαγδάτης της πολιτικής μηχανικού Zekra Alwach, παρότι σχετικά ελπιδοφόρος, μένει να κριθεί κι από το πόσο θα υποστηρίξει τις γυναίκες απέναντι στη φτώχεια, τη διαφθορά και τη βία.

πηγές:

http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2015/03/iraqi-women-150308055143624.html

“Ιρακινές αντιστάσεις”, στάσει εκπίπτονες 2008