το κυπριακό και η εδραίωση της αμερικανικής παρουσίας-το οικολογικό έλλειμμα

Το σίγουρο είναι ότι η στρατηγική των ΗΠΑ για την εδραίωση της επικυριαρχίας της στην ΝΑ Μεσόγειο αποκτά μια σταθερή βάση στην Κύπρο. Η γαλλική παρουσία της υπουργού αμύνης απλά ενδυναμώνει την αναχαίτιση του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού με τις συμμαχικές του εκτροπές (Ρωσία). Η παρουσία του εμβληματικού αεροπλανοφόρου «George H.W. Bush» επικυρώνει, σε ένα βαθμό που ακόμα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη χρονική του διάρκεια, την ανακοπή της τουρκικής “ύβρεως” σε συνδυασμό βεβαίως με την νέα προσπάθεια ένταξης του αραβικού παράγοντα (απομόνωση του Κατάρ) στους ευρύτερους σχεδιασμούς για την κεντρική Ανατολή και τον περιορισμό της Ευρώπης στον ίδιο ρόλο, του ακόλουθου. Το κυπριακό (όπως και το παλαιστινιακό) ως προσπάθεια επίλυσης -δια της διχοτόμησης- που επιχειρούν οι ΗΠΑ και που προσκρούουν στις υπερβολικές απαιτήσεις της τοπικής υπερδύναμης, Τουρκίας, παραμένει ένας σίγουρος χώρος για τη διευθέτηση των αμερικανικών συμφερόντων και μάλιστα κατόπιν εδραίωσης της παρουσίας του ΝΑΤΟ “για το προσφυγικό” μετά την άθλια συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, με τον ελλαδικό παράγοντα να υπακούει στην αμερικανική πολιτική και να επεκτείνει την πολιτική αυτή στη συμμαχία με την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Από “μακριά” η Συρία, την οποία “βλάπτουν”, όπως θα έλεγε κι ο Κ. Καβάφης δεν είναι παρά το υπόδειγμα προς αποφυγήν ή αλλιώς εφαρμογών. Η εδραίωση επίσης των ΗΠΑ στην κυπριακή θάλασσα, τρόπον τινά προεκτείνει και το σχεδιασμό για τον επιθυμητό κουρδικό διάδρομο από το Ιράκ μέχρι και τη Συρία.

Όμως δίπλα σε όλα αυτά τα αδιέξοδα που μεγεθύνονται απουσία του οριζόντιου κινήματος που θα θέσει τις γέφυρες ανάμεσα στους λαούς, που θα θέσει συνεργασία των λαών στο εσωτερικό και μετά τα σύνορα, που θα θέσει τις προτεραιότητες για την εξομάλυνση των σχέσεων, που θα θέσει στο επίκεντρο της αντίστασης τη δημοκρατική αυτονομία και την υπέρβαση του καπιταλισμού, που θα μιμηθεί εν τέλει το συμβουλιακό πρότυπο της κουρδικής επανάστασης στη Βόρεια Συρία, είναι και το οικολογικό αδιέξοδο. Δηλαδή το να στήνουμε τρύπες σε όλη τη Μεσόγειο, προς υπεράσπιση “της πατρίδας μας” με τη βοήθεια των αμερικανικών αεροπλανοφόρων είναι θετικό; Η αντίσταση στον επεκτατισμό της Τουρκίας δικαιολογεί την ύπαρξη μιας βραδυφλεγούς οικολογικής βόμβας; Η συντήρηση και η επέκταση του βιομηχανικού καπιταλιστικού μοντέλου μέσω της ανάπτυξης αυτής της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι αναμφισβήτητη; Αν δεν τεθεί τώρα ένα συνολικό σχέδιο από το οριζόντιο κίνημα που να αφορά την οικολογία, τον ιμπεριαλισμό, την πολιτική και την οικονομία, πότε θα τεθεί;

 

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://eleftheriako-giro-giro.espivblogs.net/2017/07/17/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%85%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5%ce%b4%cf%81%ce%b1%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1/

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.