ένας τουρκοκύπριος αγωνιστής για το ρόλο της Τουρκίας και της ΤΜΤ

Τι μας λέει ο τουρκοκύπριος Ιμπραχίμ Αζίζ

Μια μέρα ανάρτησαν, στα Κόκκινα, στον πίνακα ανακοινώσεων του καφενείου μια επικήρυξη με δύο φωτογραφίες. Κάτω από τις φωτογραφίες ήταν γραμμένα τα ονόματα των δύο επικηρυγμένων και η οδηγία-διαταγή: «Να δολοφονηθούν όπου εμφανιστούν». Η ίδια επικήρυξη είχε αναρτηθεί και σε δύο πόρτες στον δρόμο του καφενείου.

Ποια ήταν τα άτομα αυτά; Γιατί θα έπρεπε να δολοφονηθούν; Εξάλλου, τα ονόματα κάτω από τις φωτογραφίες ήταν ονόματα Τουρκοκυπρίων. Κάτω από τη μία φωτογραφία ήταν γραμμένο το όνομα Ν.Σ. και στην άλλη İbrahim Aziz.

Γιατί και για ποιο λόγο θα ερχόντουσαν στα Κόκκινα και είχε δοθεί η εντολή να δολοφονηθούν, αν εμφανιστούν στην περιοχή; Εκείνες τις μέρες ο στρατιωτικός διοικητής της ΤΜΤ στην περιοχή ήταν ο πρώτος στρατιωτικός διοικητής της οργάνωσης, ο Rıza Vuruşkan. Κάτω από την αγγελία ήταν η υπογραφή του.

Ποιο έγκλημα είχαν διαπράξει αυτοί οι δυο Τ/κ ώστε να δοθεί η εντολή να δολοφονηθούν κανείς δεν είχε αντιληφθεί ούτε εξηγείται στην επικήρυξη. Εφόσον η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από ε/κ και ελληνικά στρατεύματα, πώς και από πού θα περνούσαν οι δύο επικηρυγμένοι Τ/κ για να πάνε στα Κόκκινα; Θα περνούσαν από τους λόφους απέναντι; Μόνοι τους ή με συνοδεία; Για ποιους λόγους να πάνε στα Κόκκινα; Πώς είναι δυνατό να δολοφονούνται άνθρωποι με μια τέτοια διαταγή; Διαταγή για σύλληψη ίσως. Όμως και για δολοφονία! Το νόημα της επικήρυξης ήταν πέραν των «wanted» στις ταινίες του Φαρ Ουέστ.

Η περίοδος για δολοφονίες μέσω επικηρύξεων συμπίπτει με την περίοδο της δολοφονίας του Καβάζογλου μαζί με τον φίλο του Μισιαούλη σε ενέδρα. Αυτοί που είχαν δώσει την εντολή «να δολοφονηθούν όπου εμφανιστούν» αποφάσιζαν τότε εκτελέσεις χωρίς δίκη. Εγκλήματα που έχουν μείνει ανεξιχνίαστα.

Οι δύο Τ/κ που θα εκτελούνταν με αγγελία στα Κόκκινα κατόπιν εντολής το 1965 ζουν ακόμα. Ο Ν.Σ. είναι στο Λονδίνο και ο Ibrahim Aziz στη Λευκωσία. Τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα και οι βομβιστικές επιθέσεις στη χώρα μας συνεχίζουν ακόμα.
Πώς είναι δυνατόν η ζωή ενός ανθρώπου να είναι τόσο φτηνή, τόσο ασήμαντη; Δε θα έπρεπε, δεν έπρεπε να είναι επιτρεπτό.
***

Το πιο πάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Fadıl Çağda με τίτλο: «Η κοινότητα που φιμώθηκε με εγκλήματα» και υπότιτλο: «Να μην τα ξαναζήσουμε», σ. 20 – 21. Ο συγγραφέας πραγματεύεται στις 172 σελίδες του βιβλίου του, τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα τρόμου στην Τ/κ κοινότητα, τα οποία οδήγησαν στη φίμωση της κοινότητας.

Η ίδια αγγελία είχε αναρτηθεί και αλλού στους θύλακες και στις περιοχές που έλεγχε η ένοπλη υπόγεια οργάνωση ΤΜΤ, στελεχωμένη με αξιωματικούς από την Τουρκία και υπό την ηγεσία του «απόκοτου ανδρός» Rauf Raif Denktaş, όπως τον αποκαλούσαν εξαιτίας του αδίστακτου χαρακτήρα, της τόλμης και της επιθετικότητάς του.

Αρχικά ηγέτης της Τ/κ κοινότητας ήταν ο γιατρός δρ Fazıl Küçük. Μετά την έλξη της Τουρκίας στο κυπριακό από τους αγγλο-αμερικανούς όταν κατέστη παράγοντας στο Κυπριακό στις αρχές της δεκαετίας του 1950, και όταν είχε καταρτιστεί το «σχέδιο Nihat Erim» για επανάκτηση τις Κύπρου, η τότε πολιτική ηγεσία της Τουρκίας, καθεστώς Μenderes, χρειάστηκε έναν νέο ηγέτη της Τ/κ κοινότητας που να είναι «atak adam» – απόκοτος άνδρας.

Ο δρ Küçük αρνήθηκε να υποκύψει στην «παράκληση» των ιθυνόντων της Τουρκίας και είχε δηλώσει τότε τον περίφημο του λόγο ότι «Benim etim düdüklü tencerede bile pişmez», δηλαδή, «η δική μου σάρκα δεν ψήνεται ούτε στη χύτρα ταχύτητας»! Τελικά, όμως, υπέκυψε στις πιέσεις της Άγκυρας και στην ηγεσία της Τ/κ κοινότητας τοποθετήθηκε ο «atak adam».

Η οργάνωση ΤΜΤ αρχικά ιδρύθηκε από τον Ντενκτάς τον Νοέμβρη του 1957 και στη συνέχεια ανασυγκροτήθηκε, κατά τη διάρκεια του 1958 και στελεχώθηκε με αξιωματικούς από την Τουρκία. Μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963, κι όταν η ηγεσία της ΤΜΤ κάλεσε τους Τ/κ να εγκαταλείψουν τα σπίτια, τις περιουσίες και τα χωριά τους και να αποσυρθούν στους τουρκικούς θύλακες, να εγκαταλείψουν στην ουσία την Κυπριακή Δημοκρατία με απώτερο σκοπό τη διάλυσή της, ασκήθηκε τρομοκρατική πίεση πάνω στους Τ/κ για να διακόψουν κάθε σχέση με τους Ε/κ.

Η ΤΜΤ είχε ανακηρύξει, στα πρώτα της φυλλάδια εχθρούς τους Ε/κ. Στον όρκο για ένταξη στην οργάνωση είχε ξεκάθαρα υπογραμμιστεί ότι ορκίζονταν να πολεμήσουν τους Ε/κ, που ήταν οι εχθροί, τους Άγγλους, αν χρειαστεί και όσους πρόδιδαν την υπόθεση της οργάνωσης, τον αγώνα για διαμελισμό της Κύπρου.

Εχθροί μέχρι σήμερα είναι οι Ε/κ, πόλεμο με τους Άγγλους δεν χρειάστηκε και δεν έκαναν ποτέ. Μάλλον συμμάχησαν στον διαμελισμό της νήσου. Τιμώρησαν και δολοφόνησαν αδίστακτα όσους Τ/κ αρνήθηκαν να υποκύψουν στις εντολές της οργάνωσης για τη διαμελιστική της …υπόθεση!

Ο Fadıl Çağda στο βιβλίο του κάνει αναφορά στις δολοφονίες και παραθέτει λεπτομέρειες για τα εγκλήματα. Η άνω αναφερόμενη επικήρυξη είχε αναρτηθεί και στα φυλάκια, στον θύλακα Λουρουτζίνας. Τα αδέλφια και φίλοι συγχωριανοί που έρχονταν μυστικά και με επισκέπτονται, όταν ήμουν ηγέτης της Πατριωτικής Οργάνωσης Τούρκων Κυπρίων, που ιδρύσαμε τότε μετά τον θάνατο του αείμνηστου Derviş Ali Kavazoğlu, μου έλεγαν ότι είχαν εντολή να με παραδώσουν στην οργάνωση ζωντανό ή νεκρό.

Γλίτωσα από τις βολές της ΤΜΤ. Όχι όμως και από τα άνανδρα, πισώπλατα βόλια της τότε ομάδας επαγρύπνησης στο Κόμμα. Αυτά όμως μια άλλη φορά.

Φωτογραφία του χρήστη Bandiera.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://eleftheriako-giro-giro.espivblogs.net/2017/09/02/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%bf%ce%ba%cf%8d%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%81/

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.