Νέα από την Ουκρανία (όψεις της εξαθλίωσης)

Νεότερα από δυτική Ουκρανία: αποκομμουνιστικοποίηση, πογκρόμ, πολιομυελίτιδα και έπαινοι από το ΔΝΤ

από την αντιφασιστική καμπάνια για την Ουκρανία

Σταχυολογούμε μερικές ειδήσεις από τη δυτική Ουκρανία:

α) Η λεγόμενη διαδικασία αποκομμουνιστικοποίησης, διακαής πόθος των όπου γης  φιλελεύθερων και ακροδεξιών, προχωράει κανονικά στην Ουκρανία. Οι ουκρανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι σχεδιάζουν την κατεδάφιση της Αψίδας της Φιλίας των Λαών στο Κίεβο. Το μνημείο αυτό, που είχε ανεγερθεί κατά τη σοβιετική περίοδο, περιελάμβανε μεταξύ άλλων ένα Ρώσο και έναν Ουκρανό εργάτη να κρατούν τοΜετάλλιο της Φιλίας των Λαών. Καμία έκπληξη που ένα τέτοιο μνημείο αποτελεί κόκκινο πανί για το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου και των ιμπεριαλιστών πατρόνων του, πολύ περισσότερο σε μια περίοδο που οι τελευταίοι κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους απέναντι στη Ρωσία.

β) Φασίστες κάνουν πογκρόμ εναντίον Εβραίων στην πόλη Ουμάν. Χθες, στις 8 Σεπτέμβρη, 30 περίπου φασίστες οπλισμένοι με ρόπαλα επιτέθηκαν σε καταυλισμό Εβραίων προσκυνητών, προξένησαν μεγάλες ζημιές και υποσχέθηκαν να επιστρέψουν ξανά σε μερικές ημέρες.

Βεβαίως τα φασιστοειδή της Ουκρανίας δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το κράτος-μαντρόσκυλο του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ. Για την ακρίβεια νιώθουν αλληλέγγυοι μαζί του, αφού δίνουν από κοινού «τη μάχη ενάντια στην τρομοκρατία». Και το σιωνιστικό κράτος από τη μεριά του, παρά τις διακηρύξεις ότι στόχος του είναι η υπεράσπιση των Εβραίων από τον αντισημιτισμό, δεν έχει κανένα πρόβλημα να στηρίζει το καθεστώς που προέκυψε από τη νίκη του Μαϊντάν, ένα καθεστώς στο οποίο καθαροί φασίστες έχουν καταλάβει θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό και οργανώνουν πογκρόμ ενάντια στους Εβραίους στην Ουκρανία.

Από το λογαριασμό του Ευρωμαϊντάν στο τουίτερ: «Δίνουμε τον ίδιο πόλεμο, πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία. Το Ισραήλ στηρίζει την Ουκρανία».

γ) «Είμαι ιδιαίτερα ενθαρρυμένη από την πρόοδο που σημειώνετε τους τελευταίους λίγους μήνες», δήλωνε την Κυριακή σε μια συνέντευξη τύπου στο Κίεβο η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, απευθυνόμενη στον Ποροσένκο. «Όπως είπα και σε προηγούμενη συζήτηση, η Ουκρανία έχει εκπλήξει όλο τον κόσμο», συνέχισε και πρόθεσε: «Αυτό δεν είναι το τέλος του δρόμου. Ξεκινήσατε το ταξίδι… η μεταρρύθμιση είναι μια διαδικασία.» Λίγο πριν είχε συμφωνηθεί η αναδιάρθρωση του ουκρανικού χρέους με κούρεμα μέρους του χρέους και επιμήκυνση μέρους του χρέους για τέσσερα χρόνια (αναλυτικότερα εδώ). Η συμφωνία αυτή απέτρεψε τη χρεοκοπία του ουκρανικού κράτους. Φαίνεται πως αν συντρέχουν οι κατάλληλοι λόγοι, ζητήματα όπως η ρύθμιση του δημόσιου χρέους μιας χώρας που, σύμφωνα με τις φιλελεύθερες δοξασίες υπόκεινται αποκλειστικά στους αιώνιους και θεόπνευστους νόμους των «αγορών» και τις αόρατες χείρες αυτών, μπορούν τελικά να επηρεαστούν και από πολιτικές παρεμβάσεις.

Μολονότι στην Ελλάδα ξέρουμε πλέον καλά τι σημαίνουν οι έπαινοι του ΔΝΤ για την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους, έχει μια σημασία να δούμε ένα-δυο στοιχεία για το τι σημαίνουν οι έπαινοι αυτοί για την Ουκρανία. Στο οικονομικό κομμάτι σημαίνουν την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας, την υποτίμηση του νομίσματος κατά τρεις φορές, μαζικά λουκέτα σε επιχειρήσεις, μέσο εισόδημα στα 60-70 δολλάρια το μήνα – μια συντριπτική δηλαδή επίθεση εναντίον του προλεταριάτου, ένα συντριπτικό πλήγμα στο επίπεδο διαβίωσής του. Στο κομμάτι του εποικοδομήματος τα παραπάνω σημαίνουν σκληρή καταστολή, φίμωση κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής και λογοκρισία των ΜΜΕ, φασιστική τρομοκρατία και ταυτόχρονο μπούκωμα του πληθυσμού με χυδαίο εθνικισμό ώστε η δυσαρέσκειά του να κατευθυνθεί προς τον «εξωτερικό εχθρό που επιβουλεύεται το έθνος». Επιστέγασμα των παραπάνω (αλλά και έξοχη μέθοδος καταστροφής πλεονάζοντος κεφαλαίου) ο εμφύλιος πόλεμος με τους χιλιάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένους. Η «πρόοδος» για την οποία επαινεί η κυρία Λαγκάρντ τον Ποροσένκο περιλαμβάνει σαν κερασάκι στην τούρτα και το ξέσπασμα επιδημίας πολιομυελίτιδας στην Ουκρανία. Πολιομυελίτιδα στην Ευρώπη – εν έτει 2015. Για αυτή την πρόοδο επαινούν το ουκρανικό καθεστώς οι ιμπεριαλιστές, για αυτήν την πρόοδο κομπάζει ο πρόεδρος του.

Η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη παράδοση του πλήρους ιστορικού λογαριασμού στον ιμπεριαλιστικό εσμό αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα της «προόδου» του.