Εργο του Φάντι ΓιαζίγκιΣυντάκτης: Παρή Σπίνου
«Νιώθω την υποχρέωση η τέχνη μου να αντανακλά όχι μόνο την εθνική τραγωδία που βιώνει η χώρα μου, αλλά και τις προσωπικές ήττες και δυστυχίες που βιώνουν οι συμπατριώτες μου». Το ατελιέ του Φάντι Γιαζίγκι βρίσκεται στην παλιά πόλη της Δαμασκού. Και παρά τις δραματικές συνθήκες διαβίωσης αλλά και επιβίωσης μέσα στα συντρίμμια, σε μια πόλη και μια χώρα όπου ο πόλεμος δεν αφήνει τίποτα όρθιο, ο ίδιος επιμένει όχι μόνο να μην εγκαταλείπει τη Συρία του, αλλά και να εργάζεται ακατάπαυστα.
Γλύπτης, ζωγράφος, κεραμοποιός, εδώ και 25 χρόνια, ο Γιαζίγκι αποτελεί μια παναραβική αξία με εμβέλεια και στην Ευρώπη. Το έργο του λειτουργεί σαν καθρέφτης της καθημερινής ζωής στο εμπόλεμο χάος. Μέχρι τις 10 Νοεμβρίου στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης, στην ατομική του έκθεση με τίτλο «Πρόσφυγες της τέχνης», ο φημισμένος δημιουργός παρουσιάζει ζωγραφικούς πίνακες όπου ο ζόφος, η απελπισία, το σφύριγμα της βόμβας και το κλάμα του παιδιού στα συντρίμμια αποτυπώνονται σαν κραυγές απελπισίας, βουτηγμένες στο μελάνι, πάνω στον καμβά.
Aυτό που περισσότερο κεντρίζει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μου είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων, τα χέρια και τα μάτια τους. Μέσα από τις εκφράσεις τους μπορώ να νιώσω και να κατανοήσω τη ζωή, χτίζοντας γύρω τους τον δικό μου εικαστικό χώρο
λέει στην «Εφ.Συν.» ο Σύρος καλλιτέχνης.
Στους περισσότερους πίνακες σώματα και ψυχές δείχνουν σφιχταγκαλιασμένα, σαν κουβάρι αξεδιάλυτο. Τα μάτια είναι κλειστά ή ορθάνοιχτα από τον φόβο και το σοκ. Ανάμεσά τους διακρίνονται φτερά, πουλιά, φλιτζάνια καφέ, γάτες και άλλα «ενθύμια» κανονικότητας και πρότερης ξέγνοιαστης ζωής.
Αναμνήσεις ειρήνης, ανεμελιάς και ένδοξης ιστορίας, μέχρι όλα να μεταμορφωθούν σε κόλαση. Θολά, θαμπά, με τον τρόμο του θανάτου να αντανακλάται εντός τους, τα πρόσωπα του Γιαζίγκι δεν περιμένουν τίποτα. Απλώς σε κοιτούν. Οπως τα κοιτάζεις κι εσύ, ενώ στην τηλεόραση προβάλλεται ένα ακόμα σοκαριστικό βίντεο με νεκρά σώματα προσφύγων που πλέουν στα νερά του Αιγαίου και με τις αγωνιώδεις προσπάθειες των διασωστών να βρουν επιζώντες.
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δυστυχώς ολόκληρος ο κόσμος και η ανθρωπότητα στις μέρες μας γυρνάει πίσω στον Μεσαίωνα», είναι η φειδωλή απάντηση του Σύρου δημιουργού καθώς παρατηρεί τα καραβάνια των προσφύγων να προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στις ευρωπαϊκές χώρες.
Ο ίδιος πάντως συνεχίζει να βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη, σε μια εμπόλεμη περιοχή. «Είναι μια κατάσταση με αρνητικά και με θετικά…
Με απογοητεύει και ταυτόχρονα με ενεργοποιεί το να ζω σε ένα τέτοιο περιβάλλον για πολλά χρόνια και να βλέπω την καθημερινότητα και τον αγώνα των ανθρώπων. Σίγουρα αυτά τα βιώματα μπορούν να σου καταναλώσουν όλη την ενέργεια και να σου καταστρέψουν το πνεύμα».
Ωστόσο νιώθει ότι η τέχνη του τον απελευθερώνει, καθώς κλείνεται στο εργαστήριό του και περιτριγυρίζεται από τα αγαπημένα του υλικά. «Η γεωγραφική θέση της χώρας μου, σήμερα, δεν ευνοεί την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους, όπως γινόταν στο παρελθόν. Ο πόλεμος είναι εμπόδιο για τον κόσμο της τέχνης, για όλους μας. Σίγουρα όλα έχουν αλλάξει…».
Μετά τη Θεσσαλονίκη ο ζωγράφος αναχωρεί για το Χονγκ Κονγκ και την Yallay Gallery όπου μέχρι και τις 28 Νοεμβρίου παρουσιάζει συνολικά τη δουλειά του, με ζωγραφική, γλυπτική και κατασκευές.
Πρόσφατα σχόλια