Η προκήρυξη δημοψηφίσματος στις 25 Σεπτεμβρίου 2017, στο έδαφος της Περιφερειακής Διοίκησης Κουρδιστάν του Ιράκ με στόχο την πλήρη ανεξαρτησία, πέρα από τη διεθνή εμπλοκή σε μια ρευστή περίοδο ανταγωνισμών και ανάδυσης νέων πόλων, δημιουργεί μια νέα σύγχυση στο ήδη συγχυσμένο τοπίο και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την κουρδική εναλλακτική στη Συρία-Τουρκία. Η εξέλιξη αυτή συνάδει με την πάγια πρόθεση των ΗΠΑ για τη δημιουργία κουρδικού κράτους στο Ιράκ, πρόθεση η οποία το εντάσσει ως αφετηρία ενός ελεγχόμενου διαδρόμου από το Ιράκ μέχρι και τη Συρία. Αυτός ο σχεδιασμός εκφράζεται τόσο στην πολιτική-στρατιωτική-οικονομική υποστήριξη -ήδη από την εισβολή στο Ιράκ το 2003- για την ίδρυση της ομόσπονδης περιφερειακής διοίκησης στα κουρδικά εδάφη του Ιράκ όσο και με τη στρατιωτική συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις των κούρδων της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας. Παρ’ όλα όσα αφορούν τις προθέσεις των αμερικανών ιμπεριαλιστών, οι «δυο περιπτώσεις» που δίνουν το στίγμα τους ως «αμερικανικά υποχείρια» στο ευρύτερο κοινό όσο και στο οριζόντιο κίνημα με βάση την κυρίαρχη δημοσιολογία, διαφέρουν παρασάγγας. Από την εποχή που το ζήτημα της κρατικής ανεξαρτησίας με τον αγώνα του ΡΚΚ-PYD από τη μια και με την υπονόμευσή του από την πλευρά των κούρδων φυλάρχων στο Ιράκ μέχρι την ιδιαίτερη στις μέρες μας επαναστατική διαδρομή των κούρδων της Συρίας σε αντίθεση με την ενσωματωμένη στις γεωπολιτικές ηγεμονίες διαδρομή των κούρδων φυλάρχων του Ιράκ, κάνουν την ταύτιση αδύνατη, ακατανόητη και απαράδεκτη.
Ο κοινός εχθρός, το Ισλαμικό Κράτος ήταν η μεγάλη αφορμή ώστε η διεθνής επαναστατική κοινότητα να γνωρίσει την ελευθεριακή επανάσταση στη Ροζάβα. Το διεθνές οριζόντιο κίνημα έμαθε, διαπίστωσε και είδε στην πράξη –με μέλη του να πολεμάνε σε διεθνή ένοπλα σώματα- για το πώς εφαρμόζεται ο κοινοτισμός, ο συνεργατισμός, η ισότητα ανδρών-γυναικών, το ξεπέρασμα των διαχρονικών εθνικοθρησκευτικών διαφορών. Μετά την αλλαγή πλεύσης από το αίτημα για ένα κουρδικό κράτος, στη Συρία και σε εκτεταμένη επικράτεια στην Τουρκία, το κατεχόμενο Κουρδιστάν προχωρά με βάση τη δημοκρατική αυτονομία-συνομοσπονδισμό ξεπερνώντας το κράτος και τον καπιταλισμό. Η δε στρατιωτική του σύμπραξη με τον εθνικό στρατό της Συρίας, τις ρωσικές και τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις χωρίς ούτε μια συμφωνία σχετικά με το πολιτικό μέλλον της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Β. Συρίας δείχνει μέχρι τώρα και τις προθέσεις του: την επιβίωση του αδικημένου κουρδικού λαού ως συγκάτοικου με εθνικοθρησκευτικές μειονότητες και την ανάπτυξη της πολιτικής-οικονομικής-κοινωνική ισότητας και της οικολογίας. Αντίθετα οι επιτελάρχες αμερικανοφύλαρχοι Μπαρζανί-Ταλαμπανί που επιδίωξαν στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους να εξαφανίσουν κάθε άλλης μορφής οργάνωσης των κούρδων του Ιράκ-Ιράν και οι οποίοι νέμονται κρατικών αξιωμάτων μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, εξασκήθηκαν σε κάθε μορφής λυκοφιλία προκειμένου να παραμείνουν στα πλούτη τους και στις θέσεις εξουσίας, που τους εξασφαλίζει η ευλογία των πετρελαίων της Μοσούλης και η στρατηγική τους θέση. Συνεπώς σε αυτήν την κρίσιμη εποχή που η κουρδική εναλλακτική στη Συρία χάρη σε μια βαθιά άγνοια για αυτήν, σε αδικαιολόγητες επιφυλάξεις εν σχέση με το παλιότερο κουρδικό ζήτημα, χάρη σε ιδεολογικές προκαταλήψεις βρίσκεται στο περιθώριο των αναζητήσεων του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, ο διαχωρισμός της από τον διαχρονικό τυχοδιωκτισμό των κούρδων φυλάρχων είναι αναγκαίος.
Διαρκής ενημέρωση για την κουρδική εναλλακτική παλιότερα από τον rebelian και στις μέρες μας από την ελευθεριακή κοινότητα
Πρόσφατα σχόλια