Αντιστρέφοντας όπως πάντα την πραγματικότητα αναφέρουν το σύμπτωμα ως μια αδιευκρίνιστη αιτία. Ομιλούν για μεταναστευτική κρίση, την περίοδο που οι φτώχεια στις χώρες της Αφρικής έχει γίνει αφόρητη εξ αιτίας των χειρουργικών μεταρρυθμίσεων που πραγματοποίησαν οι αποικιακές τους κυβερνήσεις κατ’ απαίτησιν του ΔΝΤ, της ΠΤ, και εμμέσως της ΕΕ και των ευρωπαίων επενδυτών. Επίσης η ζωή έχει γίνει αφόρητη αφού το Ισλαμικό Κράτος και η Μπόκο Χάραμ έχουν πάρει φαλάγγι τη μισή Αφρική και απειλούν πρότυπα καθημερινότητας που κατακτήθηκαν τον προηγούμενο κιόλας αιώνα. Πώς να ζήσει κανείς, ανοχύρωτος, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς αγώνες, χωρίς ελευθερία, χωρίς ψωμί; Είναι ένα ερώτημα που ποτέ δεν θα λάβουν υπ’ όψη τους οι διεθνείς μηχανισμοί του λιγότερο κακού.
—————————————–
από το κανάλι Euronews
Μια ειδική έκδοση αυτή την εβδομάδα στο Utalk. Πολλοί στείλατε σχόλια για το Reporter, που ήταν αφιερωμένο στη δραματική κατάσταση των μεταναστών στο Καλέ, στη βόρεια Γαλλία. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσους πολλούς μετανάστες να αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη που όλοι την κατηγορούν για χαλαρότητα και αδυναμία λήψης αποφάσεων. Οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την μετανάστευση.
Ανάμεσα στις ερωτήσεις, αυτή του Σαμίρ: «Τι θα κάνει η Ευρώπη για να διαχειριστεί αυτά τα μεταναστευτικά κύματα;» Υπάρχει και η ερώτηση του Κλοντ: «Έχει η Ευρώπη τα μέσα για να υποδεχτεί αυτούς τους μετανάστες;»
Απάντηση από την δημοσιογράφο του Euronews, Βαλερί Γκοριά:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητεί απελπισμένα μια κοινή μεταναστευτική πολιτική. Υπάρχει ένα τεράστιο μπουκέτο μέτρων, που δεν είναι όμως δεσμευτικά.
Η συνεργασία στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης διευθύνεται από την Frontex, ένα μηχανισμό ασφάλειας, που έχει αμφισβητηθεί έντονα.
Έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των παράτυπων μεταναστών, ενώ αυτοί ριψοκινδυνεύουν περισσότερο.
Από την άλλη, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός ασύλου σκοντάφτει στις Συμβάσεις του Δουβλίνου, σύμφωνα με τις οποίες ο μετανάστης πρέπει να αιτηθεί ασύλου στη χώρα υποδοχής. Εάν πάει αλλού, έχουν δικαίωμα να τον στείλουν πίσω σε εκείνη.
Όλοι θέλουν να ξεφορτωθούν την καυτή πατάτα. Χιλιάδες άνθρωποι κρύβονται λοιπόν ή ζουν σε κατάσταση φτώχειας για μήνες ακόμη και χρόνια.
Το να πάρεις βίζα είναι μια αληθινή οδύσσεια. Διαδικασία πολύ χρονοβόρα συνήθως.
Όσον αφορά την ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δέχεται περισσότερους μετανάστες, είναι γεγονός ότι η Ευρώπη γηράσκει και μερικές χώρες θέλουν εργατικά χέρια. Είναι επίσης ζήτημα διανομής των προσφύγων. Ο αριθμός τους έχει τεράστιες διαφορές από τη μια χώρα στην άλλη. Πολλοί από αυτούς θέλουν να πάνε κάπου αλλού.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες δέχονται το 80% των παγκόσμιων προσφύγων. Πρέπει επίσης να αναλογιστούμε την ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στους ανθρώπους που είναι θύματα συγκρούσεων και καθεστώτων που υποστηρίζονται συχνά από τα ίδια τα ευρωπαϊκά κράτη».
Εάν θέλετε να θέσετε ένα ερώτημα στην ενότητα Utalk, πατήστε το κουμπί που ακολουθεί.
Πρόσφατα σχόλια