Σερβία, η νέα μαριονέτα της ΕΕ

Για συμβολικούς αλλά και πολιτικούς λόγους η Σερβία επιλέχθηκε να προεδρεύει στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Η Σερβία με ηγεσίες όπως του Βούτσιτς έχει ήδη πάρει το δρόμο ένταξης στη διεθνοποιημένη οικονομία και γεωπολιτική που έστρωσαν οι βομβαρδισμοί το 1999. Η μια και μοναδική χώρα στην Ευρώπη που αρνιόταν να ενταχθεί στη Νέα Τάξη Πραγμάτων που επισημοποίησε η κυβέρνηση των ΗΠΑ μαζί με τις ηγεμονίες της Ευρώπης, τιμωρήθηκε με μια άνευ προηγουμένου επέμβαση και τώρα βρίσκεται στην θέση να επιβραβεύει τους τιμωρούς της. Με την «ολίγον έγκυος» τακτική της πολιτικής, από τη μια θέτει τη χώρα ουδέτερη εν σχέση με τις αρνητικές συνέπειες που επιβάλλονται στη Ρωσία ενώ από την άλλη όπως της όρισαν γίνεται μοχλός πίεσης προς τη Ρωσία. «Σε τέσσερα χρόνια πρέπει να ολοκληρώσουμε οικονομικές και νομικές μεταρρυθμίσεις», δήλωσε ο κύριος Βούτσιτς ενώ για τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου έκανε κατευναστικές δηλώσεις για την κοινή συμβίωση αλβανών και σέρβων. Από τη μια φτώχεια και ταξική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων ως προϋπόθεση για την ένταξη στην ΕΕ κι από την άλλη ένα ενδοτισμός εν σχέση με τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό. «Το μέλλον μας είναι λαμπρό. Υπόσχομαι ένα πράγμα: δεν θα είμαστε η φτωχότερη χώρα στην ΕΕ. Δεν θα είμαστε επαίτες, δεν θέλουμε χρήματα, ούτε ελεημοσύνη. Η Σερβία επιθυμεί να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ». Αυτό όμως για να συμβεί, έχει ήδη ξεκινήσει η επαιτεία. «Το αμέσως επόμενο διάστημα – σε μια ή δύο εβδομάδες – ολοκληρώνουμε το μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής και το ΔΝΤ ολοκληρώνει το πακέτο», τόνισε ο Σέρβος υπουργός Βούγιοβιτς.
Πράγματι, από την 1η Ιανουαρίου οφείλει να πραγματοποιεί τις υποχρεώσεις της προκειμένου να ενταχθεί το 2019 στην ΕΕ. Έτσι θέτει σε καθεστώς πτώχευσης 188 κρατικές επιχειρήσεις για να μπορέσει η χώρα να ανταποκριθεί στους όρους της δανειοδοτικής συμφωνίας, ύψους ενός δισ. Ευρώ. Η Υπηρεσία Ιδιωτικοποιήσεων, θεσμός απαραίτητος προκειμένου να λειτουργήσει εσωτερικά η διαδικασία μεταρρυθμίσεων ανέλαβε μετά το 2000 όλες τις κατεστραμμένες από την επέμβαση του 1999, απογυμνωμένες από τα περιουσιακά τους στοιχεία. Το ΔΝΤ χρεώνοντας τη Σερβία δίνει τις εντολές για τα «αναδιαρθρωτικά προγράμματα» αποικιοποίησης της χώρας. Κι αυτό λειτουργεί παραδειγματικά για όσα Βαλκάνια απέμειναν.