Τι να συμβαίνει άραγε στη Λιβύη;

Η ωμή επέμβαση της Δύσης το 2011 κατάφερε, για τον έλεγχο του πετρελαίου, να μετατρέψει μια δίκαιη εξέγερση σε εμφύλιο πόλεμο. Ωμές επεμβάσεις των δυο αντιμαχόμενων κατά των αμάχων δίνουν και παίρνουν καθημερινά. Ο στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ συνεργάζεται προσωρινά με την εξόριστη δυτικόφιλη κυβέρνηση της Λιβύης, της οποίας ηγείται ο Αμπντουλάχ Αλ Θάνι, πιέζει στρατιωτικά στην περιοχή της πρωτεύουσας Τρίπολης και της Βεγγάζης. Ο Χαφτάρ όπως λέει, σκοπεύει να εκδιώξει τους ισλαμιστές από τη χώρα, σε μια φάση που οι ισλαμιστές ενισχύονται καθημερινά. Παρακλάδι του Ισλαμικού Χαλιφάτου έχει κάνει την εμφάνισή του στη χώρα και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν σκέφτονται προς το παρόν νέα ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη. Ενέργεια αυτής μάλλον της παράταξης αποτελεί και η επίθεση σε ξενοδοχείο της Τρίπολης.
Η δύση παρατηρεί αυτόν τον πόλεμο φθοράς για να επέμβει την κατάλληλη στιγμή όταν μείνει η καμένη γη που άφησαν οι επεμβάσεις της. Άλλωστε τι να θέλει από τη Λιβύη; Απλά το πετρέλαιο. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι η ίδια η Γαλλία η οποία οχυρώνεται κάτω από τη Λιβύη. Συγκεκριμένα, έχει στείλει στρατό στο Νίγηρα και στο Τσαντ εκμεταλλευόμενη την ένοπλη διαμάχη μεταξύ των φυλών. Χρησιμοποιώντας τη μια εξ αυτών, τους Ταμπού και το στρατό του Τσαντ επιδιώκει να ελέγξει το πετρέλαιο των Τουαρέγκ, καθώς και τα πλούσια αποθέματα σε χρυσό και ουράνιο. Για τέτοιο πολιτισμό μιλάμε, δηλαδή.