Λίγο χρονικό διάστημα πριν τις εκλογές στο Ισραήλ, αναδημοσίευεται ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που αναφέρεται στην συντονισμένη πολιτική δράση των αράβων κατοίκων του Ισραήλ αλλά και της δειλής πλαισίωσής τους από εβραίους ψηφοφόρους τους και μικρές πολιτικές δυνάμεις.

Εκλογική έκπληξη στο Ισραήλ;

Θα ψηφίσουν οι Εβραίοι Ισραηλινοί την Ενιαία (αραβο-ισραηλινή) Λίστα;

Του Shlomi Erdar* από τη Ρήξη φ. 112
Η ενοποίηση των αραβικών κομμάτων σε έναν κοινό συνδυασμό υποψηφίων ήταν καλά οργανωμένη. Κατά τη διαδικασία της ενοποίησης, μίλησα με αρκετούς ψηφοφόρους, οι οποίοι διακήρυξαν ότι όντως θα υποστήριζαν τέτοιο κοινό συνδυασμό. Όταν η ενοποίηση πραγματοποιήθηκε, ένας αυξανόμενος αριθμός ψηφοφόρων από τον αραβικό τομέα, καθώς και από τον κύκλο των αριστερών Εβραίων Ισραηλινών άρχισε να επεξεργάζεται υποθέσεις εργασίας, οι οποίες όχι πολύ καιρό πριν θεωρούνταν –ακόμη και από τέτοιους ψηφοφόρους– ουτοπία.
Εάν οι προβλέψεις και οι δημοσκοπήσεις αποδειχθούν σωστές, ο Κοινός Συνδυασμός των κυρίως αραβικών κομμάτων μπορεί να γίνει το τρίτο κόμμα στην Κνεσέτ (ισραηλινή Βουλή). Αν δημιουργούνταν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας από το Λικούντ και τη Σιωνιστική Βάση (Zionist Camp), ο δικηγόρος Αϊμάν Οντέχ, επικεφαλής του Κοινού Συνδυασμού, θα γινόταν ο πρόεδρος της αντιπολίτευσης. Με βάση τον νόμο, ο πρωθυπουργός υποχρεούται να ενημερώνει τακτικά τον πρόεδρο της αντιπολίτευσης, ακόμη και για θέματα ασφαλείας.
Οι εξελίξεις αυτές, καθώς και η αναδιοργάνωση του κόμματος Χαντάς [Hadash: Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα] το οποίο έφερε επικεφαλής του συνδυασμού του έναν νεαρό πρόεδρο ο οποίος ζητά τη συνύπαρξη, έγιναν οι κύριοι λόγοι που συναρπάζουν τους Εβραίους της Αριστεράς. Η πολυσυζητημένη προσχώρηση του πρώην εκπρόσωπου της Κνεσέτ, Αβραάμ Μπουργκ, στο Χαντάς, προσέδωσε για τους Εβραίους ψηφοφόρους ένα είδος νομιμοποίησης. Κατά το παρελθόν, αυτοί οι ψηφοφόροι ίσως δίσταζαν να δημοσιοποιήσουν το ότι θα υποστήριζαν ή και θα ψήφιζαν έναν εκλογικό συνδυασμό ο οποίος θα αυτοπροσδιοριζόταν ως αραβο-εβραϊκός, αλλά και του οποίου η βάση αποτελείται σαφώς από όλες τις αραβικές μερίδες και τάσεις στο Ισραήλ.
«Αναγνωρίζουμε μια μικρή τάση, μια μικροσκοπική τάση. Είμαι πολύ προσεκτικός  όταν λέω τάση», είπε στην Αλ Μόνιτορ ο Ρόιτ Μορ, ο Εβραίος εκπρόσωπος στην ηγεσία του Χαντάς. «Ξεκίνησε από τους αριστερούς κύκλους. Είναι επίσης μια αντίδραση σε ό,τι είδαμε όλοι στο Ισραήλ κατά τα τελευταία δυο χρόνια». Παράλληλα με την κύρια εκστρατεία του, που έχει ως στόχο τους Άραβες, ο Κοινός Συνδυασμός επέλεξε και να ξεκινήσει μια εκλογική εκστρατεία για τους Εβραίους ψηφοφόρους, και δεν είναι τυχαίο ότι το Τελ Αβίβ επιλέχθηκε ως ο τόπος για την έδρα του. «Ήταν σημαντικό να ξεκινήσουμε μια καμπάνια στα εβραϊκά για να συνεγείρουμε ψηφοφόρους από τις δημοκρατικές δυνάμεις μεταξύ των Εβραίων», δήλωσε ο Μορ. «Αλλά επίσης θέλουμε να απευθυνθούμε προς εκείνους που είναι σχεδόν απίθανο να ψηφίσουν τον Κοινό Συνδυασμό. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλουμε είναι να αξιοποιήσουμε την προεκλογική εκστρατεία για να προσφέρουμε νομιμοποίηση στους εκλεγμένους Άραβες αξιωματούχους, μετά από πολλές απόπειρες αποκλεισμού τους στην Κνεσέτ».
Στα αρχηγεία του Χαντάς, δεν γνωρίζουν ακόμα πόσοι Εβραίοι ψηφοφόροι θα τους υποστηρίξουν. Ως τώρα, καμιά σοβαρή δημοσκόπηση δεν έγινε. Ωστόσο, ένα πλήθος από τηλεφωνήματα Εβραίων ψηφοφόρων στο αρχηγείο, ανθρώπων με τους οποίους τα αραβικά κόμματα δεν είχαν προηγουμένως επαφές, καθώς και ένας αυξανόμενος αριθμός νέων κομματικών ακτιβιστών, δείχνουν όντως ένα ξεκάθαρο φαινόμενο. Έως τώρα, ο πλέον απτός κατάλογος των εβραίων ψηφοφόρων είναι στην πραγματικότητα η δημόσια υποστήριξη για τον Συνδυασμό η οποία εκδηλώνεται σε εβραϊκά μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα ισραηλινά ΜΜΕ. Θα ‘πρεπε ο Κοινός Συνδυασμός να περιμένει από τους Εβραίους ψηφοφόρους να της δώσουν ακόμη μια έδρα ή δύο στην Κνεσέτ; Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να απαντήσει κανείς.
«Το μεγάλο και θετικό καινοφανές γεγονός είναι ότι οι Εβραίοι ψηφοφόροι δεν φοβούνται πλέον. λένε δημόσια ότι ψηφίζουν ένα συνδυασμό που αυτοχαρακτηρίζεται ως αραβικός», λέει στην Αλ Μόνιτορ ο σατιρικός συγγραφέας και κριτικός τέχνης Κομπί Νιβ. «Το δήλωσα αυτό σε ένα άρθρο στη Χααρέτζ και περίπου χίλιοι άνθρωποι συμφώνησαν. Αρκετοί άνθρωποι διακήρυξαν δημόσια τις προθέσεις τους στο Φέισμπουκ. Κατ’ εμέ, αυτό είναι το σημαντικό. Η ψήφος μου έχει δυο σημασίες. Εν μέρει επειδή πιστεύω ότι αυτό είναι η μόνη ελπίδα για μια κοινή ζωή μεταξύ Εβραίων και Αράβων αλλά εν μέρει επειδή δεν θέλω οι Άραβες να νιώθουν ότι είναι εντελώς μόνοι και ότι οι Εβραίοι είναι εναντίον τους. Δεν πιστεύω ότι ο αριθμός των Εβραίων ψηφοφόρων του Κοινού Συνδυασμού θα είναι μεγάλος, αλλά αυτό δεν είναι  σημαντικό».
Εκτός από τα λεγόμενα αυτά του Νιβ, δεν είναι μόνο το μήνυμα της εβραιο-αραβικής συνύπαρξης το οποίο ελκύει και θέλγει τους αριστερούς Εβραίους ψηφοφόρους υπέρ του Συνδυασμού, ο οποίος εξεπίτηδες δεν αυτοπροσδιορίζεται ως αραβικός. Ο συγγραφέας Αλμόγκ Μπαχάρ είναι ένας βασικός ακτιβιστής των Νέων Μαύρων Πανθήρων (που είναι η συνέχεια του κινήματος που δρούσε στο Ισραήλ κατά τη δεκαετία του 1970 ενάντια στις εθνικές διακρίσεις κατά των Σεφαραδιτών Εβραίων του Ισραήλ). Υποστηρίζει ότι η κοινωνική βάση του Κοινού Συνδυασμού είναι ο κύριος λόγος για να ψηφιστεί..
Οι περισσότεροι από τους Εβραίους ψηφοφόρους με τους οποίους συνομίλησα, οι οποίοι διακήρυξαν δημόσια ότι θα ψηφίσουν τον Κοινό Συνδυασμό, δήλωσαν ότι στην πραγματικότητα απογοητεύτηκαν από το κόμμα Μερέτζ, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προτίμησαν ένα νέο σπίτι, που υπόσχεται μια κοινή ιδέα που μπορεί να εξαπλωθεί στο μέλλον.
Ο Ούρι Βέλτμαν, στη Χάιφα, καθηγητής μαθηματικών σε πανεπιστήμιο και ακτιβιστής του Χαντάς κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, προσδιορίζει τον εαυτό του ως απογοητευμένο πρώην υποστηρικτή του Μερέτζ. «Ως αριστερός, έχω τεράστιες διαφωνίες με την πολιτική που ενστερνίστηκε το Μερέτζ τα τελευταία χρόνια», είπε στην Αλ Μόνιτορ. «Για παράδειγμα, όποτε η κυβέρνηση αποφασίζει να αρχίσει πόλεμο στη Γάζα, όπως την επιχείρηση Προστατευτική Αιχμή, κατά το τελευταίο καλοκαίρι, πήρε αρκετό καιρό στο Μερέτζ να ξυπνήσει και να πει ότι ο πόλεμος ήταν λάθος. Η πρώτη φορά στην οποία το Μερέτζ διαμαρτυρήθηκε στον τελευταίο πόλεμο ήταν πέντε εβδομάδες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, αντίθετα προς το Χαντάς, το οποίο διαμαρτυρήθηκε δημόσια από την πρώτη μέρα. Στην πραγματικότητα, το Μερέτζ αντιπροσωπεύει την άκρα αριστερά αυτού που λέμε “φυλετική εστία” [tribal campfire] [ένας συνδετικός κοινός παρονομαστής που αφορά την κυρίαρχη τάση στο Ισραήλ]. Το Χαντάς και ο Κοινός Συνδυασμός δεν θέλουν να αποτελούν τμήμα της φυλετικής εστίας, γιατί υπονομεύουν έντονα τον ισχυρισμό στο Ισραήλ ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος».