αναδημοσίευση
Τί κρύβεται πίσω από το θέαμα της focus; [Η προσπάθεια για να πέσει στα μαλακά το θέμα Βγενόπουλου, ο ρόλος του Πολίτη στη συγκάλυψη των τραπεζιτών, και η ένοχη σιωπή για τις επιχορηγήσεις των ΜΜΕ]
2009 – Τότε που ο Πολίτης προωθούσε και εστρωνε χαλί τον Βγενόπουλο: Και αυτό το πρωτοσέλιδο ποσά πήγε άραγε και πότε θα διερευνηθεί;[1]
Τότε που ΠΟΛΙΤΗΣ για το χατίρι των τραπεζών – και του Βγενόπουλου βεβαίως
«Όσο για τις θέσεις μου, που αποκαλείτε θεωρίες συνωμοσίας, αυτές οι συνωμοσίες δυστυχώς υπάρχουν μεταξύ κάποιων μέσων και δημοσιογράφων με τους μεγάλους διαφημιστές και κυρίως τις τράπεζες οι οποίες είναι οι μόνες που συνεχίζουν ακάθεκτες να διαφημίζουν (για να δανείσουν λεφτά που δεν έχουν). Κάποιες εφημερίδες μάλιστα, όπως ο ΠΟΛΙΤΗΣ και η Καθημερινή έχουν “απαλλαγεί” από αρθρογράφους καθ’υπόδειξη τραπεζών γιατί αυτά που έγραφαν δεν είναι βολικά για τους μεγάλους διαφημιζόμενους. Γι′αυτά κατέχω στοιχεία και ή μάρτυρες τα οποία με πολλή χαρά θα αποκαλύψω στο δικαστήριο αν χρειαστεί. Είναι οι ίδιες εφημερίδες (και όχι μόνο) που πολέμησαν να μείνει ο Ορφανίδης γιατί ήταν “αξιόπιστος”»[2]
Μ. Ολύμπιος
Και αν τελικά ο στόχος της κυβέρνησης και των ΜΜΕ της είναι να πέσει στα μαλακά τα θέμα Βγενόπουλου, τότε η κλασική μέθοδος λογοκρισίας είναι η απειλή[3] προς όσους επιμένουν να θέτουν ζητήματα
«Δεν ξέρω ποιον Υπουργό εννοεί η Ειρήνη, όμως την ίδια πληροφορία με την Ειρήνη έχω κι εγώ. Όχι από Υπουργό, αλλά από ένα από τους ανθρώπους του Προέδρου. Στην αποκάλυψη μάλιστα του “μυστικού” παρόντα ήταν άλλα δυο άτομα. Άρα μπορώ να επικαλεστώ μάρτυρες…»
Γιώργος Παυλίδης – Περί παρέμβασης Σαμαρά προς Αναστασιάδη για προστασία Βγενόπουλου:
Όπως συμβαίνει συνήθως, από τον Αύγουστο του 2012, κάθε φορά που το βαθύ κατεστημένο έχει προβλήματα, εμφανίζεται και μια προσπάθεια μετατόπισης. Το ότι ο Πολίτης είναι πρωταγωνιστής σε αυτές τις προσπάθειες είναι τεκμηριωμένο – ήταν η εφημερίδα που έθεσε με σαφήνεια το θέμα να μην δημοσιοποιούνται τα σκάνδαλα των τραπεζών από τον Σεπτέμβριο του 2012[4] και από τότε κάθε φορά που υπάρχει πρόβλημα σκανδάλων και διαπλοκής εμφανίζεται με μια επιλεγμένη σκανδαλοθηρία, που εστιάζει μονομερώς για να αλλάξει η έμφαση. Αυτή την περίοδο, το σκάνδαλο του κ. Ερωτοκρίτου είναι μεγάλο και ίσως και δύσκολη η επιλογή της κυβέρνησης – ο Ρίκκος φαίνεται να πιάστηκε στα πράσα με μια ταυτόχρονη δικαστική ανταλλαγή με το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους, αλλά ταυτόχρονα δημόσια έθεσε και θέμα ποιοί ήξεραν για το κούρεμα. Και όπως και σε εκείνη την περίπτωση, μια σειρά από λίστες και μετατοπίσεις οδήγησαν και πάλι, στη μέχρι τώρα λογοκρισία του θέματος, έτσι και τώρα η focus λειτουργεί και ως υποκατάστατο. Ο Πολίτης ο ίδιος ως επιχείρηση έχει και άμεση ανάγκη μετατοπίσεων, βέβαια, αφού ο έκδοτης του κατηγορείται για φοροδιαφυγή και η εισαγγελία οφείλει να απαντήσει σε ερωτήσεις που της έχουν τεθεί για αυτό το θέμα – όποτε λίγη focus λειτουργεί και σαν σκόνη στο όλο σκηνικό.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση, η οποία, μάλλον, είναι ανάγκη να λογοκριθεί. Στην τηλεοπτική αντιπαράθεση Χαραλαμπίδου – Θεμιστοκλέους τέθηκε και ένα σημαντικό ζήτημα, το οποίο προσπάθησε μεν να λογοκρίνει ο τελευταίος, αλλά επιβεβαιώθηκε από τον τέως διευθυντή του Άστρα, ο οποίος μάλιστα επικαλέστηκε και μάρτυρες – ότι ο Σαμαράς είχε ζητήσει να μην προχωρήσει η υπόθεση εναντίον του Βγενόπουλου. Και παρά το ότι στην Κύπρο τα ΜΜΕ παρουσιάζουν επιλεκτικά τα όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό, ο κ.Βγενόπουλος ήταν μπλεγμένος στην υπόθεση Βατοπεδίου, η οποία βιώθηκε από την ελληνική δεξιά ως επίθεση εναντίον της. Άρα το θέμα της υπόθεσης Βγενόπουλου έχει και πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις – κάποιοι συνεργάστηκαν μαζί του στη Λαϊκή τράπεζα. Κάποιους τους ευνόησε. Έπρεπε και αυτό να λογοκριθεί.
Η προσπάθεια απαλλαγής του Βγενόπουλου είναι μέρος της εκστρατείας για λογοκρισία των σκανδάλων των τραπεζών που γινόταν και πριν το 2012 και μετά πήρε την μορφή απειλών ενάντια σε ό,ποιον μιλά: οι διαψεύσεις είναι απλώς σκόνη στα μάτια – όλοι ήξεραν για τον Γιωρκάτζη απλώς βραχυκυκλώθηκαν τα συμφέροντα και ανεβαίνει και πάλι η οργή του κοινού, οπότε ψάχνουν μετατόπιση
Το θέμα, που τίθεται εδώ, είναι αν υπάρχει όντως προσπάθεια να απαλλαγεί ο κ. Βγενόπουλος. Η εστίαση μέχρι τώρα πάει στην κ. Γιωρκάτζη και την σχέση του δικηγορικού γραφείου του εν διαστάσει συζύγου της με τον Βγενόπουλο. Πίσω από τα πυροτεχνήματα του προεδρικού και των ΜΜΕ που το στηρίζουν, όπως ο Πολίτης, υπάρχουν μερικά απλά δεδομένα, τα οποία πρέπει να λογοκριθούν για να μην φανούν οι προεκτάσεις τους. Το ότι το προεδρικό και ο κ. Αναστασιάδης ήξερε για την σχέση Βγενόπουλου και δικηγορικου γραφείου Γιωρκάτζη, έχει τεκμηριωθεί και με αναφορά του ίδιου του κ. Γιωρκάτζη [και το προεδρικό δεν του κίνησε αγωγή για δυσφήμηση-ψέμα] αλλά και με δημοσίευμα της Χαραυγής, όταν διορίζονταν η κ. Γιωρκάτζη. Το ότι ένας επιφανής δικηγόρος, όπως ο κ. Αναστασιάδης δεν ήξερε ποιός εκπροσωπεί τον κ. Βγενόπουλο είναι το λιγότερο αστείο. Η λογοκρισία και τα επιχειρήματα στυλ Βίκτορα, ο πρόεδρος δεν διαβάζει Χαραυγή, είναι ενδεικτικά μιας προσπάθειας να αποφευχθούν οι προεκτάσεις. Αν ο κ. Αναστασιάδης ήξερε για την σχέση της κ. Γιωρκάτζη με τον κ.Βγενόπουλο μέσω της θυγατέρας της, τότε όσα πιστώνεται στη διοικήτρια της Κεντρικής αφορούν και στον ίδιο τον πρόεδρο και στο περιβάλλον του, το οποίο εισηγήθηκε την κ. Γιωρκάτζη. Αν ο διορισμός της έγινε με στόχο έμμεσα να χαθεί η υπόθεση Βγενόπουλου και να πέσει στα μαλακά, αυτό έγινε σκόπιμα από το προεδρικό. Και αυτό γιατί, ίσως, το προεδρικό και ο ΔΗΣΥ να μην θέλουν μια αντιπαράθεση με τον κ.Βγενόπουλο, γιατί τους το ζήτησε ο Σαμαράς, όπως φέρεται να ανάφεραν και υπουργός [στην κ. Χαραλαμπίδου] αλλά και σύμβουλοι του προέδρου [σύμφωνα με τον κ. Παυλίδη].
Το σχήμα δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Αφού εστιάζεται η έμφαση στον Βγενόπουλο, τότε η έμφαση θα πρέπει να είναι να αποφευχθεί αρχικά το θέμα από τα τραπεζιτικά, να πάει ας πούμε στην focus και από εκεί να χαθεί σε μια δαιδαλώδη διαδικασία, όπου το ζήτημα θα μετατοπίζεται και από τις τράπεζες και από τον κ. Βγενόπουλο σε αυτούς που τον κατηγορούν. Έτσι, ξηλώθηκε ήδη από την Κεντρική Τράπεζα η ομάδα που εστίασε στον Βγενόπουλο – υποχρεώθηκε σε παραίτηση ο Δημητριάδης, έφυγε η Αντωνιάδου, και το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους που είχε τα βασικά συμφέροντα αντιπαράθεσης μαζί του, τέθηκε σε δεύτερη μοίρα. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναφορά της κ.Γιωρκάτζη ότι είχε συζητήσει με τον κ. Αναστασιάδη το θέμα της αντιπαράθεσης με τον κ. Νεοκλέους, αποκτά το πραγματικό του νόημα, ενδεχομένως. Όλο το σκηνικό έχει τη διάσταση της μετατόπισης και της σταδιακής υποβάθμισης του θέματος.
Η focus είναι μηχανισμός λογοκρισίας αυτών που μιλούν για τις τράπεζες και τον Βγενόπουλο – αυτό που ομολόγησε με αφέλεια ο Ρίκκος [«τώρα που θα ανοίξω το κεφάλαιο του ΑΚΕΛ»] προσπαθεί να το κάνει επαγγελματικά ο Πολίτης από το 2012
Σε αυτά τα πλαίσια, η υπόθεση της focus από τον Πολίτης έχει ως εμφανή στόχο το ΑΚΕΛ, το οποίο είναι το κόμμα το οποίο εστίασε στις τράπεζες από το 2011, και από το 2013, μέσα από τις παρεμβάσεις της κ. Χαραλαμπίδου εστιάζει στον κ. Βγενόπουλο. Οπότε, βολικά, ο Πολιτης προσπαθεί να λογοκρίνει, όπως άλλωστε απειλούσε ο Δ. Γεωργιάδης από τον Αύγουστο του 2012 ότι θα κάνει, μέσα από θεαματικές υποθέσεις μετατόπισης της συζήτησης στο χώρο της αριστεράς. Έτσι, αν η κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει στα μαλακά το θέμα Βγενόπουλου, ο Πολίτης προσπαθεί να το μετατοπίσει από την Εγνατίας, ας πούμε, στις εν δυνάμει εισφορές του φίλου του κ.Βγενόπουλου, του κ. Ζολώτα, σε κόμματα. Η αναφορά στον ΔΗΣΥ είναι απλώς διακοσμητική. Αναφέρεται μεν για να προσπεραστεί και να εστιαστεί το θέμα στο ΑΚΕΛ – έστω και αν τα μέχρι τώρα τεκμήρια δεν δείχνουν χρηματοδότηση του κόμματος. Αλλά για τον Πολίτη που είχε πρωτοσέλιδο ότι έφταιγε η Ομόνοια για την οικονομική κρίση, η αναφορά σε μέλη του ΑΚΕΛ, που συμμετείχαν σε εταιρείες που είχαν συνεργασία με τον κ.Ζολώτα, είναι ύποπτο. Κάθε τί επιτρέπεται στην μετατόπιση σε αυτό το πλαίσιο.
Υπάρχουν σε αυτό το πλαίσιο και μερικά ενδιαφέροντα δεδομένα – πώς έφτασαν στον Πολίτη αυτές οι πληροφορίες που παραπέμπουν σε έμμεσες σχέσεις κλπ. Μήπως ο Πολίτης έχει σχέσεις με τον κ. Βγενόπουλο; Διότι οι συζητήσεις εστιάζονται στα κόμματα, φυσικά ο Πολίτης δεν θα εστιάσει στο ότι το δικηγορικό γραφείο του κ. Αναστασιάδη ήταν παραλήπτης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Βέβαια, ο κ. Αναστασιάδης απάντησε λογικά ότι δεν είναι παράνομη η χρηματοδότηση κομμάτων. Αυτό, βέβαια, είναι άβολο για τον Πολίτη – και γιατί ο κ. Αναστασιάδης είναι άτομο το οποίο πρέπει, για τον έκδοτη της εφημερίδας, να συγκαλυφθεί, αλλά και γιατί αν ανοίξει το κεφάλαιο επιχορηγήσεις, τότε ο πρώτος ύποπτος θα είναι μάλλον ο ίδιος ο Πολίτης.
Ιστροικο: Κάθοδος του Βγενόπουλου και συμβίωση με τα συμφέροντα του δικηγορικού γραφείου Παπαδόπουλου
Ο κ. Βγενόπουλος ήρθε στην Κύπρο το 2006 και ανέλαβε ένα ποσοστό της Λαϊκής με υπόσχεση να αναδείξει την τράπεζα κλπ. Τότε, η Λαϊκή πρόβαλλε στις ετήσιες εκθέσεις της το γεγονός ότι την εκπροσωπούσε το δικηγορικό γραφείο Τ. Παπαδόπουλου. Η οικογένεια Παπαδοπούλου, όχι μόνο είχε δικηγορικά συμφέροντα με την Λαϊκή, αλλά είχε και οικονομικά. Αν, λοιπόν, ο κ.Παπαδοπουλος δεν ήθελε τον Βγενίπουλο μπορούσε να μπλοκάρει την κάθοδο του με διάφορους τρόπους. Όχι μόνο την ανέχτηκε, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες την προτίμησε. Ακολούθως, το δικηγορικό γραφείο της οικογένειας παρέμενε ως ένα από τα δικηγορικα γραφεια που εκπροσωπούσαν την Λαϊκή, αποκομίζοντας σαφώς κέρδη και συσσωρεύοντας κεφάλαιο. Και είναι σε αυτό το πλαίσιο που τέθηκε και τίθεται ακόμα η κραυγαλέα σύγκρουση συμφερόντων του Ν. Παπαδόπουλου, όταν προήδρευε της επιτροπής οικονομικών της βουλής, ενώ αποφασιζόταν η διάσωσή της, την άνοιξη του 2012. Και μάλιστα, σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, επέβαλε και τον κ. Φιλίππου που σύμφωνα με μαρτυρίες συνδεόταν με την περίοδο της διαχείρισης των γιουγκοσλαβικών κεφαλαίων – η οποία ονομάστηκε παραπλανητικά «κεφάλαια Μιλόσεβιτς». Σε εκείνη την περίπτωση και πάλι το δικηγορικό γραφείο του κ. Παπαδόπουλου χρησιμοποίησε την Λαϊκή για να διεκπεραιώσει μια μεγάλη υπόθεση. Το παραπλανητικό [και σε αυτό είχε δίκαιο ο κ. Παπαδόπουλος, έστω και αν δεν μπορεί να το πει] είναι ότι εκείνα τα χρήματα δεν υφαρπάχθησαν από ιδιώτες – δεν τα πήρε λ.χ ο Μιλόσεβιτς. Αυτό το οποίο έκανε ο Τάσσος [και σύμφωνα με πληροφορίες το ήξερε όλη η πολιτική ηγεσία και φυσικά ο κ.Κληρίδης] βοηθούσε την νέα Γιουγκοσλαβία να σπάσει το δυτικό εμπάργκο.
Όλα αυτά, όμως, δείχνουν ουσιαστικά ότι το δικηγορικό γραφείο Παπαδόπουλου ήξερε πολύ καλά τί γινόταν στην Λαϊκή, ενώ πατούσε με το ένα πόδι στην Πολιτική. Οπότε, ήταν γκάφα ολκής για τον κ. Ν. Παπαδόπουλο να μιλά για «δαιδαλώδεις διαδικασίες» στην περίπτωση της focus – το δικό του δικηγορικό γραφείο είχε ακολουθήσει [ για καλούς ή κακούς λόγους] πολύ πιο δαιδαλώδεις διαδικασίες με το αζημίωτο, ενώ πληρωνόταν από την Λαϊκή με μεγάλα κεφάλαια την περίοδο Βγενόπουλου. Το να διαμαρτύρεται γιατί πήραν [αν πηραν] άλλα κόμματα ή υποψήφιοι επιχορήγηση το 2008 είναι αστείο – η εκστρατεία του πατέρα του βασιζόταν σε κεφάλαια που έπαιρνε και από την Λαϊκή ως δικηγορικό γραφείο.
Το δικηγορικό γραφείο Παπαδόπουλου ήξερε, αλλά και ο Πολίτης ήξερε, αφού υπήρχε άτυπη συνεργασία στα οικονομικά μεταξύ τους παρά την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» αντιπαραθεσης που είχαν κάποτε ανάμεσα τους: Ο Ορφανίδης ως συνδετικός κρίκος και ως η αποκάλυψη του πώς εξυπηρετούσε του κύκλωμα Πολίτη- δικηγορικού γραφείου τον Βγενόπουλο
Και βέβαια για τον Πολίτη, τον οποίο ο Τ. Παπαδόπουλος κατηγορούσε για εξωτερική ύποπτη χρηματοδότηση, το ότι βρέθηκε στο ίδιο χαράκωμα τώρα με τον κ. Παπαδόπουλο ήταν ενδεικτικό.[5] Αλλά αυτή η σύμπλευση δεν ήταν νέα – μπορεί στο κυπριακό και στην αντιπαράθεση για τον Αναστασιάδη να μην τα βρίσκουν, αλλά στη συγκάλυψη των σκανδάλων των τραπεζών συμπορεύτηκαν. Το άτομο κλειδί εδώ ηταν ο κ. Ορφανίδης.
Τον κ. Ορφανίδη, τον διόρισε ο Τ. Παπαδόπουλος μετά από εισήγηση του Μ. Σαρρή και αυτός ο κύκλος μαζί με τον Συρίχα της Κεντρικής ήταν ο βασικός άξονας προστασίας και συγκάλυψης των τραπεζών. Είναι γεγονός ότι οι σχέσεις Ορφανίδη – Βγενόπουλου δεν ήταν και οι καλύτερες.[6] Αλλά στα καίρια σημεία ο Ορφανίδης, όχι μόνο κάλυψε τον Βγενόπουλο, αλλά και τον εξυπηρέτησε. Γιατί, λοιπόν, ένα άτομο με τις εμπάθειες που φαινεται να εχει ο Ορφανίδης, να καλύψει κάποιον που δεν συμπαθούσε;[7] Η μόνη λογική ερμηνεία έχει να κάνει με τα συμφέροντα των πολιτικών του συμμάχων, όπως το δικηγορικό γραφείο Παπαδόπουλου (αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα), στην υπόθεση της Λαϊκής. Ο κ. Ορφανίδης κάλυψε τον κ.Βγενόπουλο σε δύο καίριες στιγμές. Και αυτές τις στιγμές, ο Πολίτης έχει κάθε συμφέρον να συγκαλύψει επίσης.
Η υπόθεση της Marfin Εγνατία και η συγκάλυψη των συμφερόντων του κ. Βγενόπουλου – τότε όλοι[8] οι «τραπεζότες» (και ο Βγενόπουλος) ήταν καλοί για τους νεοφιλελεύθερους της επιτροπής οικονομικών και του Πολίτη
Η βασική διαμάχη του Βγενόπουλου με τους τοπικούς μέτοχους μετά την ανάληψη του έλεγχου της τράπεζας ήταν η υπόθεση της Marfin Εγνατία.
«Η εξαγορά της Marfin Εγνατία ήταν το αντικείμενο σύγκρουσης του Βγενόπουλου με τα ως τότε στελέχη της Λαΐκής..Η επιλογή της εξαγοράς της νέας τράπεζας συνοδεύτηκε από αλλαγή του ΔΣ της Λαϊκής. Λίγο αργότερα η Marfin Εγνατία από θυγατρική τράπεζα μετατρέπεται σε τράπεζα με υποκαστηματα της Marfin Popular bank.Αυτή η μικρή λεπτομέρεια κάνει την διάφορα στην διακίνηση του χρήματος. Η διεθνής πρακτική θέλει τα τραπεζιτικά υποκαταστήματα σε χώρες του εξωτερικού να είναι θυγατρικές της τράπεζας για λόγους εταιρικής ασφάλειας. Έτσι αρνητικές εξελίξεις στη χώρα όπου υπάρχουν θυγατρικές δεν συμπαρασύρουν την μητρική τράπεζα. Επίσης η διεθνής τάση είναι να μπαίνει όριο διακίνησης κεφαλαίων από την μητρική τράπεζα προς τις θυγατρικές. Η δημιουργία υποκαταστημάτων αντί θυγατρικών στην Ελλάδα έδινε την δυνατότητα για την κίνηση κεφαλαίων από την Κύπρο προς την Ελλάδα, προκείμενου να δοθούν δάνεια προερχόμενα από το ελληνικό τμήμα. «Ουσιαστικά αυτό που γινόταν ήταν να δημιουργηθεί μια βιομηχανία εξαγωγής χρήματος από μια χώρα για την εξυπηρέτηση άλλης, της Ελλάδας.»[9]
Η μετατροπή της Εγνατίας σε υποκατάστημα έγινε τον Μάρτιο του 2011, ενώ η κρίση στην Ελλάδα ήταν εμφανής. Ο κ. Ορφανίδης αν ήθελε μπορούσε να καθυστερήσει η και να μπλοκάρει τη διαδικασία. Δεν το έκανε. Και το όλο θέμα δεν απασχόλησε τον κυπριακό τύπο μέχρι το 2012, όταν το αποκάλυψε η Καθημερινή. Και στο βαθμό που το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους έχει σχέση με την εφημερίδα, είναι εμφανές ότι το συγκεκριμένο δικηγορικό γραφείο ήταν, σε αυτό το θέμα, συνεπές στην προσπάθεια να αναζητηθούν οι ευθύνες του κ. Βγενόπουλου – με στόχο λογικά την αποζημίωση των καταθετών της τράπεζας που ήταν και πελάτες του δικηγορικού γραφείου. Ενώ, αντίθετα, ο Πολίτης που στήριζε τον κ. Ορφανίδη και πριν και μετά το τέλος της θητείας του προτίμησε να αποφύγει το θέμα.
Η τάση του κ. Ορφανίδη να εξυπηρετεί αυτό που φαινόταν να είναι τα συγκυριακά συμφέροντα των επικεφαλής της Λαϊκής, αντί της ευρύτερης οικονομίας ήταν ακόμα πιο εμφανής στο θέμα της διερεύνησης της βιωσιμότητας της Marfin Εγνατία.
«Δυο αρμόδιες εποπτικές αρχές, της Τράπεζας της Ελλάδας και της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, συνέταξαν ένα λεπτομερές πόρισμα μετά από έρευνα στον όμιλο Marfin Εγνατια που έγινε από 15 έως 23 Μαρτίου 2009…Η ομάδα των εποπτών εντοπίζει κίνδυνους και ξεκάθαρα καταγράφει πως «ο όμιλος Marfin Εγνατία παρουσιάζει ένα υψηλού κινδύνου προφίλ, με έμφαση στην επενδυτική τραπεζική και χρηματιστηριακές δραστηριότητες που παρουσιάζουν αυξημένους κίνδυνους, ειδικά εν μέσω της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης.»[10]
Ο κ. Ορφανίδης ήξερε για τα προβλήματα και είχε και έκθεση, με βάση την οποία μπορούσε να μπλοκάρει τις διαδικασίες του Βγενόπουλου. Ιδιαίτερα, αφού το ισοζύγιο καταθέσεων-δανείων άρχισε να ανατρέπεται με σαφή αύξηση των δανείων μετά το 2009. Και όμως, δεν έκανε τίποτα. Ο κ. Ορφανίδης και ο κύκλος του, στον οποίο συμπεριλαμβανόταν και ο Ν. Παπαδόπουλος και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά και ο Πολίτης, προτιμούσαν τη λογοκρισία γιατί ήθελαν, από το 2011, την ίδια χρόνια που μετατράπηκε η Εγνατία σε υποκατάστημα, να ενταχθεί η Κύπρος σε μνημόνιο – για να πληρώσει η κοινωνία το κόστος των ζημιών της. Και έτσι, συνέχισαν να συγκαλύπτουν. Το ίδιο λίγο πολύ γίνεται και σήμερα.
Και τα ΜΜΕ που σιωπούσαν: η δημοσιογράφος της focus, η λογοκρισία του Πολίτη για θέματα που αφορούσαν την Λαϊκή…
«..η δευτερη ιστορία, η οποία μάλιστα έχει πάρει διαστάσεις αστικού μύθου, θέλει τους ανθρώπους του Βγενόπουλου μόλις έφταναν στην τράπεζα αντί για τα οικονομικά στοιχεία της τράπεζας να ζητούν τα οικονομικά στοιχεία που είχαν οι κύπριοι δημοσιογράφοι.»[11]
Το θέμα είναι παραπλάνηση ακριβώς, γιατί το 2008 κανένας δεν αμφισβητούσε τον Βγενόπουλο και άρα οι ό,ποιες επιχορηγήσεις του, ή των φίλων του θα πρέπει να διερευνηθούν μέσα στο πλαίσιο της υπάρχουσας νομοθεσίας. Αν δεν παραβιάστηκε νομοθεσία, διότι ουσιαστικά επιτρέπεται επιχορήγηση των κομμάτων, τότε ποιά η σκοπιμότητα του θορύβου; Ο Πολίτης λ.χ. θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει ο ίδιος τα ποσά, τα οποία πήρε από τη Λαϊκή ως διαφήμιση. Διότι η πιο ειλικρινής καταγραφή το πώς γινόταν η συναλλαγή τραπεζών ΜΜΕ έγινε από τον Α. Παράσχο, ο οποίος εργαζόταν τότε στον Πολίτη. Ήξερε, λοιπόν. Αλλά μια εφημερίδα που αγωνίζεται να συγκαλύψει τη φοροδιαφυγή του έκδοτη της, θα τολμήσει να δημοσιεύσει τα στοιχεία για τη δική της συναλλαγή; Απλώς μεταθέτει, μεταβιβάζοντας την εστίαση..
Ανάλογα θα μπορούσε να πει κανείς και για το Φιλελεύθερο. Η αναφορά στην focus συνοδεύτηκε από την αναφορά σε δημοσιογράφο που πήρε επίσης χρήματα από την εταιρεία του κ. Ζολώτα. Αν θα δημοσιοποιηθούν τα ονόματα ατόμων ή κομμάτων, τότε γιατί όχι και της δημοσιογράφου, η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις [και την εν μέρει αμηχανία όσων ξέρουν στον Φιλελεύθερο] εργάζεται στο οικονομικο τμήμα του Φιλελευθέρου. Και από εκεί μπορούσε να προσφέρει πολλές υπηρεσίες τον Βγενόπουλο. Διότι, αν είναι ύποπτα τα κόμματα που πήραν σε ανύποπτη εποχή από τον Ζολώτα, γιατί δεν είναι και η δημοσιογράφος; Ή μήπως πάει με το τί βολεύει;
Τα ΜΜΕ είναι πολλαπλά εμπλεκόμενα. Όχι μόνο γιατί πήραν χρήματα σε εστιασμένες διαφημίσεις, ενδεχομένως και ευνοϊκά δάνεια [οι ιδιοκτήτες ή επιλεγμένοι δημοσιογράφοι] αλλά και γιατί ο βασικός όγκος των χρημάτων καταλήγει στα ΜΜΕ. Οπότε αυτό που φοβούνται τα ΜΜΕ, ως επιχειρήσεις, είναι ακριβώς η διερεύνηση των οικονομικών τους. Και της διαπλοκής που θα αποκαλύψουν. Το ότι λ.χ. η εταιρεία του κ. Ζολώτα φαίνεται να ξόδεψε 50 εκατομμύρια στην Κύπρο, αλλά η εστίαση είναι να βρεθούν αριστεροί που πήραν και αυτοί χρήματα, είναι ενδιαφέρουσα. Όπως και στα άλλα θεάματα φυσικά, δεν θα δοθεί η λίστα των επιχορηγήσεων γιατί [πέρα από την υπόθεση των προσωπικών δεδομένων που φυσικά στην περίπτωση των αριστερών δεν φαίνεται να εφαρμόζεται] θα αποκαλύψει το αστείο της όλης υπόθεσης. Γιατί εν μέρει θα φανεί ότι για άλλους ξαφνικά τα ΜΜΕ, και ο Πολίτης, θα μιλούν για επαγγελματικές υποχρεώσεις που ξοφλήθηκαν. Όπως άλλωστε έγινε όταν ο κ. Αναστασιάδης αντέδρασε θυμωμένα στην αναφορά στο δικηγορικό του γραφείο. Εκείνος δεν ήταν ο στόχος.
Και φυσικά, το θέμα που δεν τολμούν να αγγίξουν τα ΜΜΕ είναι η απόδειξη. Το να δώσει κάποιος χρήματα σε ένα κόμμα είναι νόμιμο – το θέμα είναι να αποδειχθεί ότι ευνοήθηκε. Και εδώ, η περίοδος Μαΐου – Ιουλίου 2009 είναι αποκαλυπτική – και για το ποιοί παρουσίαζαν τον κ.Βγενόπουλο ως ήρωα ενάντια στο κατεστημένο, και ποιοί από την άλλη προσπαθούσαν να πιέσουν τις τράπεζες. Η στιγμή του Όργουελ στο κυπριακό κωμικό σύστημα πληροφόρησης είναι ότι εκείνοι που υνοπυσαν τον Βγενόπουλο κατηγορούν όσους προσπάθουσαν τότε να πιέσουν για έλεγχο των τραπεζών. Ακόμα και όταν έγινε μια αντιπαράθεση Ορφανίδη – Βγενόπουλου στη Βουλή, ήταν το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και η κυβέρνηση που αντέδρασαν επίσημα. Κάποιοι σιώπησαν βολικά, όπως επικροτούσαν τον Βγενόπουλο τον Μάιο.
[1] Το κείμενο συνυπογράφει ο Δ. Γεωργιάδης νυν κυβερνητικός – διορισμένος.
[2] http://www.stockwatch.com.cy/nqcontent.cfm?a_name=news_view&ann_id=154163
[3] Όπως το έθεσε ο Ρ. Ερωτοκρίτου όταν βρεθηκε μπροστά σε κριτική από τη βουλευτή του ΑΚΕΛ Ει. Χαραλαμπίδου «..όταν θα ανοίξω το κεφάλαιο του ΑΚΕΛ..»
[4] Η πρώτη σχετική απειλή του Πολίτη εμφανίστηκε στις 7 Αυγούστου 2012 [σελ. 15, «Απαράδεκτες πρακτικές»] όταν σε απάντηση στα δημοσιεύματα της Χαραυγής για μη εξασφαλισμένα δάνεια άφησε να νοηθεί ότι θα έκανε αναφορά σε περιπτώσεις που αφορούσαν το ΑΚΕΛ – κατά το πρότυπο του Ρίκκου Ερωτοκρίτου στην επίθεσή του εναντίον της Ει. Χαραλαμπίδου. Η πιο εκφραστική στιγμή, όμως, του Πολίτη ήταν στις αρχές Σεπτεμβρίου, 2/9, όταν απροκάλυπτα ζητούσε λογοκρισία των ζητημάτων που αφορούσαν τις τράπεζες.
[5] Η συμβίωση αποδείχθηκε πρόσκαιρη, αφού ο Πολίτης αποστασιοποιήθηκε το Σάββατο 28/3 με το πρωτοσέλιδό του που προσπαθούσε να εστιάσει στον Παπαδόπουλο ως σημείο αναφοράς μιας νέας ανακοίνωσης της εισαγγελίας,
[6] Και αν κρίνει κανείς και από τα άτομα που ανέφερε ως προβληματικά ο κ. Βγενόπουλος στη θεαματική κάθοδό του το Μάιο του 2009, δεν συμπαθούσε και τον κ. Σαρρή. Όπως όμως δεν συμπαθούσε και κανένα άλλο κύπριο τραπεζιτικο της Τράπεζας Κυπρου, ΄ή της επιτροπής κεφαλαιογοράς ή τον κ. Σταυράκη.
[7] Για τα δεδομενα αυτης της συγκλισης αξιζει να δει κανεις την σταση του Πολιτη. Όταν τον Μαιο του 2009 ο Βγενοπουλος εκανε τις δηλωσεις του «εναντια στο κατεστημενο», ο Πολιτης τον προβαλε σαν σωτηρα. Αλλα σε εκεινη την φαση ο Βγενοπουλος αφησε εκτος κριτικης τον Ορφανιδη. Μετα ο Πολιτης φανηκε με δημοσιευματα του να κατανοει τι ηθελε ο Βγενοπουλος, αλλα όταν τελικα εκανε τα στραβα ματια ο Ορφανιδης, τα ιδια εκανε και ο Πολιτης,.
[8] Στο μνημειώδες κείμενό του «Το ΑΚΕΛ και το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα» ο Α. Νεοφύτου ως εκφραστής εκείνης της συμμαχίας ήταν ξεκάθαρος για το πόσο καλοί είναι οι τραπεζίτες και πως το κόμμα της αριστεράς και ο τότε πρόεδρος, δεν ήταν φιλικοί προς τον «τομέα». Μετά την αποκάλυψη της κρίσης, ο Πολίτης θα αναλωθεί, φυσικά, να αναζητά διαχωρισμούς καλών και κακών τραπεζιτών, αλλά και ότι άλλο μπορούσε για να λογοκρίνει εκείνη την περίοδο. Το κείμενο του κ.Νεοφύτου δημοσιεύτηκε στο Φιλελεύθερο στις 20 Ιουνίου 2010, σελ. 55.
[9] HOTDOC. τεύχος 25, 2013, σελ. 20
[10] HOTDOC, τεύχος 25, 2013, σελ. 28
[11] HOTDOC. σελ 19
Πρόσφατα σχόλια