ο δικός μας εσταυρωμένος

του Γιώργου Μεριζιώτη στο άθενς ιντιμέντια

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

Ο δικός μου εσταυρωμένος γεννήθηκε προ Χριστού.

Του δικού μου εσταυρωμένου η μάνα δε μύρισε τον κρίνο,

μύρισε αυτό που μυρίζουν όλες οι μανάδες του κόσμου.

 Ο δικός μου εσταυρωμένος γεννήθηκε μέσα στη βλένα, στο αίμα

και στο σκατό, όπως γεννιόντουσαν οι άνθρωποι μέχρι πρότινος.

Ο δικός μου εσταυρωμένος δεν υπήρξε θείο βρέφος.

Ο δικός μου εσταυρωμένος δεν είχε άναρχο πατέρα.

Ο δικός μου εσταυρωμένος δεν περπάτησε πάνω στα κύματα,

γιατί βρισκόταν στον πάτο της κοινωνικής λίμνης.

Ο δικός μου εσταυρωμένος δεν κρατάει σκήπτρα εξουσίας.

Ο δικός μου εσταυρωμένος δεν απέκτησε πιστούς,

ηγεμόνες, αυτοκράτορες και αφέντες.

Τον δικό μου εσταυρωμένο φοβήθηκαν και μίσησαν

όλοι οι ηγεμόνες, αυτοκράτορες και αφέντες.

Ο δικός μου εσταυρωμένος είναι ο Σ Π Α Ρ Τ Α Κ Ο Σ

Ανασταίνεται κάθε φορά που υπάρχει όπου γης μια εξέγερση.

Ανασταίνεται κάθε φορά που υπάρχει όπου γης κοινωνική επανάσταση.

Σταυρώνεται και πεθαίνει κάθε φορά που η επανάσταση

οπισθοδρομεί δε διαρκεί και χάνεται.

“… Όταν θα αντιλαλεί η ηχώ και ο κουρνιαχτός που θα αναγγείλει

τα οδοφράγματα των κομμούνων του Παρισιού του 21ου αιώνα,

οι τσαρλατάνοι ποιητές θα σωπάσουν ή θα αναγκαστούν να σωπάσουν.

Οι νέες κομμούνες περιμένουν αυτούς – αυτές που θα τις

δημιουργήσουν…”  Γ. Μεριζιώτης

ήδη έχουν ξεκινήσει σε μικρές γαίες έχουν ακουμπήσει

τα μεγάλα τους όνειρα απλώνουν στις φυλλωσιές της Λακαντόνα

και στους βράχους της Rojava