Η βαθειά πολιτική κρίση που ενδημεί τους τελευταίους μήνες στην ΠΓΔΜ, κρίση η οποία έχει επικαιροποιήσει τις πιο διαχρονικές στοχεύσεις των εμπλεκομένων σ’ αυτήν, έχει βασικά δυο πτυχές που εκφράζονται και με τα τελευταία γεγονότα στο Κουμάνοβο.
Η μια πτυχή αφορά στη σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης Γκρουέφσκι και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ζάεφ η οποία ταυτίζεται με ένα σύνολο αποκαλύψεων για το μέγεθος διαφθοράς και αυταρχισμού, προσωπικά του Γκρουέφσκι και των αυλικών του. Η δεύτερη πτυχή αφορά σ’ αυτό που ονομάσανε «εθνοτική σύγκρουση» όσοι δέχονται ότι η στρατιωτική επαν-ενεργοποίηση των φαντασμάτων του UCK καθώς και από πολιτική άποψη, των εργολάβων πατριωτών της μειονότητας και της διασποράς, είναι μια σύγκρουση -δήθεν- δυο εθνών: των αλβανών και των σλάβων.
Η πρώτη πλευρά της κρίσης στη διπλανή χώρα δείχνει ότι το πολιτικό της σύστημα απέτυχε μέχρι τώρα στο να αποτελέσει εγγύηση για τις περεταίρω διευκολύνσεις προς τους αμερικανούς και την ΕΕ, εφόσον ένα μίνιμουμ κοινωνικής συνοχής που αποκτήθηκε μέσω της διεκδίκησης του μακεδονικού αλυτρωτισμού, υπονομεύεται από αυτήν τη σύγκρουση. Και είναι ιστορικά παραδεκτό ότι χωρίς τη δυνατότητα ενός συμπαγούς ευπειθούς κυβερνητικού πόλου είναι αδύνατον να επεκταθούν οι αμερικάνοι. Η φτώχεια, η ανεργία, ο αυταρχισμός συνθέτουν ένα εκρηκτικό τοπίο στο οποίο το πολιτικό σύστημα αδυνατεί μέχρι τώρα να παρέμβει βελτιωτικά αν εξαιρέσουμε την αντιπολίτευση που ρητορεύει σε αυτήν την κατεύθυνση. Εκεί πιθανότατα να στηριχθούν και οι αμερικάνοι στο να κατευνάσουν το ασταθές για τους ίδιους πολιτικό κλίμα που έχει προκύψει.
Η δεύτερη πλευρά της πολιτικής κρίσης είναι πιο διεθνής και αφορά στο μειονοτικό αλβανικό ζήτημα και στους αδύναμους όρους της συμφωνίας της Oχρίδας μεταξύ της κυβέρνησης και των στρατιωτικοπολιτικών εκπροσώπων της μειονότητας. Από το 2013 που επανεκλέχθηκε ο Έντι Ράμα στην Αλβανία, έχει μετατραπεί η χώρα σε διεθνές κέντρο του αλβανικού αλυτρωτισμού με κύριες επιπτώσεις τόσο στο Κόσοβο όσο και στην ΠΓΔΜ. Κι αυτό δεν πρόκειται για απλά ζητήματα «εσωτερικής κατανάλωσης» και διασκέδασης της φτώχειας στην οποία έχουν περιπέσει οι αλβανικές χώρες ή αλλιώς τα εδάφη που κατοικεί ο αλβανικός πληθυσμός. Πρόκειται για μεθοδεύσεις οι οποίες έχουν ήδη δρομολογηθεί από το 2007 επί κυβερνήσεως Μπους ως υποστηριχτικές για τη «Μεγάλη Αλβανία», για την ανεξαρτησία του Κοσόβου, πράγμα το οποίο μονομερώς πραγματοποιήθηκε με την αναγνώριση των ΗΠΑ και των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ.
Η σημερινή συγκυρία είναι ακόμα πιο περίπλοκη και στην οποία ο πυλώνας είναι η υπόθεση του αγωγού φυσικού αερίου της Ρωσίας, ενός αγωγού που ακυρώθηκε από την φιλοαμερικανική κυβέρνηση Μπορίσοφ στη Βουλγαρία. Ο αγωγός αυτός (Τουρκία-Ελλάδα-ΠΓΔΜ-Σερβία-Ουγγαρία) είναι η αιτία πολέμων που ήδη έχουν ξεκινήσει και θα συνεχιστούν μέχρι το άγνωστο. Η αδυναμία των ΗΠΑ να επέμβει στην Τουρκία, εφόσον αποτελεί μια τοπική υπερδύναμη και στην οποία σε ένα βαθμό βασίζεται -ειδικά στο συριακό ζήτημα- δεν της στερεί το δικαίωμα να κάνει ρητορικές παρεμβάσεις στην Ελλάδα αλλά και να προκαλεί σοβαρές κρίσεις στην ΠΓΔΜ ή να προετοιμάζει άλλες, είτε μέσω της σιωπής για πολύ σοβαρά γεγονότα είτε μέσω της έμμεσης παραίνεσης για τη «Μεγάλη Αλβανία».
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
Έτσι λοιπόν ο αμερικανός πρέσβης έχοντας μαζί του εκπροσώπους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία και τη Γερμανία επέκρινε την κυβέρνηση Γκρουέφσκι για «για αποτυχία (στο) να αναλάβει την ευθύνη για την πολιτική κρίση που ενδημεί στη χώρα επί αρκετές εβδομάδες. Σύμφωνα με τον Μπέιλι, αυτό δημιουργεί αμφιβολίες για τη δέσμευση να υποστηρίξει τις Ευρω-Ατλαντικές προτεραιότητες. Ανέφερε ότι οποιαδήποτε έλλειψη συγκεκριμένης δράσης από την κυβέρνηση, υπονομεύει το κύρος του κράτους, στην προσπάθεια να επιτύχει την είσοδο στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ».
Οι ίδιοι χωρίς να κατονομάζονται, πιέζουν σε παραιτήσεις υπουργούς της χώρας, παροτρύνοντάς τους στο “να μην αποφασίσουν αντι-διαδήλωση” στη διαδήλωση που προφανώς ετοιμάζουν εναντίον της κυβέρνησης.
Έτσι το κόμμα του Ζάεφ ανακοίνωσε την απόφασή του για μαζική διαδήλωση στις 14:00 την Κυριακή στις 17 Μαΐου, στα Σκόπια. Ταυτοχρόνως οι ίδιοι υπουργοί που κλήθηκαν από «δυτική πρεσβεία που δεν κατονομάζεται», παραιτήθηκαν την επόμενη κιόλας μέρα.
Από την άλλη πλευρά φαίνεται ότι το κυβερνητικό κόμμα αντίστοιχα ετοιμάζει με sms αντιδιαδήλωση…
Πρόκειται άραγε για πρόσωπα της μεταβατικής φάσης διακυβέρνησης, υπό τα όμματα των αμερικάνων, μετά από μια διαδήλωση που ως βασικός μοχλός χρησιμοποιείται σε όλες τις πορτοκαλί επαναστάσεις, σε συνέργεια με άλλες δράσεις «απελευθερωτικές»; Πρόκειται για κοινές εκβιαστικές προσπάθειες να τεθούν έξω από το πολιτικό παιχνίδι πρόσωπα που αποτελούν το στενό πυρήνα της κυβέρνησης Γκρουέφσκι; Αυτό που φαίνεται είναι ότι με όχημα τις διαδηλώσεις επιδιώκουν την πτώση της κυβέρνησης Γκρουέφσκι προκειμένου να συνεχίσουν να επεκτείνονται ασφαλώς στα Βαλκάνια ναρκοθετώντας τον αγωγό πριν ακόμα αυτός ξεκινήσει.
Και ο ρόλος των ανθρώπων του κοινωνικού κινήματος βάσης που πιστεύουν σε μια επαναστατική βαλκανική συνεννόηση, ποιος μπορεί να είναι αν δεν επιθυμούν να παίξουν το ρόλο του «χρήσιμου», όπως έχει συμβεί στην ανατολική Ευρώπη από τη δεκαετία του 1990 μέχρι και στο ουκρανικό ζήτημα του 2013; Είναι ένα βασανιστικό ερώτημα, μιας και στις οργανωμένες και υποκινούμενες, πορτοκαλί, διαδηλώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον «ελευθεριακές» αιχμές, τις οποίες, τα κινήματα, δεν μπόρεσαν να υπερβούν και να προτάξουν θετικά κάτι άλλο πέρα από μια χρήσιμη αντιπαράθεση με τον «κυβερνητικό αυταρχισμό». Κι αυτό είναι τραγικό, διότι αδέρφια αλβανοί, σλάβοι, έλληνες, τούρκοι, βούλγαροι, θα κληθούν μελλοντικά να πολεμήσουν μεταξύ τους.
ΥΓ: Ιδού το κερασάκι για αυτήν την ανθρωποθυσία που φτάνει στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης στο Κουμάνοβο: «Από € 70 χιλιάδες θα λάβουν οι οικογένειες των αστυνομικών που σκοτώθηκαν, από 13 έως 40 χιλιάδες οι αστυνομικοί που τραυματίστηκαν, από 5 έως 10 χιλιάδες ο κάθε αστυνομικός που έλαβε μέρος στη δράση και από € 1.600 θα λάβει κάθε οικογένεια της οποίας καταστράφηκε το σπίτι, σημειώνει το αλβανικό δημοσίευμα των Σκοπίων. Στην απόφαση που ελήφθη προβλέπεται αποζημίωση από 10 χιλιάδες ευρώ σε κάθε επαγγελματία στρατιώτη που έλαβε δράση στο Κουμάνοβο, καθώς το ίδιο ποσό θα λάβουν και τα μέλη των μονάδων Ελικοπτέρων που έδρασαν στην περιοχή. Ενώ ένα μισθό επιπλέον θα λάβουν οι γιατροί που βοήθησαν τους τραυματίες αστυνομικούς από την επιχείρηση στο Κουμάνοβο»… Έτσι, ξεδιάντροπα.
Πρόσφατα σχόλια