Έχουμε πολύ δρόμο στην Τουρκία, μέχρι να ανατρέψουμε το αιωνόβιο Σουνιτο-τουρκικό εθνικιστικό μέτωπο

από το hit & run

Οι πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία αποτελούν σημείο καμπής στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, αφενός λόγω της απώλειας της απόλυτης πλειοψηφίας για το μέχρι πρότινος κυβερνών ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) του Ερντογάν, αφτέρου εξαιτίας της ανάδειξης του φιλοκουρδικού HDP σε τέταρτο κοινοβουλευτικό κόμμα. Ζητήσαμε από την Selin Çağatay, μέλος της Σοσιαλιστικής Φεμινιστικής Κολεκτίβας, τις πρώτες εκτιμήσεις της σχετικά με την έκβαση των εκλογών.

Το HDP όχι μόνο πέρασε το αντιδημοκρατικό «κατώφλι» του 10%, αλλά έλαβε το 13%, που σημαίνει ότι και πολλοί μη Κούρδοι το ψήφισαν. Όπως πιθανώς ξέρεις, το HDP δούλευε εδώ και 3 χρόνια να γίνει κόμμα στην Τουρκία, όχι μόνο των Κούρδων, και σε αυτές τις εκλογές έλαβε ψήφους από τη σοσιαλιστική Αριστερά, φεμινίστριες, άτομα της LGBT κοινότητας, Αλεβίτες κι άλλες θρησκευτικές κι εθνικές μειονότητες, χάρις σε μια πολύ επιτυχημένη εκστρατεία που «έτρεξε», παρά τις άσχημες επιθέσεις, τις οποίες δέχτηκε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Είναι, επίσης, άμεσο αποτέλεσμα των διαδηλώσεων που ενέπνευσαν τα γεγονότα στο Πάρκο Γκεζί, καθώς ενθάρρυναν, κυρίως τους νέους ανθρώπους, να ενωθούν στα πλαίσια πιο περιεκτικών, δημοκρατικών συνασπισμών.

Σε ό,τι αφορά την αποτυχία AKP, η Τουρκία σίγουρα είπε «όχι» σε άλλη μία τετραετή μονοκομματική κυβέρνηση κι αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί σημείο καμπής στην πολιτική ιστορία της χώρας. Αν το ΑΚΡ είχε λάβει αρκετές ψήφους, ώστε να συγκροτήσει μονοκομματική κυβέρνηση, όλοι ήξεραν πως θα συνεχιζόταν το αυξανόμενα διεφθαρμένο κι αυταρχικό καθεστώς που ξεκίνησε να χτίζει από το 2007. Τα ακραία επίπεδα διαφθοράς, όπου εμπλέκονταν μέλη του κόμματος, η εργαλειοποίηση του Ισλάμ από τον Ερντογάν κι η στάση απκλεισμού όσων δεν ανήκαν στην εκλογική βάση του ΑΚΡ που υιοθέτησε, η καλώς αναγνωρισμένη αποτυχία της πολιτικής της Τουρκίας σχετικά με τη Συρία (η υποστήριξη των Σαλαφιστών έναντι του Άσαντ, τα γεγονότα στο Κομπάνι κι άλλα), καθώς κι οι συνολικά επιδεινούμενες οικονομικές συνθήκες, είναι οι 4 κύριοι λόγοι που εξηγούν γιατί το ΑΚΡ έχασε τόσες ψήφους.

Παρόλα αυτά, το ΑΚΡ παραμένει ο νικητής των εκλογών κι εξακολουθεί να είναι πολύ πιθανός εταίρος στην καινούρια κυβέρνηση. Το κεμαλικό CHP και το HDP διακήρυξαν την αντίθεσή τους σε συμμαχία με το ΑΚΡ, αλλά το εθνικιστικό ΜΗΡ σκέφτεται το συνασπισμό με το ΑΚΡ. Περιττό να πω, στις προϋποθέσεις που θέτει το ΜΗΡ είναι ο τερματισμός της ειρηνευτικής διαδικασίας με τους Κούρδους κι η διατήρηση του ομοιογενούς κράτους και του κυρίαρχου ορισμού της «τουρκικότητας» στο νέο Σύνταγμα, το οποίο αναμένεται να αντικαταστήσει το Σύνταγμα του 1982 μέσα στα επόμενα χρόνια. Να γιορταστεί, λοιπόν, η νίκη του ΗDP, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο στην Τουρκία, μέχρι να ανατρέψουμε το αιωνόβιο Σουνιτο-τουρκικό εθνικιστικό μέτωπο και να ξεκινήσουμε να συζητάμε για την πιθανότητα απόδοσης ίσης ιδιότητας του πολίτη σε όλους.

Η Selin Çağatay είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Φεμινιστικής Κολεκτίβας.