Με την κλασική συνταγή της υπεράσπισης μειονοτήτων, μέρος του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας πιθανόν να προλειαίνει το έδαφος για την επέμβαση στη Συρία για τους ‘’αδερφούς’’ τουρκμένους και άραβες.
Οι «αδερφοί’’ τουρκμένοι ήταν άλλωστε και η βασική αναφορά από πλευράς Νταβούντογλου επί των αποκαλύψεων για την αποστολή όπλων προς τους τζιχαντιστές της Συρίας ως οι αποδέκτες της αποστολής οπλισμού από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, προκειμένου να προστατευτούν.
Σύμφωνα με δημοσίευμα τουρκικής εφημερίδας που αναδημοσιεύεται μεταφρασμένο οι υπαίτιοι των διωγμών πλέον αποκτούν και υπόσταση: είναι το κίνημα της κουρδικής αυτονομίας, αφού υποδεικνύονται τόσο το ΡΚΚ όσο και το PYD, σε μια έσχατη προσπάθεια σύνδεσής τους με τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις που επίσημα βομβαρδίζουν θέσεις του ΙΚΙΛ. «Καθώς η Τουρκία είναι απασχολημένη με συζητήσεις για κυβερνητικό συνασπισμό, οι Κούρδοι της Συρίας, λαμβάνουν μέτρα για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους κατά μήκος των τουρκικών συνόρων και σε αυτό έχουν βοήθεια από τις αμερικανικές δυνάμεις… Το κουρδικό κόμμα της Συρίας PYD μαζί με το PKK και τις αεροπορικές επιθέσεις του διεθνούς συνασπισμού ανάγκασαν του Άραβες κατοίκους της περιοχής και τους Τουρκμένους να καταφύγουν στην Τουρκία, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο καντόνι που θα αποτελείται αμιγώς από τους Κούρδους. Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας οι κουρδικές δυνάμεις YPG, ξεκίνησαν να αλλάξουν τη δημογραφική δομή της περιοχής».
Οι ανυπόστατες αυτές κατηγορίες που κατευθύνονται προς την απόπειρα αυτονομίας των κούρδων της Συρίας η οποία συνθέτει την κοινωνική ισότητα, τον δημοτικό συνομοσπονδισμό και την πολυεθνική-πολυθρησκευτική ενότητα, αποποιούμενο την απόσχιση και την προσπάθεια δημιουργία κουρδικού κράτους, έχουν δυο τουλάχιστον σαφείς στόχους: α)να πιέσουν την αμερικανική πλευρά η οποία υποτίθεται ότι βρίσκεται για να βομβαρδίσει τις θέσεις του ΙΚΙΛ ώστε να δραστηριοποιηθεί πιο έντονα στην υπόθεση της επέμβασης του στρατού ενός «ήπιου Ισλάμ» για τον οποίο επίσημα συνεργούν β)να υποδείξει ως υπαίτιο αποσταθεροποίησης το κίνημα αυτονομίας στο συριακό Κουρδιστάν το οποίο εξαπλώνεται μέσω των προσφύγων και στο έδαφος της ΝΑ Τουρκίας, ως διώκτης των “αδερφών” τουκμένων και αράβων, ώστε να ενεργοποιήσει αντανακλαστικά ειδικά την περίοδο αυτή που αποκτά στην Τουρκία αλλά και διεθνώς τις βαρύνουσες διαστάσεις ενός προτύπου κοινωνικής επανάστασης.
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή αποκτά μια ιδιαίτερη συνθετότητα αφού δίπλα στους πάγιους στόχους τόσο από πλευράς ΗΠΑ, σε μια διάθεση επιθετικής στροφής μετά την κρίση του 2007-2008, όσο κι από πλευράς τοπικής ηγεμόνευσης, το σημαντικό πείραμα της κουρδικής αυτοδιεύθυνσης εντάσσεται όχι μόνο στους αντεπαναστατικούς στόχους των μηχανισμών αλλά αποκτά και γεωπολιτική διάσταση.
Πρόσφατα σχόλια