Καμία αυταπάτη για φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο της ΕΕ. Μόνη λύση η μονομερής διαγραφή χρέους, η έξοδος από την ΕΕ και η σύγκρουση με την αστική τάξη και το κράτος της.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ, Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ.
Διαδήλωση προς την Βουλή και τα γραφεία της Ε.Ε Προπύλαια Πέμπτη 18/6 18:00
Εφτά χρόνια μετά την εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και πέντε χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο πραγματοποιούνται πολύμηνες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ της τρόικας (ΕΚΤ, ΕΕ και ΔΝΤ), που ονομάστηκε «θεσμοί», και της συγκυβέρνησης για ένα νέο μνημόνιο.
Παρά την προπαγάνδα η πρόταση της συγκυβέρνησης, η περιβόητη πρόταση των 47 σελίδων, δεν είναι παρά ένα μνημόνιο σκληρής λιτότητας: Πρωτογενή πλεονάσματα που απέχουν ελάχιστα από τις προτάσεις των δανειστών. Ιδιωτικοποιήσεις. Ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων που οδηγεί σε μειώσεις συντάξεων και ουσιαστική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ. Αξιολόγηση του προσωπικού στο δημόσιο. Αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και σε βασικά είδη. Ένα ακόμα νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τους 400 περίπου εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων. Ένα νέο μνημόνιο που ακολουθεί πιστά τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, όταν η νέα τότε κυβέρνηση δεσμεύτηκε για την επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος (μνημόνιο), την πλήρη και έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων απέναντι στους δανειστές, τη μη εφαρμογή μονομερών ενεργειών.
Παρά τους επικοινωνιακούς χειρισμούς, η Ελλάδα βαθαίνει τη σύνδεση και την εξάρτησή της με τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, προκειμένου να κρατηθεί με κάθε κόστος δεμένη στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και αναλαμβάνει νέες στρατιωτικές δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η τοποθέτηση του υπουργού άμυνας της ψευτο-αριστερής κυβέρνησης σε νατοϊκό συνέδριο ήταν σαφής: «Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του Νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας, ώστε να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και να ασφαλίσουμε τους ενεργειακούς διαύλους και τον ενεργειακό εφοδιασμό». Λίγους μήνες πριν είχε υποσχεθεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις αμερικανικές εταιρίες…
Το διαφημιστικό ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ με τον γελοίο τίτλο «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή» καταρρέει μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Η συγκυβέρνηση καταθέτει σαν δική της πρόταση ένα νέο μνημόνιο, ενώ οι δανειστές απειλούνε με (επίσημη) χρεοκοπία και απαιτούν ακόμα πιο βαριά αντιλαϊκά μέτρα για την εξασφάλιση μερικής χρηματοδότησης (παράταση της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης), ώστε να πληρωθούν οι επόμενες δόσεις. Ένας φαύλος κύκλος που συντηρείται τόσο από τον «έντιμο συμβιβασμό» του Βαρουφάκη, όσο και από το email Χαρδούβελη. Όμως οι αντιθέσεις οξύνονται, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά και οι συνέπειές της δύσκολα αναστρέψιμες, και η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί προσωρινά ή μονιμότερα έξω από την Ευρωζώνη. Μια συνθήκη που θα παρουσιαστεί σαν «αγωνιστική επιλογή» της κυβέρνησης, σε περίπτωση όμως που συμβεί θα είναι επιλογή του ΔΝΤ και του σκληρού πυρήνα της ΕΕ για να επιβάλλει στην περιφέρεια κυβερνήσεις πλήρους υποτέλειας. Μια κατάσταση που θα κρατήσει δέσμια τη χώρα στο χρέος, το αγγλικό δίκαιο, τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν είναι καθοριστική η δράση του λαϊκού παράγοντα. Αν δεν έχει την πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα να κινητοποιηθεί με άμεσο στόχο τη μονομερή διαγραφή χρέους και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Αν δεν εκμεταλλευτεί, σε κάθε περίπτωση, την πολιτική και οικονομική αστάθεια και δεν διεκδικήσει τα συμφέροντά του με σθένος και όλα τα μέσα. Με δομές αλληλεγγύης, καταλήψεις, απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, δυναμικές ενέργειες.
Σήμερα, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη, κανένας προλετάριος δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για τη συγκυβέρνηση. Σπέρνει σύγχυση για τον ρόλο της ΕΕ, αποκρύβει την ιμπεριαλιστική και αντιλαϊκή της φύση, υποτάσσεται στα συμφέροντα των αμερικανικών και ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων, συζητάει και συναγελάζεται με τα καθάρματα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, κηρύσσει στάση πληρωμών σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κοινωνικές υπηρεσίες, δεσμεύει τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και τα ταμειακά διαθέσιμα δήμων, περιφερειών και άλλων δημόσιων οργανισμών, αναγνωρίζει το χρέος και συνεχίζει τη λιτότητα.
Καμία αυταπάτη για την ψευτο-αριστερή κυβέρνηση που σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα, που καταλύει το πανεπιστημιακό άσυλο και συλλαμβάνει τους καταληψίες της Πρυτανείας, που συνεχίζει την οικονομική και πολιτικοστρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ και τη δικτατορία της Αιγύπτου, που συγκαλύπτει το εργοδοτικό έγκλημα στα «Ελληνικά Πετρέλαια».
Για να απαντήσουμε όμως αποτελεσματικά στην πολιτική του αστικού κράτους και την επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, πρέπει να οργανωθεί η τάξη μας. Αποφασιστικά, μαχητικά και πειθαρχημένα να διεκδικήσει τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια της, να παλέψει για την απελευθέρωσή της.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ. ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.
Συνέλευση αναρχικών κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
**********************
ΟΥΤΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ
Αν θέλουμε να διατυπώσουμε μια άποψη, έστω και συνοπτική, αυτών των πολύ σημαντικών ημερών της Ελληνικής διαπραγμάτευσης πρέπει αρχικά να δούμε ποιό είναι το τωρινό ευρύτερο πλαίσιο στην Ευρωπαική Ένωση. Η Ε.Ε. τον καιρό της κρίσης έχει απολέσει τη ρητορική για το “ευρωπαικό ιδεώδες” και με κυνικό τρόπο, προωθεί τον πιο άγριο και γρήγορο καπιταλισμό. Οι φασίστες της Ουκρανίας γίνονται σύμμαχοι, ενώ χιλιάδες εξαθλιωμένοι κάτοικοι των χωρών της Ασίας και της Αφρικής, καθημερινά γίνονται νούμερα στον πάτο της Μεσογείου.Σημασία δεν έχουν οι λαοί της Ευρώπης αλλά οι τράπεζες, τα funds και η προστασία του “ιερού” τοκογλυφικού δανεισμού. Τέλος, τα παραμύθια περί “ισότητας και αλληλεγγύης” των κρατών μελών απορρίπτονται στα γρήγορα και χωρις προσχήματα. Η Γερμανία είναι στο τιμόνι και όντας ο πιο ισχυρός παίκτης προωθεί και διασώζει τα συμφέροντα τα δικά της και των οικείων της.
Πιο συγκεκριμένα, στο ελληνικό πείραμα, η οικονομική στρατηγική είναι ξεκάθαρη και απλή. Τα τραπεζικά κέρδη της καλής εποχής είναι ιδιωτικά αλλά η χασούρα τη κρίσης δημοσιοποιείται και βαραίνει τους πάντες. Η ανακεφαλαιοποίηση είναι απαραίτητη και ο φαύλος κύκλος των δόσεων και της εξάρτησης καλά κρατεί. Τα ελλείματα και το χρεός είναι το ιδανικότερο όπλο. Ντόπια και ξένα αφεντικά κάνουν την κρίση ευκαιρία και απαιτούν. Στο μενού υπάρχουν από λιμάνια αεροδρόμια και ΔΕΗ μέχρι εργασιακές συμβάσεις, ομαδικές απολύσεις, συντάξεις και μισθοί πείνας. Το ελληνικό κεφάλαιο, καλά πληροφορημένο, θα προστατευθεί και (όπως φαίνεται) με οποιαδήποτε κυβέρνηση θα μείνει στο απυρόβλητο και το αφορολόγητο!
Όλα τα παραπάνω όμως είναι παρελθόν… Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε υποσχόμενος ακριβώς τα αντίθετα. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων, ανεξαρτησία, υπερηφάνια και αλλα πολλά . Και ενώ πολλοί ψήφισαν για “αντίσταση” και ¨ρήξη” λίγοι θέλουν να ρισκάρουν… Η άσπονδη αγκαλιά της μητέρας Ευρώπης και του ευρώ παραμένει πηγή σιγουριάς στην τρομαγμένη ψυχή των ψηφοφόρων. Άλλος ένας κύκλος ανάθεσης και απογοήτευσης έιναι προ των πυλών. Οι όποιες διαθέσεις για αντίσταση και αγώνα αντικαταστάθηκαν από την εκκωφαντική σιωπή των ημερών. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως κάθε φορέας εξουσίας θα διαγράψει συγκεκριμένη διαδρομή. Το κράτος υπάρχει για την υποστήριξη και την προώθηση του καπιταλισμού. Οι πρώτες συνδιαλλάγες με το μεγάλο κεφάλαιο έχουν καταγραφεί. Όπως και να καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις, η ελπίδα έχει ήδη εξαϋλωθεί. Είτε με το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ είτε με το σχέδιο για συνολικό εξευτελισμό που προτείνουν οι δανειστές, η κοινωνία θα είναι ο μεγάλος χαμένος.
Η λύση σε αυτή την κατάσταση σίγουρα δεν είναι μια αναθεση (αυτή τη φορά) προς τα αριστερά. Μόνο η ριζοσπαστικοποίηση των εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας θα δώσει προοπτική. Τα συμφέροντα της τάξης μας όπως πάντα είναι απέναντι στα συμφέροντα των τραπεζών και του κεφαλαίου. Προτάσσουμε τη χειραφέτηση και την οργάνωση του λαού από τα κάτω όχι μόνο για την προάσπιση των σημερινών κεκτημένων αλλά και για τη συνολική επίθεση και την κοινωνική επανάσταση.
Πρόσφατα σχόλια