Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Τρεις ημέρες μετά τη σύνοδο κορυφής των G7 στη Βαυαρία, η οποία αποφάσισε νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ο Ρώσος Πρόεδρος πραγματοποίησε επίσκεψη στην Ιταλία. Πριν τη σύνοδο είχε πραγματοποιηθεί, σε μία δημόσια επίδειξη της αμερικανογερμανικής συμμαχίας, η συνάντηση Ομπάμα-Μέρκελ επί των Βαυαρικών Άλπεων
Κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Renzi στο Μιλάνο, οΠούτιν δήλωσε ότι η πολιτική των κυρώσεων είναι καταστροφική για την ιταλική οικονομία, η οποία έχει ήδη απολέσει δισεκατομμύρια εξαιτίας της, ειδικά στους τομείς της βιομηχανίας και της γεωργίας και ότι μια διέξοδος για την Ιταλία είναι οι BRICS, οι οποίες, με τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, θα χορηγούν δάνεια χωρίς όρους σε μεγάλα έργα υποδομής.
Ήταν το δεύτερο «άνοιγμα» της Μόσχας σε χώρα του ευρωπαϊκού νότου. Η πρώτη ήταν η Ελλάδα. Όχι τυχαία στους δυο πιο «αδύναμους κρίκους» του Τιτανικού που ονομάστηκε ευρώ.
Οι κυρώσεις προς τη Ρωσία, ύστερα από πιέσεις των ΗΠΑ και με πρόσχημα την Ουκρανική κρίση, έχουν επιδεινώσει την κρίση της ιταλικής οικονομίας.
Υπολογίζεται ότι μια πτώση του δείκτη GDP της Ρωσίας κατά 5% οδηγεί σε πτώση των ιταλικών εξαγωγών κατά 50%. Το ίδιο βέβαια ισχύει, σε μικρότερο βαθμό, και για τη γερμανική βιομηχανία εξαγωγών, που παρατηρεί με αμηχανία να αυξάνονται οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς Ρωσία και τη πορεία της σχέσης ευρώ-δολαρίου. Για αυτό και πληθαίνουν, και εντός της Γερμανίας, οι φωνές αντίδρασης στις πολιτικές Μέρκελ-Σόιμπλε.
Και ενώ η κρίση στις Δυτικές χώρες δε φαίνεται να βρίσκει διέξοδο, οι κεντρικές τράπεζες σημειώνουνπαρασιτικά υπερκέρδη,( πάνω από 1000 δισεκατομμύρια δολάρια σε ομόλογα κάθε χρόνο) ενώ ολοένα και περισσότερα τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου περιθωριοποιούνται, ανακαλύπτοντας με τρόμο τη πραγματικότητα του lack of trade. Της Έλλειψης του Εμπορίου.
Κάτω από αυτό το πρίσμα ανταγωνισμών μπορούμε να δούμε και από μια άλλη οπτική γωνία τόσο τις εξελίξεις στην Αν.Ουκρανία, όσο και τις εξελίξεις στη χώρα μας. Όπως και την εγκατάσταση 5000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ δίπλα στα Ρωσικά σύνορα.
Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα διατυπώθηκε από τις αρχές του χρόνου, δια στόματος του Μόνιμου Αντιπρόσωπου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ε.Ε. Vladimir Chizhov, η πρόταση « η ΕΕ να παραιτηθεί από την συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες -ΤΤΙΡ και να τεθεί σε μια εταιρική σχέση με τη νεοσύστατη Ευρασιατική Οικονομική Ένωση…
… Η ιδέα μας είναι να αρχίσουμε τις επίσημες επαφές μεταξύ της ΕΕ και της EAEU (Ευρασιατική Ένωση) το συντομότερο δυνατόν
Νομίζω ότι η κοινή λογική μας συμβουλεύει να διερευνήσουμε τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κοινού οικονομικού χώρου στην περιοχή της Ευρασίας»
(Η Ευρασιατική Ένωση περιλαμβάνει ήδη την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν τη Ρωσία και το Κιργιστάν).
Το «κοινό Ευρωπαϊκό σπίτι από τα Ουράλια έως τον Ατλαντικό» της περιόδου των «ηράκλειων προσπαθειών» της περεστρόικα επανέρχεται, όχι πλέον σαν αυταπάτη για το μέγεθος αλλά και τη τροπή των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά περισσότερο σαν προσπάθεια αξιοποίησης τους.
Μονόδρομοι υπάρχουν μόνο-τελικά- για το κεφάλαιο. Για τους λαούς πάντα υπάρχει η διέξοδος να μην συντριβούν ανάμεσα στις μυλόπετρες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και να μη γίνουν οι αγώνες και οι ελπίδες αναλώσιμα υλικά στη σκακιέρα άσπονδων συμμάχων.
Η επίσκεψη Τσίπρα και της κυβερνητικής αντιπροσωπείας στην Αγία Πετρούπολη (Λένινγκραντ) θα πρέπει να συνοδεύεται και από μια χειραποσκευή με το φάκελο της τελευταίας δημοσκόπησης. Στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το 40% θα ψήφιζε υπέρ εθνικού νομίσματος σε τυχόν δημοψήφισμα ενώ το 45,6% επιθυμεί τη διακοπή των πληρωμών και την έξοδο από το ευρώ.
Πρόσφατα σχόλια