Αν εξαιρέσει κανείς το …ΙΚΙΛ, όλοι οι υπόλοιποι διεθνείς πόλοι, για τους δικούς τους λόγους, επιθυμούν τη συνέχιση του ευρωμονόδρομου για την Ελλάδα που βρίσκεται ως πειραματόζωο στο εργαστήριο καταστροφής του ευρωπαϊκού Νότου και κατ’ επέκταση του πλανήτη. Η Κίνα που απομυζεί σε ευρώ την Ευρώπη, ως ύψιστη, ανταγωνιστική εμπορική δύναμη, παρ’ όλο που επιθυμεί την κατάρρευση της Γερμανίας, δεν επιδιώκει την αποσταθεροποίηση μιας χώρας που αποτελεί την πύλη της για την Ευρώπη και την οικονομική της διείσδυση. Από την άλλη η Ρωσία, στον βασικό της ρόλο από την περίοδο των …Ορλωφικών στο να επενδύει στην αποσταθεροποίηση της περιοχής χωρίς κόστος, αδυνατεί λόγω συγκυρίας να πραγματοποιήσει εμβολή στο ελληνικό ζήτημα καθότι το BRICS είναι πεδίο ανακοινώσεων, διαβουλεύσεων και χαμηλής έντασης συναλλαγών. Οι υποσχέσεις που διαμοιράστηκαν ως κουφέτα ανακούφισης τόσο από τη μεριά της Ανατολής όσο και από την αδιάφορη Αμερική -η οποία ουσιαστικά μέσω του ΔΝΤ πιέζει την Ελλάδα στην κατεύθυνση της επονείδιστης συμφωνίας- αποδείχθηκαν θρύψαλα για το ελληνικό ζήτημα του οποίου οι διαχειριστές του, ένας θίασος αριστερών τζογαδόρων έπαιξε κι έχασε. Ακόμα και η υπόθεση του tourkish stream έγινε βαλκανικό ανέκδοτο. Η ανετοιμότητα της κυβέρνησης, την ώθησε στο να παίξει τους ρόλους του πειθήνιου ακροατή στις ευρωδιαβουλεύσεις από τη μια, και του πατριώτη στο εσωτερικό για επικοινωνιακούς λόγους.
Χωρίς κοινωνικό κίνημα βάσης, χωρίς παραγωγική δημιουργία, χωρίς δίκτυα διανομής και διάθεσης, απλά είμαστε οι χαμένοι. Ο ευρωμονόδρομος φαίνεται ως “η κάποια λύσις” διεθνώς από πιθανούς συμμάχους (Κίνα, Ρωσία) και επίσημους προαγωγούς (ΗΠΑ) αφού οι διακηρύξεις και τα επαναστατικά συνθήματα χάσκουν απέναντι στον παρασιτισμό και την ανυπαρξία πραγματικής αυτοδύναμης οικονομίας. Αυτή η “κάποια λύσις” δηλαδή που θα διαλύσει είτε με το ΝΑΙ, είτε με το ΟΧΙ (που βασίζεται στην τελική πρόταση της κυβέρνησης) τα λαϊκά στρώματα που είναι ανέτοιμα και για τις δυο εκδοχές της αποικιοκρατίας.
Μοναδικός μας δρόμος ο δρόμος της ριζοσπαστικής ενότητας του λαού, απέναντι σε ψευδοδιλήμματα: για τους ταξικούς αγώνες, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη συνεργατική οικονομία-αποκέντρωση, για τη δημοκρατία του λαού και των συνελεύσεων, για την πολιτισμική αναγέννηση, για το φραγμό στον ιμπεριαλισμό της Γερμανίας και της αυλής της.
Πρόσφατα σχόλια