Του Ίβο Φρίτζερμπερτ
από το http://kurdishquestion.com/
Μία βόμβα εξερράγη στις 20 Ιουλίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Αμάρα, σκοτώνοντας 32 ανθρώπους και τραυματίζοντας πάνω από 100. Για πάρα πολλούς μήνες, το Πολιτιστικό Κέντρο Αμάρα, στο κέντρο της μεθοριακής πόλης Σουρούτς, λειτουργούσε ως ασφαλές καταφύγιο για τους πρόσφυγες του Κομπάνι, εθελοντές, ακτιβιστές και δημοσιογράφους. Το δίκτυο οργάνωσης είχε ως σημείο αναφοράς αυτό το πολιτιστικό κέντρο, ενώ οι αυλές του ήταν ιδανικό μέρος για να πιείς ένα ποτήρι Τσάι, και να συνεισφέρεις στην προσπάθεια υποστήριξης των προσφύγων που βρίσκονται στους καταυλισμούς πέριξ της πόλης.
Την στιγμή της επίθεσης, ήταν παρούσα μια αντιπροσωπεία Τούρκων και Κούρδων Σοσιαλιστών, υπό την αιγίδα της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Νεολαίας (SGDF). Κατέφθασαν για μια Συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιούνταν μεταξύ 19-24 Ιουλίου, και έπειτα θα μετέβαιναν στο Κομπάνι, όπου σχεδίαζαν να κατασκευάσουν μια παιδική χαρά για τον λαό της πόλης. Ο στόχος της Συνδιάσκεψης ήταν να συμβάλει ώστε να καταστεί το Κομπάνι «βιώσιμη πόλη» και το σύνθημά της ήταν «Οι αξίες του Κομπάνι είναι οι αξίες της αντίστασης του Γκεζί».
Αυτή η επίθεση ήταν η πρώτη του είδους της στην Τουρκία από την στιγμή που οι Σύριοι Κούρδοι της Ροζάβα ξεκίνησαν να μάχονται εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Παρ όλο που εξερράγη μια μικρή βόμβα κατά την διάρκεια μιας διαδήλωσης υπέρ του φιλοκουρδικού κόμματος τον Μάιο, δύο ημέρες πριν τις τουρκικές εκλογές, η ένταση αυτής της επίθεσης την καθιστά εντελώς διαφορετική. Το Ισλαμικό Κράτος σκοπίμως διάλεξε να στοχοποιήσει μια ομάδα αλληλεγγύης ανθρώπων απ’ όλη την Τουρκία. Έτσι, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο άμεσος στόχος ήταν η διάχυση του φόβου, και η αποτροπή του λαού από το να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον λαό του Κομπάνι.
Στο κάτω-κάτω, η μέρα εκείνη ήταν μέρα εορτασμών. Τρία χρόνια πριν, οι Κούρδοι της Συρίας εγκαθίδρυσαν αυτονομία στην περιφέρεια της Ροζάβα, και ξεκίνησαν το δημοκρατικό τους πείραμα. Στις 26 Ιουνίου, το Ισλαμικό Κράτος διήλθε από την Τουρκία στην Συρία και εξαπέλυσε σφαγές εναντίον των κατοίκων της περιοχής. Πάνω από 200 σκοτώθηκαν εκείνη την μέρα, και η επίθεση θεωρείται ως η δεύτερη μεγαλύτερη σφαγή που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Συρία, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR). Η παρούσα επίθεση ήρθε μια βδομάδα μετά την κουρδική επικράτηση στο Τελ Αμπιάντ, η οποία εξασφάλισε έναν διάδρομο μεταξύ των Καντονιών του Σεζιρέ και του Κομπάνι. Πριν από αυτήν, πραγματοποιήθηκε μια επίθεση αυτοκτονίας στην πόλη Χασέκε, του Σεζιρέ, κατά την διάρκεια των εορτασμών του Νεβρόζ, τον Μάρτιο.
Αυτή η σειρά βομβιστικών επιθέσεων συνιστά μια μεγάλη αλλαγή στην στρατηγική που έχει εξαπολύσει το Ισλαμικό Κράτος εναντίον των κουρδικών δυνάμεων YPG και YPJ. Όταν ξεκίνησαν την χερσαία επίθεση εναντίον του Κομπάνι, σχεδίαζαν να καταλάβουν την πόλη. Ωστόσο, το σχέδιό τους απέτυχε και οι Κούρδοι αντιστάθηκαν ηρωικά για 134 μέρες, πριν να νικήσουν το Ισλαμικό Κράτος τον Φεβρουάριο. Από τότε, δοκιμάζουν νέες ήττες στο πεδίο της μάχης, με πιο πρόσφατη αυτή του Τελ Αμπιάντ. Έτσι, αντί να μάχεται κατά μέτωπο εναντίον των YPG/J, το Ισλαμικό κράτος προωθεί μια τακτική επιθέσεων αυτοκτονίας εναντίον των Κούρδων της Συρίας και της Τουρκίας.
Πρώτον, έχει σημασία να κατανοήσουμε ότι αυτό το τραγικό περιστατικό είναι μια ένδειξη απελπισίας, ότι μεταστρέφονται σε επιθέσεις αυτοκτονίας. Οι απώλειές τους εναντίον των δυνάμεων του YPG/J στα πεδία των μαχών, είναι αποτέλεσμα της ισχύος που έχουν συσσωρεύσει οι Κούρδοι κατά τους τελευταίους 9 μήνες. Τώρα, το Ισλαμικό Κράτος προσδοκεί να διασπείρει τον φόβο και τον πανικό μεταξύ των αμάχων που είχαν ταχθεί με το μέρος της επανάστασης στην Ροζάβα. Είναι μια προσπάθεια να ανακοπεί η παγκόσμια αλληλεγγύη προς τους Κούρδους, και στοχεύει απευθείας στο Κομπάνι.
Η κουρδική επικράτηση στο Κομπάνι κατά τα τέλη Ιανουαρίου, σηματοδότησε την μεγαλύτερη ήττα του Ισλαμικού Κράτους από την στιγμή που εμφανίστηκε στην Συρία. Η επίθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο, που θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπήρξε ο κόμβος αλληλεγγύης και εθελοντισμού για το Κομπάνι, από την στιγμή που ξεκίνησε πέρυσι η πολιορκία της πόλης, είναι μια επίθεση ενάντια στην διαδικασία ανοικοδόμησής του. Για τους μαχητές του Ισλαμικού κράτους, το Κομπάνι πρέπει να μείνει σε κατάσταση απελπισίας, ερειπωμένο από τον πόλεμο.
Σε όλη την διάρκεια των μαχών με το Ισλαμικό Κράτος, υπήρξαν αρκετές και σοβαρές ενδείξεις οι οποίες καταδεικνύουν πως η Τουρκία στέκεται αρωγός στο Ισλαμι9κό Κράτος. Τον προηγούμενο μήνα, όταν μαχητές του Ι.Κ. πραγματοποίησαν την σφαγή στο Κομπάνι, διήλθαν των τουρκικών συνόρων. Αντιστοίχως, η επίθεση στο πολιτιστικό κέντρο της Αμάρα, στο κέντρο του Σουρούτς, πραγματοποιήθηκε εν μέσω της αισθητής παρουσίας του στρατού στην πόλη. Πολλοί φοβούνται ότι η επίθεση θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), για να εισβάλει στην Συρία και να δημιουργήσει μια «ουδέτερη ζώνη».
Η μέρα της επίθεσης ήταν μια φριχτή μέρα. Το Πολιτιστικό Κέντρο Αμάρα ήταν ένα άσυλο, για τους αμάχους που διέφευγαν από την σύγκρουση και για εκείνους που είχαν σπεύσει να τους βοηθήσουν. Κατά την διάρκεια της παραμονής μου στο Πολιτιστικό Κέντρο, παρακολούθησα μια έκθεση ζωγραφικής και χειροτεχνίας από τα παιδιά του Κομπάνι. Η έκθεση συμβόλιζε τον πόθο για ειρήνη, που τόσο πολύ χρειάζονται αυτά τα παιδιά. Η επίθεση στο πολιτικό κέντρο ήταν μια επίθεση στην ειρήνη, και εναντίον αυτών που κατέφευγαν για να γλυτώσουν από την κτηνωδία του Ισλαμικού Κράτους. Παρ’ όλα αυτά, η συνεχιζόμενη απελευθέρωση του Κομπάνι αντιπροσωπεύει κάτι ευρύτερο, κάτι πιο μεστό νοημάτων: Ότι υπάρχει ελπίδα, ακόμα και στις περιοχές που καλύπτονται πιο πολύ από το σκοτάδι. Σήμερα, οι καρδιές μας θρηνούν εκείνους που έχασαν τις ζωές τους στο Σουρούτς, αλλά αύριο θα πρέπει να παραμείνουμε αποφασισμένοι και προσηλωμένοι στο έργο που είχαν αναλάβει τα θύματα του μακελειού: Την ανοικοδόμηση του Κομπάνι.
*Ο Ίβο Φρίτζερμπερτ είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος που επικεντρώνεται στην Τουρκική και Κουρδική Πολιτική.
Πρόσφατα σχόλια