Το κοινωνικό επαναστατικό νήμα που συνδέει τους Ζαπατίστας του Μεξικού και τους Κούρδους της Rojava
Παρά το γεγονός ότι οι δύο κοινότητες είναι σε διαφορετικούς και μακρινούς μεταξύ τους ηπείρους , οι αγώνες των Κούρδων και των Ζαπατίστας μοιράζονται ένα κοινό σκοπό: την αντίσταση στον καπιταλισμό, την απελευθέρωση των γυναικών και την οικοδόμηση της αυτονομία ς με μια κοινή ιδεολογία.
Έχουμε καλύψει εκτενώς το τι συμβαίνει τόσο με την επανάσταση των Ζαπατίστας στο Μεξικό (Τσιάπας) και με την κουρδική επανάσταση στην επαρχία Rojava μέσω μιας σειράς άρθρων για αρκετούς μήνες. Τώρα έχουμε δημοσιεύσει ένα άρθρο που εξηγεί τους δεσμούς μεταξύ των Ζαπατίστας και των Κούρδων αυτονομιστών, δεσμοί που δεν είναι μόνο ιδεολογικοί αλλά παρουσιάζουν παρόμοιες πρακτικές ημέρα με την ημέρα στη δημιουργία κοινωνικής επανάστασης.
Σημείωση: Αυτό το άρθρο είναι μια επεξεργασμένη έκδοση ενός άρθρου από τον Petar Stanchev του Πανεπιστήμιο του Essex που εκδόθηκε για πρώτη φορά πάνω στο κουρδικό ζήτημα .Δείτε επίσης πολλά link σχετικά με το θέμα στο τέλος αυτού του άρθρου παρακάτω.
A. Εισαγωγή
Μόνο πριν από έξι μήνες πολύ λίγοι άνθρωποι είχαν ακούσει για το Κομπανί. Αλλά όταν ξεκίνησε ο ISIS την μάταια επίθεσή του στην πόλη τον Σεπτεμβρίου του 2014, η μικρή κουρδική πόλη -προπύργιο γρήγορα έγινε ένα σημαντικό κομβικό σημείο στον αγώνα ενάντια στους θρησκευτικούς εξτρεμιστές(ισλαμοφασισμός) . Στους μήνες που ακολούθησαν το Κομπανί μετατράπηκε σε ένα διεθνές σύμβολο της αντίστασης, σε σύγκριση τόσο με τη Βαρκελώνη και Στάλινγκραντ για το ρόλο της ως προπύργιο ενάντια στον φασισμό.
Η γενναία αντίσταση του λαού, των Γυναικών Άμυνας- Μονάδες (YPG και YPJ) εγκωμιάστηκε από ένα ευρύ φάσμα ομάδων και ατόμων. Από τους αναρχικούς, τους αριστερούς, τους φιλελεύθερους μέχρι τους συντηρητικούς της δεξιάς πτέρυγας οι οποίοι εξέφρασαν την συμπάθεια και θαυμασμό για τους άνδρες και τις γυναίκες του Κομπανί στην ιστορική μάχη τους εναντίον των δυνάμεων του ISIS.
Ως εκ τούτου η πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης αναγκάστηκε σύντομα να σπάσει τη σιωπή της σχετικά με την κατάσταση των Κούρδων της Βόρειας Συρίας οι οποίοι είχαν δηλώσει την αυτονομία τους το καλοκαίρι του 2012. Πολλά άρθρα και ειδήσεις απεικονίζουν την “σκληρότητα” και την αποφασιστικότητα των κούρδων μαχητών, συχνά με μια δόση ρομαντισμού. Παρ ‘όλα αυτά, η προσοχή των μέσων ενημέρωσης ήταν συχνά επιλεκτική και μεροληπτική. Η πεμπτουσία του πολιτικού έργου στην Rojava (Δυτικό Κουρδιστάν) πέρασε απαρατήρητη με τους δυτικούς δημοσιογράφους που σε γενικές γραμμές προτίμησαν να παρουσιάσουν την αντίσταση στο Κομπανί ως μια ανεξήγητη εξαίρεση από την υποτιθέμενη βαρβαρότητα της Μέσης Ανατολής.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η νικηφόρα σημαία του YPG / YPJ να κραδαίνει το εμβληματικό κόκκινο αστέρι δεν ήταν μια ευχάριστη εικόνα στα μάτια των δυτικών δυνάμεων. Τα αυτόνομα καντόνια της Rojava αντιπροσωπεύουν μια ντόπια λύση στις συγκρούσεις-διχόνοιες στη Μέση Ανατολή, με έμφαση στην ισότητα των φύλων, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα-προστασία και την οριζόντια διαχείριση με δημοκρατικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων όλων των διαφορετικών εθνοτικών και κοινωνικών ομάδων, ενώ ταυτόχρονα αντίσταση στον τρόμο του ISIS και απόρριψη τόσο της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της καπιταλιστική νεωτερικότητας.
Παρά το γεγονός ότι πολλοί στη Δύση προτίμησαν να παραμείνουν σιωπηλοί για το θέμα, ο Κούρδος ακτιβιστής και ακαδημαϊκός Dilar Ντιρίκ ορθώς υποστήριξε ότι οι ιδεολογικές βάσεις του κουρδικού κινήματος για την δημοκρατική αυτονομία είναι το κλειδί για την κατανόηση του πνεύματος που ενέπνευσε την αντίσταση στο Κομπανί.
Καθώς η μάχη για κάθε δρόμο και γωνιά της πόλης είχε ενταθεί το Κομπανί κατόρθωσε να γίνει το κέντρο αντίστασης της παγκόσμιας αριστεράς και των ελευθεριακών ομάδων .Δεν ήταν τυχαίο ότι η τουρκική μαρξιστική-λενινιστική ομάδα MLKP, η οποία εντάχθηκε στην YPG / YPJ στο πεδίο της μάχης, ύψωσε τη σημαία της Ισπανικής Δημοκρατίας πάνω στα ερείπια της πόλης την ημέρα της απελευθέρωσής της, ζητώντας ταυτόχρονα τον σχηματισμό των Διεθνών Ταξιαρχιών ακολουθώντας το παράδειγμα της Ισπανικής Επανάστασης.
Δεν ήταν κατά ανάγκην η μάχη για το Κομπανί αλλά η ελευθεριακή πολιτική <<ουσία>> των καντονιών της Rojava, την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας σε επίπεδο βάσης, και η συμμετοχή των γυναικών στην αυτόνομη κυβέρνηση που έδωσε λόγο σε αυτές τις ιστορικές συγκρίσεις. Αλλά η Rojava δεν ήταν μόνο σε σύγκριση με την επαναστατική Καταλονία.Αλλά και με ένα άλλο εντυπωσιακό παράδειγμα, τον αγώνα των Ζαπατίστας για αυτονομία στο νότιο τμήμα του Μεξικού. Έτσι θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι το κλειδί για την κατανόηση τι σημαίνει γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός το παράδειγμα της επανάστασης στο Κουρδιστάν.
B. Οι Ζαπατίστας
Από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια <σκηνή> στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το κίνημα των Ζαπατίστας υπήρξε πιθανότατα ένα από τα πιο συμβολικά και πιο ισχυρά στοιχεία του φαντασιακού της επανάστασης σε όλο τον κόσμο. Το πρωί της πρώτης Ιανουαρίου του 1994 μια άγνωστη δύναμη ανταρτών που αποτελείτο από αυτόχθονες Μάγιας ανέλαβε τις κύριες πόλεις της Τσιάπας (η φτωχότερη πολιτεία του Μεξικού). Η στρατιωτική επιχείρηση διεξήχθη με στρατηγική λαμπρότητα και σε συνδυασμό με την καινοτόμο χρήση του διαδικτύου αντήχησε σε όλο τον κόσμο εμπνέοντας διεθνή αλληλεγγύη και την ανάδειξη του παγκόσμιου κινήματος δικαιοσύνης.
Οι Ζαπατίστας επαναστάτησαν ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την κοινωνική και πολιτιστική γενοκτονία των ιθαγενών πληθυσμών του Μεξικού. Το Ya Basta (Φτάνει πια!) ήταν η κραυγή της εξέγερσης, η οποία ήταν το<<προϊόν>>500 χρόνια καταπίεσης( πρώτη δήλωση-ανακοίνωση από την ζούγκλα Λακαντόνα) . Οι Ζαπατίστας εξεγέρθηκαν ακριβώς όταν το παγκόσμιο κεφάλαιο γιόρταζε το υποτιθέμενο τέλος της ιστορίας και την ιδέα της κοινωνικής επανάστασης να φαίνεται σαν ένα ρομαντικό αναχρονισμό που άνηκε στο παρελθόν.
Αλλά ο Στρατός των Ζαπατίστας (EZLIN) αναγκάστηκε να βγει σύντομα έξω από τις πόλεις μετά από έντονες μάχες με τον ομοσπονδιακό στρατό που κράτησε επί δώδεκα ημέρες. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι η βαθιά οριζόντια οργάνωση των αυτόχθονων κοινοτήτων δεν θα μπορούσε να εξαλειφθεί από οποιαδήποτε κρατική τρομοκρατία ή στρατιωτικές εκστρατείες.
Ο μασκοφόρος εκπρόσωπος του στρατού των ανταρτών υποδιοικητής Μάρκος αμφισβήτησε την έννοια της ιστορικής <<πρωτοπορίας>> και πρότεινε αντ ‘αυτού την ιδέα της “επανάστασης από τα κάτω”,μια μορφή κοινωνικού αγώνα που δεν στοχεύει να πάρει την κρατική εξουσία αλλά επιδιώκει να καταργήσει .
Αυτή η <<σύλληψη>> της ιδέας της αυτονομίας και της άμεσης δημοκρατίας έγινε επίκεντρο πολλών από τις μαζικών αντικαπιταλιστικών κινημάτων που έχουμε δει από τις διαδηλώσεις στο Σιάτλ και της Γένοβας, του Συντάγματος, του Puerta del Sol και Zuccotti Park.
Γ: Rojava (Κουρδιστάν)
Μια συλλογή των Κούρδων γυναικών μαχητών
Οι ρίζες της στον αγώνα για δημοκρατική αυτονομία στην Rojava μπορεί να βρεθεί στην ιστορία του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ), την οργάνωση που ήταν στο επίκεντρο του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος από την ίδρυσή του το 1978 .Το PKK έχει καθιερωθεί ως μια ομάδα ανταρτών μαρξιστών-λενινιστών στο Βόρειο Κουρδιστάν (νοτιοανατολική Τουρκία), συνδυάζοντας μια μορφή κουρδικού πατριωτισμού(στο κείμενο αναφέρει την λέξη εθνικισμό, στο εξωτερικό εννοούν τον πατριωτισμό όταν μάλιστα πρόκειται για εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα) με τον αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση. Υπό την ηγεσία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν μεγάλωσε σε μια σημαντική δύναμη ανταρτών που κατάφερε να αντέξει τις επιθέσεις της από τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ σε έναν πόλεμο που έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 40.000 ανθρώπους κατά τη διάρκεια των τριάντα ετών.Το τουρκικό κράτος έχει εκτοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους ενώ χρησιμοποιούνται σύμφωνα με πληροφορίες βασανιστήρια, δολοφονίες και βιασμούς εναντίον του άμαχου πληθυσμού. Ωστόσο, δεν κατάφερε να σπάσει την αντίσταση των Κούρδων.
Από την ίδρυσή του το ΡΚΚ έχει επεκτείνει την επιρροή της τόσο στην Τουρκία όσο και σε άλλα μέρη του Κουρδιστάν.
Η κορυφαία πολιτική δύναμη στην επανάσταση της Rojava το Δημοκρατικό Κόμμα Ένωσης (PYD) ιδρύθηκε ως αδελφή οργάνωση του PKK στη Συρία, αφού το πρώην είχε απαγορευτεί στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Επί του παρόντος, οι δύο οργανώσεις συνδέονται μέσω του Κουρδιστάν ειδικότερα μέσω της Ένωσης Κοινοτήτων (KCK), η οργάνωση-ομπρέλα που περιλαμβάνει διάφορες επαναστατικές πολιτικές ομάδες και μοιράζονται τις ιδέες του PKK.
Δ .Οι ιδεολογικοί δεσμοί
Η ιδεολογική ενοποίηση των διαφόρων πολιτικών και επαναστατικών ομάδων του KCK ονομάζεται δημοκρατική συνομοσπονδία και βασίζεται στις ιδέες του αναρχικού Murray Bookchin, ο οποίος τάχθηκε υπέρ μιας μη ιεραρχικής κοινωνία που βασίζεται στην κοινωνική οικολογία, στον ελευθεριακό κοινοτισμό και την άμεση δημοκρατία.Μετά την σύλληψη του Οτσαλάν (συνελήφθη από το τουρκικό κράτος το 1999 και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη) το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα απέρριψε το μαρξιστικό-λενινιστικό παρελθόν του ΡΚΚ και αντ ‘αυτού γύρισε προς Bookchin, που οδηγεί σε μια πεποίθηση ότι οι τοπικές και περιφερειακές αυτόνομες κουρδικές κοινότητες είναι στην πραγματικότητα η πιο βιώσιμη λύση .
Παρά το γεγονός ότι οι Ζαπατίστας έχουν παγκόσμια φήμη για την αυτόνομη αυτοδιοίκηση και την απόρριψη τους από την έννοια της ιστορικής <<πρωτοπορίας>>, οι ρίζες του στρατού των Ζαπατίστας Εθνικής Απελευθέρωσης(ΕZLIN) ήταν παρόμοιες, δηλαδή με μαρξιστικό-λενινιστικό χαρακτήρα. Ακριβώς όπως το ΡΚΚ, οι ιδέες των Ζαπατίστας δηλαδή της αυτοδιοίκησης και της επανάστασης από τα κάτω ήταν ένα <<προϊόν>> μιας μακράς ιστορικής εξέλιξης.
Ο EZLIN ιδρύθηκε το 1983 από μια ομάδα που αποτελείτο από αντάρτες πόλεων και αποφάσισε να ξεκινήσει την επαναστατική διαδικασία με βαθιές σχέσεις αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης με τον αυτόχθονα πληθυσμό στην Τσιάπας, να οργανώσουν μια στρατιωτική δύναμη και τελικά να καταλάβουν την κρατική εξουσία μέσα από το αντάρτικο. Σύντομα συνειδητοποίησαν ότι η πρωτοπορία στο ιδεολογικό δόγμα τους δεν ίσχυε για τις πολιτιστικές πραγματικότητες των τοπικών κοινοτήτων και άρχισαν να μαθαίνουν από τις παραδόσεις των αυτοχθόνων λαών της κοινοτικής διακυβέρνησης.
Έτσι ο Ζαπατισμός γεννήθηκε ως μια συγχώνευση μεταξύ του Δυτικού μαρξισμού και την εμπειρία – γνώση του αυτόχθονα πληθυσμού που αντιστέκεται στην αποικιακή επίθεση του ισπανικού κράτους και του ομοσπονδιακού κράτους του Μεξικού για πέντε αιώνες.
Αυτή η κοινή ιδεολογική τροχιά των δύο οργανώσεων των ανταρτών δείχνει μια ιστορική στροφή στη σύγχρονη αντίληψη της επαναστατικής διαδικασίας. Η εξέγερση των Ζαπατίστας και η κατασκευή της αυτονομίας στην Τσιάπας σηματοδότησε τη ρήξη με την παραδοσιακή στρατηγική εμπνευσμένη κυρίως από την Κουβανική επανάσταση. Η απόρριψη της πρωτοπορίας έγινε πολύ σαφές σε επιστολή του Υποδιοικητή Μάρκος που έγραψε στο απελευθερωτικό κίνημα των Βάσκων ΕΤΑ,όπου αναφέρει σαφώς: “. ..σκατά σε όλες τις επαναστατικές <<πρωτοπορίες>> σε αυτόν τον πλανήτη”…
Στην Τσιάπας, αυτό δεν είναι η εμπροσθοφυλακή που οδηγεί τους ανθρώπους αλλά το χέρι των ίδιων των ανθρώπων να χτίσουν την επανάσταση από τα κάτω και να τη διατηρήσουν ως τέτοια. Τώρα αυτή είναι η λογική και του PKK που έχει στραφεί προς την τελευταία δεκαετία υπό την επήρεια του Μάρεϊ Μπούκτσιν αποδεικνύοντας τη μετατροπή του από ένα κίνημα για τους ανθρώπους σε ένα κίνημα του λαού.
Ε. Κοινωνική Επανάσταση
Ίσως η πιο σημαντική ομοιότητα μεταξύ των επαναστάσεων στην Rojava και Τσιάπας είναι η κοινωνική και πολιτική αναδιοργάνωση που λαμβάνει χώρα και στις δύο περιοχές, στη βάση της ελευθεριακής σοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας του PKK και του EZLIN.
Ο αγώνας των Ζαπατίστας για την αυτονομία προέρχεται από την αποτυχία των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση του Μεξικού μετά την εξέγερση το 1994. Κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων οι αντάρτες ζήτησαν από την κυβέρνηση να τηρήσει τις συμφωνίες του Σαν Αντρές, η οποία έδωσε στους ιθαγενείς το δικαίωμα σε μεγαλύτερη αυτοδιάθεση πάνω από την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη και την πολιτική οργάνωση, με βάση τις παραδόσεις τους, καθώς και κοινόχρηστο έλεγχο της γης και των τοπικών πόρων.
Αυτές οι συμφωνίες δεν τέθηκαν σε εφαρμογή από την κυβέρνηση και το 2001 ο Πρόεδρος Fox υποστηρίχθηκε από ένα δημοσιευμένο κείμενο που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο αλλά δεν πληρούσε τις απαιτήσεις των Ζαπατίστας και τις άλλες ομάδες του γηγενούς αντίστασης.
Δύο χρόνια αργότερα, ο EZLIN δημιούργησε πέντε ζώνες των ανταρτών (Caracoles) που τώρα λειτουργούν ως διοικητικά κέντρα. Το όνομα Caracoles εκπροσώπησε την ιδιαίτερη επαναστατική διαχρονικότητα των Ζαπατίστας: Δημιουργούμε μόνοι μας, μαθαίνουμε στη διαδικασία και προχωρούμε. Σιγά-σιγά, αλλά προχωρούμε .
Οι Caracoles περιλαμβάνουν τρία επίπεδα της αυτόνομης κυβέρνησης: την κοινότητα, τον δήμο και το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης. Τα πρώτα δύο βασίζονται στις συνελεύσεις βάσης. Τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης εκλέγονται, αλλά με την προϋπόθεση και πρόθεση να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους για να συμμετέχουν στα συμβούλια αυτά τα χρόνια μέσα από μια αρχή της εναλλαγής. Οι Caracoles έχουν τα δικά τους συστήματα εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης και της δικαιοσύνης, καθώς και συνεταιρισμούς που παράγουν καφέ, δημιουργούν χειροτεχνίες και ασχολούνται με την κτηνοτροφία μεταξύ άλλων.
Κατά κάποιο τρόπο τα καντόνια Rojava μοιάζουν με τα Caracoles. Είχαν διακηρυχθεί από το Κίνημα για μια Δημοκρατική Κοινωνία (TEV-DEM) το 2014 και λειτουργούσαν μέσω των νεοσυσταθέντων λαϊκών συνελεύσεων και των Συμβουλίων Λαϊκής βάσης. Οι γυναίκες συμμετέχουν ισότιμα στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και εκπροσωπούνται σε όλες τις αιρετές θέσεις, οι οποίες πάντα μοιράζονται από έναν άνδρα και μια γυναίκα.
Όλες οι εθνοτικές ομάδες αντιπροσωπεύονται στα διάφορα συμβούλια και τους θεσμούς της. Υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση διασφαλίζονται επίσης με το σύστημα της δημοκρατικής συνομοσπονδίας. Πρόσφατα το πρώτο πανεπιστήμιο της Rojavan, η Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών Μεσοποταμίας, άνοιξε τις πόρτες του με σχέδια για να αμφισβητήσει την ιεραρχική δομή της εκπαίδευσης και να παρέχει μια διαφορετική προσέγγιση στη μάθηση.
Ακριβώς όπως συμβαίνει με τους Ζαπατίστας, η επανάσταση στην Rojava οραματίζεται ως μια πιθανή λύση για τα προβλήματα ολόκληρης της χώρας και της περιοχής στο σύνολό της. Δεν είναι απλώς μια έκφραση με αποσχιστικές τάσεις. Η αντιπροσωπεία των ακαδημαϊκών από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική που επισκέφθηκε την Rojava ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι αυτό είναι πραγματικά δημοκρατικό σύστημα σημείων με ένα διαφορετικό μέλλον για τη Μέση Ανατολή, ένα μέλλον βασισμένο στη λαϊκή συμμετοχή, την απελευθέρωση των γυναικών και μια δίκαιη ειρήνη μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων.
Επανάσταση των γυναικών ΣΤ
Το φύλο ήταν πάντα στο επίκεντρο της επανάστασης των Ζαπατίστας. Πριν από τη διάδοση των αυτόνομων μορφών οργάνωσης και την υιοθέτηση της απελευθέρωσης των γυναικών στο επίκεντρο της πάλης, η θέση των γυναικών σημαδεύτηκε από την εκμετάλλευση, την περιθωριοποίηση, τον καταναγκαστικό γάμο, σωματική βία και τις διακρίσεις.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Υποδιοικητής Μάρκος ισχυρίστηκε ότι η εξέγερση δεν ξεκίνησε το 1994, αλλά ήδη ένα χρόνο πριν, με την υιοθέτηση του Επαναστατικού νόμου των Γυναικών το 1993. Ο νόμος αυτός καθορίζει το πλαίσιο για την ισότητα των φύλων και τη δικαιοσύνη, την διασφάλιση των δικαιωμάτων στην προσωπική αυτονομία,την χειραφέτηση και αξιοπρέπεια των γυναικών στην επαναστατημένη περιοχή.Σήμερα οι γυναίκες συμμετέχουν σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης και λειτουργούν δικούς τους συνεταιρισμούς και οικονομικές δομές για να εξασφαλιστεί η οικονομική ανεξαρτησία τους.Οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν ένα μεγάλο μέρος από τις τάξεις της δύναμης των ανταρτών Ζαπατίστας και έχουν υψηλές θέσεις στην στρατιωτική διοίκηση του. Η <εξαγορά> του San Cristobal de las Casas, την πιο σημαντική πόλη που κατέλαβε ο EZLIN στην εξέγερση του 1994, με επικεφαλής την Comandante Ramona, η οποία ήταν και η πρώτη Ζαπατίστας που είχε αποσταλεί στην Πόλη του Μεξικού για να εκπροσωπεί το κίνημα στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση.
Η μαζική συμμετοχή των αυτοχθόνων γυναικών στον πολιτικό έργο των Ζαπατίστας ταυτίζεται εύκολα με τη συμμετοχή των γυναικών στην άμυνα του Κομπανί και σε μονάδες προστασία των γυναικών (YPJ) γενικότερα. Η γενναιότητα και αποφασιστικότητα των Κούρδων γυναικών στον πόλεμο κατά του ISIS είναι ένα προϊόν μιας μακράς παράδοσης της συμμετοχής των γυναικών στον ένοπλο αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση στο Κουρδιστάν. Οι γυναίκες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο ΡΚΚ και στην απελευθέρωση των δύο φύλων που έχει εδώ και καιρό λάβει κεντρική θέση στην κουρδικό αγώνα.Η επανάσταση στην Rojava υπογράμμισε ιδιαίτερα την απελευθέρωση των γυναικών, μια επανάσταση που είναι απαραίτητη για την απελευθέρωση της κοινωνίας στο σύνολό της. Το θεωρητικό πλαίσιο που βάζει τη διάλυση της πατριαρχίας στο κέντρο του αγώνα αναφέρεται ως “jineology” (Jin έννοια γυναίκα στην κουρδική γλώσσα). Η εφαρμογή αυτής της ιδέας οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου ενίσχυση των γυναικών .Ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα, όχι μόνο στο πλαίσιο της Μέσης Ανατολής, αλλά και σε σύγκριση με τον Δυτικό φιλελεύθερο φεμινισμό.Συνελεύσεις των γυναικών, συνεταιριστικές δομές και αντάρτικες ομάδες των γυναικών είναι η παλλόμενη καρδιά της επανάστασης στην Rojava, η οποία θεωρείται ατελής όσο δεν καταστρέφει τις πατριαρχικές δομές στη βάση της καπιταλιστικής κοινωνίας. Όπως έγραψε η Τζάνετ Μπιλ μετά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Rojava, στην επανάσταση της Rojava οι γυναίκες εκπληρώνουν το ρόλο που το (ανδρικό) προλεταριάτο εκπλήρωνε στις επαναστάσεις του 20ου αιώνα.
Γ. Αυτονομία
Η οικολογία της ελευθερίας είναι ίσως το πιο σημαντικό ανάμεσα στα έργα του Bookchin, και η έννοια της κοινωνικής οικολογίας αναπτύχθηκε σε αυτό το βιβλίο που έχει εγκριθεί ως ενεργά από τους επαναστάτες στην Rojava. Ο Μπούκτσιν ήταν πεπεισμένος ότι …η ίδια η έννοια της κυριαρχίας της φύσης από τον άνθρωπο προέρχεται από την ίδια την πραγματική κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο…Με τη σύνδεση καπιταλισμού -πατριαρχίας και την καταστροφή του περιβάλλοντος επιβάλλεται ως μόνος τρόπος προόδου προς μια δίκαιη κοινωνία η κατάργηση τους.Μια παρόμοια ολιστική προσέγγιση έχει υποστηριχθεί και υλοποιήθηκε από τους Ζαπατίστας. Η βιωσιμότητα έχει ένα σημαντικό σημείο αναφοράς στην Τσιάπας, ιδίως μετά την δημιουργία των Caracoles το 2003. Η αυτόνομη κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να ανακτήσει την προγονική γνώση σχετικά με την αειφόρο χρήση της γης και να τις συνδυάσει με νεότερες πρακτικές αγρο-οικολογικές. Αυτή η λογική δεν είναι μόνο θέμα της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης στις κοινότητες και την αποφυγή της χρήσης των αγροχημικών, αποτελεί επίσης μια απόρριψη της ιδέας ότι η μεγάλης κλίμακας με εξαγωγικό προσανατολισμό βιομηχανική γεωργία είναι ανώτερη από τον εθιμικό τρόπο που οι ιθαγενείς δουλεύουν τη γη.
Οι ομοιότητες μεταξύ του συστήματος της δημοκρατικής συνομοσπονδίας που αναπτύσσεται στο Δυτικό Κουρδιστάν και η αυτονομία στην Τσιάπας υπερβαίνουν κατά πολύ τα λίγα σημεία που υπογραμμίστηκαν σε αυτό το άρθρο. Από συνθήματα όπως Ya Basta!, την προσαρμογή στην κουρδική γλώσσα ως BES EDI e! στην ανάπτυξη της άμεσης δημοκρατίας, την κοινόχρηστη διαχείριση και με την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών,.Οι παρόμοιες πορείες του κουρδικού κινήματος και των Ζαπατίστας θέλουν να επιδείξουν την αποφασιστική ρήξη με την<< πρωτοποριακή>> έννοια του μαρξισμού-λενινισμού και μια νέα προσέγγιση για την επανάσταση. Μια επανάσταση που αναδύεται από τα κάτω και με στόχο την ολική απελευθέρωση της κοινωνίας και της αναδιοργάνωσης της σε μια με μη ιεραρχική κατεύθυνση.Παρά το γεγονός ότι και οι δύο κινήσεις έχουν δεχθεί κάποια δριμεία κριτική από τα πιο δογματικά στοιχεία για την αριστερά, το ίδιο το γεγονός ότι οι μόνες μεγάλες εξεγέρσεις και επιτυχή πειράματα για μια επαναστατική κοινωνική αλλαγή προέρχονται από μη δυτικές, περιθωριοποιημένες περιοχές ομάδες θα πρέπει να θεωρείται ένα χαστούκι στο πρόσωπο του λευκού και του προνομιακού δογματιστή. Οι “επαναστάτες” του παγκόσμιου Βορρά που έχουν ελάχιστες επιτυχίες σε δύσκολες μορφές καταπίεσης στις χώρες τους, αλλά που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι στην κρίση τους για να αποφασίσουν ποια επανάσταση τους μοιάζει.Στην πραγματικότητα, οι αγώνες στη Rojava και Τσιάπας αποτελούν ισχυρά παραδείγματα στον κόσμο, αποδεικνύοντας το τεράστιο δυναμικό της βάσης της αυτο-οργάνωσης και τη σημασία των κοινόχρηστων δεσμών με την αντιμετώπιση των κοινωνικών <<ψεκασμών>> που προκλήθηκαν από τον καπιταλισμό. Επιπλέον ανάγκασε πολλούς στην Δυτική αριστερά συμπεριλαμβανομένων μερικών αναρχικών να επανεξετάσουν την <<αποικιακή>> νοοτροπία τους και τους ιδεολογικούς δογματισμούς.Ένας κόσμος χωρίς καπιταλισμό, ιεραρχία, κυριαρχία και την καταστροφή του περιβάλλοντος ή όπως οι Ζαπατίστας θα έλεγαν έναν κόσμο στον οποίο υπάρχουν πολλοί κόσμοι. Συχνά αυτή η προσπάθεια απεικονίζεται ως “ουτοπική” Και όμως αυτός ο κόσμος δεν είναι κάποιος μελλοντικός αντικατοπτρισμός μη ρεαλιστικός. Έχει ήδη δημιουργηθεί από τους Ζαπατίστας και τους Κούρδους που μας επιτρέπει να ονειρευτούμε ξανά αυτό που μοιάζει με ριζική κοινωνική αλλαγή παρέχοντας ένα πιθανό μοντέλο για τους δικούς μας αγώνες.Τα κόκκινα αστέρια που λάμπουν πάνω στην Τσιάπας και στην Rojava ρίχνουν φως στον δρόμο προς την απελευθέρωση.
Αν πρέπει να συνοψίσουμε σε μια λέξη που φέρνει αυτούς τους δύο αγώνες μαζί, θα ήταν σίγουρα αυτονομία.
A. Revolution in Kurdistan
http://anarchism.pageabode.com/andrewnflood/resources-rojava-revolution-kurdistan-syria
http://kurdishquestion.com/index.php/insight-research/analysis/kobane-victory-how-it-unfolded.html
http://kurdishquestion.com/index.php/kurdistan/west-kurdistan/why-kobani-did-not-fall.html
https://zcomm.org/znetarticle/joint-statement-of-the-academic-delegation-to-rojava/
https://undercoverinfo.wordpress.com/2015/08/21/from-genocide-to-resistance-yezidi-women-fight-back/
https://undercoverinfo.wordpress.com/2014/10/11/who-are-the-yazidis/
https://undercoverinfo.wordpress.com/2014/10/16/turkey-kurd-protesters-killed-by-police/
B. Revolution in Chiapas (Zapatistas)
http://roarmag.org/2013/08/escuelita-zapatista-10-year-autonomy/
πηγή-( https://undercoverinfo.wordpress.com/2015/08/25/the-social-revolutionary-thread-that-links-the-zapatistas-of-mexico-the-kurds-of-rojava/)
*Η απάντηση στον φίλο είναι ότι υπάρχουν και Κούρδοι που είναι με το τουρκικό στρατιωτικό φασιστικό κράτος.Υπάρχουν κούρδοι αυτονομιστές που θέλουν καπιταλισμό.Υπάρχουν και ηλίθιοι πχ στα Εξάρχεια που σκίζουνε αφίσσα των Ζαπατίστας για Δεκέμβρη γιατί είναι ξεπουλημένοι λόγω του καφέ ή αναμνηστικών!!Υπάρχουν και κάποιοι κούρδοι που προσπαθούν και έχουν φτιάξει γερά καλούπια.Εσύ τόσο καιρό που βλέπεις ειδήσεις αν βλέπεις για Κομπανί τι κατάλαβες;Βλέπεις αναρχικούς από πχ Ευρώπη να πολεμάνε δίπλα,δίπλα.Τι έχουν πάει;Nα στηρίξουν κανά φασίστα δικτάτορα μαριονέτα πρώην ή νυν των Η.Π.Α;
Εικόνες:
Πρόσφατα σχόλια