Μετά Την Απελευθέρωση Της Ράκκα

ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΝΩ ΗΔΗ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΞΕΚΙΝΑ

1. Η μαχη της Ράκκα και το τέλος του I.S.(Islamic State).

Εισαγωγικό σημείωμα

Η πόλη της Ράκκα απελευθερώθηκε μετά από περίπου ένα χρόνο επίθεσης και πολιορκείας από τις στρατιωτικές δυνάμεις των YPG/YPJ/SDF. Στις 15/10/2017 κάθε σημείο της πρωτεύουσας του I.S. πέρασε στα χέρια του μετώπου αντίστασης της Ροζάβα και των αραβικών σχηματισμών που συμπολέμησαν μαζί τους, με την υποστήριξη βομβαρδισμών από αεροπορικές δυνάμεις των Η.Π.Α.. Οι μεγαλύτερες δυνάμεις του YPG/YPJ είχαν αποχωρήσει στα μετόπισθεν και στα όρια της πόλης, παραχωρώντας έδαφος και κίνηση στις αραβικές πολιτοφυλακές των QSD, μιας και η Ράκκα δεν αποτελεί μια πόλη με κυρίως κουρδικό, αλλά, στην πλειονότητά της, με αραβικό-σουνιτικό στοιχείο. Η τελευταία μεγάλη πόλη που έχει πλέον απομείνει είναι το κέντρο της Deir Ez Zor, η οποία αναμένεται και αυτή να καταληφθεί εξ’ ολοκλήρου από τις δυνάμεις του καθεστώτος Άσσαντ, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Περιγραφή του μετώπου και η παρουσία του I.F.B..

Οι αντίπαλοι στρατιωτικοί σχηματισμοί έδωσαν σκληρές μάχες σε αστικό πεδίο με όρους ασύμετρου πολέμου, πολεμώντας από γειτονιά σε γειτονιά, από δρόμο σε δρόμο, από σπίτι σε σπίτι. Ολόκληρη η πόλη, σκαμένη με τούνελ, είχε ναρκοθετηθεί με κάθε είδους ενέδρα στις κεντρικές οδικές αρτηρίες και στα στενά, σε σπίτια και δωμάτια. Μικρές στρατιωτικές ομάδες βρισκόταν σε συνεχή αντιπαράθεση με ελαφρύ οπλισμό διαφόρων μεγεθών και ισχύος. Τις τελευταίες μέρες είχε καταληφθεί το 90% της πόλης, απομένοντας στο I.S. η περιοχή στην οποία βρισκόταν το στάδιο της πόλης και κάποια μεγάλα κεντρικά κτίρια. Ήδη, πριν την τελική ήττα του I.S., οι επιθέσεις τους είχαν μειωθεί μαζί με τα αποθέματα κάθε είδους για αυτούς. Νερό, τροφή, πολεμοφόδια και μαχητές.

Το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας (I.F.B.) πήρε μέρος στις ένοπλες συγκρούσεις και στις πολυάριθμες επιχειρήσεις. Απο το τέλος του προηγούμενου χρόνου εώς τον περασμένο Μάιο απελευθερώθηκαν τα χωριά εξωτερικά της πόλης, καθώς και τα προάστια που βρίσκονταν περιφερειακά. Το αμέσως επόμενο διάστημα, καθώς οι τζιχαντιστές υποχωρούσαν προς το κέντρο της Ράκκα, οι YPG/YPJ/SDF και οι διεθνείς σχηματισμοί όπως το I.F.B. τους περικύκλωσαν με στρατηγική επιτυχία και χωρίς δυνατότητα διαφυγής τους απο το κέντρο.

Οι επιχειρήσεις ξεκίνησαν πέρνοντας σπίτι-σπίτι και αφαιρώντας τους συνεχώς έδαφος. Οι όλμοι χτυπούσαν ασταμάτητα, τα αεροπορικά πετούσαν σαν τα κοράκια πάνω απο το μελλοθάνατο χαλιφάτο. Με αυτόν τον τρόπο το αστικό πεδίο μετατράπηκε σε ένα παντελώς δύσβατο και κατεστραμμένο χώρο.

Τα λιγοστά πολυόροφα κτήρια, που χρησημοποιούνταν απο το I.S. για εξ’ αποστάσεως επιθέσεις, ήταν γκρεμισμένα και οι δρόμοι αποτελούσαν μη εφικτή εναλλακτική γι’ αυτούς, τόσο εξ’ αιτίας της οχυρωμένης άμυνας των απελευθερωτικών δυνάμεων, όσο και γιατί οι δρόμοι και τα κτήρια είχαν ενεργοποιημένες νάρκες, οι οποίες μείωναν τη δυνατότητα κινησής τους.

Τον τελευταίο μήνα το I.F.B. βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, καταλαμβάνοντας ένα απο τα πολυάριθμα άδεια κτήρια στο κέντρο της Ράκκα. Η θέση αυτή αποδείχτηκε υψηλής στρατηγικής σημασίας, καθώς παρείχε οπτικό πεδίο στα 500 μέτρα μπροστά από τις δυνάμεις του I.S.. Σε αντιπαράθεση πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους, οι δυνάμεις του I.F.B. κράτησαν τη θέση τους απο τις παροδικές επιθέσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, από Σνάιπερ, Ντόσκα, οπλοπολυβόλα και ρουκέτες, ανταποδίδοντας τα πυρά.

Οι τελευταίοι μαχητές του I.S. παραδόθηκαν! Ενας κύκλος κλείνει.

Την τελευταία εβδομάδα, πρίν τις 15/10/2017, έγινε γνωστό πως υπήρχαν συνομιλίες με το I.S., με σκοπό την παράδοσή τους. Οι πληροφορίες που έφταναν προοικονομούσαν πως το τέλος του χαλιφάτου σε Ράκκα και Συρία κατ’ επέκταση, βρισκόταν πολύ κοντά χρονικά. Αν και υπήρξε κατάπαυση του πυρός για λίγες ημέρες, οι μαχητές του I.S. αξιοποίησαν κάθε ευκαιρία και δυνατότητα που είχαν, οχι για να να κρατήσουν την άμυνα ή να εκβιάσουν την υποχώρηση,μιας και κατι τέτοιο ήταν πρακτικά αδύνατο, αλλά γιατι γνώριζαν πως η ήττα τους ήταν ζήτημα χρόνου και αναζητούσαν ανθρώπινες απώλειες για εκδίκηση. Μέσα στις ”τάξεις” τους ήταν ήδη διασπασμένοι και μόνο ενας μικρός αριθμός, ίσως λιγότερος απο 100 μαχητές, ήταν διατεθημένοι να συνεχίσουν μέχρι το τέλος.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 15/10/2017 η μυρωδιά του καπνού αγκάλιασε την πόλη και οι σφαίρες, οι ρουκέτες και άλλα πολεμικά υλικά ακούγονταν ασταμάτητα. Ο εξοπλισμός τους καίγονταν για περίπου 10 ώρες, μαρτυρώντας απο την πρώτη στιγμή πως είχαν παραδωθεί. Οι εναπομείναντες, λιγοστοί σε αριθμό, βγήκαν απο τα σπίτια που χρησιμοποιούσαν για επιθέσεις με την ανατολή του ηλίου. Συνολικά 300 μάχημοι, 800 τραυματισμένοι μαχητές του I.S. και περίπου 1000 κάτοικοι.

Η νίκη κατά του I.S. συνοδεύτηκε από πανηγυρισμούς στις τάξεις των δυνάμεων της απελευθέρωσης και μαζική εκδήλωση στο κεντρικό στάδιο της πόλης, έως τότε σύμβολο του και χώρο φυλακίσεων και εκτελέσεων. Η πόλη παραμένει άδεια από κατοίκους μέχρι να καθαριστεί από τις νάρκες και τις παγίδες σαμποτάζ και να σταθεροποιηθεί η κατάσταση μέσα και γύρω της.

Μετά από αυτά, ο κύκλος του I.S. στη Συρία και στο Ιράκ κλείνει, με την οριστική ήττα και των τελευταίων ένοπλων θυλάκων του. Με την προέλαση του γκρέμισε τα σύνορα των δύο προαναφερθέντων κρατών και μαζί τους όλο το σύμπλεγμα εξουσίας που τα θεμελείωνε και τα συντηρούσε. Ολόκληρη η γεωγραφική περιοχή στην οποία επέδραμε και κατέλαβε όχι μόνο δεν θυμίζει τίποτα από το παρελθόν της, κατεστραμένη πλέον από την βία των πολέμων, αλλά ουτε και πολιτικοκοινωνικά, μετά τις ριζικές ανακατατάξεις που είτε επέβαλε, είτε ακολούθησαν. Αν εξερεθεί το Ιράκ το οποίο επανήλθε λιγότερο ή περισσότερο στην προηγούμενη κατάσταση στην οποία βρισκόταν σε σχέση με την επικυριαρχία πάνω στο έδαφος και στις πόλεις, η Συρία απότελεί ένα, σε μεγάλο βαθμό, νέο περιβάλλον. Το καθεστώς Άσσαντ κατόρθωσε να κρατήσει τη δυτική Συρία και περιοχές του νότιου τμήματός της, αλλά σχεδόν ολόκληρη η βορειοανατολική και κεντρική Συρία αποτελεί ένα νέο πολιτικοκοινωνικό μόρφωμα, μοναδικό για τις συνθήκες της Μ. Ανατολής του τελευταίου μισού αιώνα.

Τα κεκτημένα του επαναστατικού αγώνα στη Μ. Ανατολή.

Η πιο σημαντική αλλαγή που συντελέστηκε ήταν η πολιτειακή και κοινωνική μεταβολή στην περιοχή της Ροζάβα, την οποία ακολούθησαν και οι υπόλοιπες αραβικές, κυρίως, περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Συρίας. Αν για τον κόσμο του δυτικού καπιταλισμού οι έννοιες της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η υποχώρηση της κρατικής ισχύος δεν αποτελούν παρα μόνο το επικάλυμα της εξουσιαστικής τυραννίας και ολοκληρωτικής επιβολής με όρους πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και νοηματικούς, στην Μ. Ανατολή ανοίγει ο δρόμος σε τεράστιες κοινωνικές αλλαγές κοινοφανούς χαρακτήρα για την ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, εδραιώνεται η ύπαρξη ενός τόπου όπου ζυμώνονται νέα προτάγματα πάνω στην κοινωνική απελευθέρωση, την δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες περιοχές της καπιταλιστικής περιφέρειας, που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, η Ροζάβα έθεσε ριζοσπαστικά ζητήματα και αποτέλεσε πρότυπο αντίστασης, με όσο το δυνατόν οριζόντια και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Τα βασικότερα από αυτά είναι η προώθηση ενός συνομοσπονδιακού μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και όχι ενός νέου μοντέλου κράτους, η συγκρότηση ενότητας πάνω στην συνύπαρξη και την συνεργασία όσο περισσότερων διαφορετικών εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων και όχι ενός εθνικιστικού κουρδικού κινήματος. Τέλος, η απόπειρα διατήρησης της αυτονομίας της σε αντιδιαστολή με τις καπιταλιστικές υπερδυνάμεις των κρατών των Η.Π.Α. και της Ρωσίας, με τις οποίες αναγκάστηκε εξ αντικειμένου να συνδιαλλαγεί.

2. Το φαινόμενοI.S. στη Μ. Ανατολή και στον μουσουλμανικό κόσμο.

Το I.S. αποτέλεσε ένα κατεξοχήν φασιστικό κίνημα στην Μ. Ανατολή. Φασιστικό, γιατί γεννήθηκε μέσα από τις ρίζες των φατριών του αραβικού εθνικισμού και του ισλαμικού δόγματος. Επιχείρησε να δημιουργήσει ένα κράτος-χαλιφάτο, ολοκληρωτικό στο εσωτερικό του πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά, βασισμένο στην ακραία μιλιταριστική βία, την απόλυτη εξουσία της ιερατικής ιεραρχίας, την καταστροφή κάθε αλλόδοξου χαρακτηριστικού, εθνοτικού, θρησκευτικού και ηθικού μέσα στα πλαίσιά του. Την ίδια στιγμή, όσον αφορά τον τομέα της οικονομίας, εφάρμοσε ένα μοντέλο στυγνού καπιταλισμού, το οποίο βασίστηκε στην μάυρη αγορά ενεργειακών πόρων, τις συναλλαγές με άλλα καπιταλιστικά κράτη, την ανθρώπινη δουλεία, την καταναγκαστική εργασία και την λεηλασία του φυσικού και κοινωνικού πλούτου. Κίνημα γιατί, αν και εκκίνησε την δράση του από τα πάνω, από τις στρατιωτικές, θρησκευτικές, οικονομικές ελίτ των περιοχών της Μ. Ανατολής αλλά και ευρύτερα, οι οποίες συσπειρώθηκαν γύρω από το δόγμα του σαλαφισμού και τις οργανώσεις του, εντούτοις επιχείρησε και κατάφερε να απευθυνθεί και να αποκτήσει κοινωνική βάση. Χρησιμοποίησε την προπαγάνδα του θρησκευτισμού (σουνιτικό σαλαφιστικό ισλάμ) και εκμεταλλέυτηκε το εγκατεστημένο περιβάλλον εθνικισμού και κοινωνικών ανισοτήτων που προϋπήρχε στις περιοχές που έδρασε. Με αυτό τον τρόπο ενοποίησε τα κοινωνικά υποκείμενα στα οποία απευθύνθηκε, κάτω από τη σημαία ενός ανεστραμένου προταγματικά και πρακτικά αντιαποικιοκρατικού αντιιμπεριαλισμού.

Το καθεστώς αποκιοκρατίας που είναι εγκατεστημένο στις χώρες της Μ. Ανατολής, με τις πολλαπλές και πολυεπίπεδες εξαρτήσεις που επιφέρει. Τα τοπικά τυραννικά καθεστώτα που επιβάλει στους πληθυσμούς της. Ο έντονος αντιδυτικισμός, μέσω του αντιαμερικανισμού, που κυριαρχεί στην κοινωνική συλλογική συνείδηση και οι ακραίες κοινωνικές αντιλήψεις που επιβάλονται από τα ιερατεία και την εγχώρεια διανόηση (θρησκευτικό μίσος, μισογυνισμός, κοινωνικός και εθνοτικός ρατσισμός). Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν καταλυτικούς παράγοντες στην ανάπτυξη και εδραίωση του I.S. στη Συρία και το Ιράκ. Έφτιαξαν το προζύμι στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις του, εκλογίκευσαν και νομιμοποίησαν την αφήγηση, την κοσμοαντίληψη και συνολικά την δράση του. Για όλους τους προαναφερόμενους λόγους η δράση αυτή βρήκε πλατιά και μαζική υποστήριξη, τουλάχιστον στα πρώτα της στάδια, στις υποβαθμισμένες αγροτικές περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Συρίας και του Ιράκ και στους υποπρολεταριακούς πληθυσμούς των πόλεων τους, από όπου κυρίως εξασφάλισε την απαραίτητη στρατολόγηση μαχητών. Εξάλου, για το σουνιτικό στοιχείο, το κοινωνικό πεδίο αναφοράς του I.S., η αγριότητα του πολέμου είναι για χρόνια μια εκ των ουκ άνευ πραγματικότητα. Οι βομβαρδισμοί, οι σφαγές και τα ερείπια στο Ιράκ, στη Μοσούλη και σε άλλες πόλεις από τις δυνάμεις του Ν.Α.Τ.Ο. την τελευταία 30ετία, καθώς και η καθεστωτική βία της δυναστείας Άσσαντ για χρόνια, έσπειραν πόνο και αδικία και θέρισαν τυφλό μίσος και οργή.

3. Το I.S πέθανε, ζήτω το I.S….

Μια απλουστευτική ερμηνευτικά και προοπτικά ανάλυση θα διατεινόταν ότι το I.S. μετά την απώλεια των εδαφών του και την συντριπτική ήττα των στρατιωτικών του δυνάμεων έφτασε στο τέλος του. Εντούτοις, όπως όλα δείχνουν το μόνο που τελείωσε είναι η απόπειρά του να εδραιώσει ένα ισλαμικό χαλιφάτο στην Μ. Ανατολή, τον κατεξοχήν, δηλαδή, ζωτικό του χώρο. Η δράση του θα συνεχιστεί εντός της Μ. Ανατολής, αλλά πιθανότατα και εντός της δημοκρατίας της Συρίας και της Ροζάβα, μέσω της τακτικής του αστικού ανταρτοπολέμου. Ταυτόχρονα θα επιχειρήσει να ανοίξει νέα μέτωπα πάνω στις εσωτερικές πολεμικές μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο και να εκμεταλευτεί τις νέες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις που θα προκύψουν.

Το ισλαμικό χαλιφάτο, σε αντίθεση με τις υπολοιπες τζιχαντιστικές οργανώσεις στη Συρία (Αλ-Νούσρα, Αχράρ Αλ Σάμ κ.α.), διαφοροποιήθηκε σημαντικά στο συνολό του μέσω της παγκοσμίου εμβέλειας απεύθυνσής απο την αρχή της δράσης του και της ταχείας εξάπλωσης των εδαφων που κατέκτησε. Είναι αναγκαίο να εξεταστούν τα χαρακτηριστικά του, τα εργαλεία προπαγάνδας που χρησιμοποιεί, τις πολιτικές του πάνω στην οικονομία, τις τακτικές πολέμου που αναπτύσει, τις τυπικές και άτυπες συμμαχίες που επιχειρεί, συνολικά την πραγματιστική στρατηγική του. Όλα αυτά είναι ικανά ώστε να θεωρηθεί ως ένα σύγχρονο φασιστικό κίνημα γεννημένο μέσα από τα σπλάχνα του καπιταλιστικού κόσμου. Αποτελεί, διαλεκτικά και οργανικά, σάρκα από την σάρκα του.

Θα ήταν, επίσης, άτοπο να υποβαθμίσουμε το I.S. ως ένα φαινόμενο μέσα στα στενά όρια της Συρίας, του Ιράκ αλλά και ακόμη περισσότερο της Μ. Ανατολής. Η ηγεσία τόσο του ίδου όσο και των υπόλοιπων σαλαφιστικών οργανώσεων, Αλ Νούσρα, Αλ Κάιντα, Μπόκο Χαράμ κ.α. σε διάφορα μέρη του κόσμου, αποτελούν ένα φάσμα δυνάμεων με μακροπρόθεσμους στόχους και σχεδιασμούς, με συνολιστική και προοπτική στρατηγική, με βάθος σε υλικούς και ανθρώπινους πόρους. Η τακτική της προπαγάνδας στην πράξη που εφάρμοσε το I.S. και η απήχησή της σε μεγάλες μάζες ανά τον κόσμο έχει απλωθεί και θα συνεχίζει να επιχειρεί να πάρει έδαφος, εκεί όπου θα εμφανίζονται κενά και μίσος από την καμμένη γη που αφήνει πίσω της η ενδοϊμπεριαλιστική-διακυριαρχική σύγκρουση και η απουσία ισχυρών επαναστατικών κινημάτων.

Πιο ειδικά, η εμφάνιση ενός φασιστικού πόλου στην Μ. Ανατολή, με τα χαρακτηριστικά που περιγράφηκαν παραπάνω, είναι ανάγκη να αναλυθεί και να κατανοηθεί παράλληλα και διαλεκτικά με την ευρύτερη αναζωπύρωση της φασιστικής απειλής οικουμενικά. Ο φασισμός αποτελεί συστατικό πυρήνα του κράτους, του καπιταλισμού, κάθε εξουσίας εν γένει και την κατεξοχήν ιδεολογία των κυρίαρχων ελίτ. Εκκινεί από τις κορυφές της ταξικής πυραμίδας και διατρέχει όλο το φάσμα του κόσμου της εξουσίας.

Έτσι λοιπόν, δεν είναι τυχαίο ότι βασικό στοιχείο του ήταν ο μεγάλος αριθμός ξένων μαχητών απο διάφορα σημεία του κόσμου, ακόμα και μέσα στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο. Έτσι κι αλλιώς, ο μουσουλμανικός κόσμος ανέκαθεν αποτελούσε ενα ξένο στοιχείο για τη δύση, η οποία τον αντιμετώπιζε με όρους εχθρότητας και πολεμικής. Κομμάτια του τα οποία δεν αποροφούνται μέσα στις αστικές μητροπόλεις, αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι 2ης και 3ης κατηγορίας, βιώνοντας συνθήκες ρατσισμού, βίας, καταπίεσης, εκμετάλευσης και απομόνωσης, τόσο από τους κρατικούς μηχανισμούς όσο και κοινωνικά.

Από την άλλη, η άνοδος του φασισμού στον καπιταλιστικό κόσμο, ως στρατηγική επιλογή στην αφήγηση και στην πολιτική ατζέντα των άρχουσων ελίτ του, καθώς και μέ την άνοδο ακροδεξιών, νεοναζιστικών κομμάτων και της κρατικής καταστολής, πατά πάνω σε μια πραγματικότητα ρατσισμού και απόλυτης εκμετάλλευσης των υποπρολετάριων κατατρεγμένων απο τη Β. Αφρική και τις χώρες της Μ. Ανατολής. Η χρήση αυτής της προυπάρχουσας ατζέντας απο τα κράτη για την ενίσχυση της κυριαρχίας τους πάνω στην εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους, θέτει υπό διαρκή διωγμό όσους ήδη βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες της ταξικής πυραμίδας και ειδικότερα στους μετακινούμενους και τους προσφυγικούς πληθυσμούς, σε παγκόσμιο επίπεδο. Δημιουργεί στο παρόν ένα κόσμο ολοκληρωτικού πολέμου σε βάρος της ανθρωπότητας και του πλανήτη, συνολικά.

Από την άλλη μεριά…

Όπως και να έχει ο ισλαμικός σαλαφισμός έχει ρίξει τους σπόρους του παγκόσμια όπου κατοικούν ισλαμικοί πληθυσμοί και θα ξαναεμφανιστεί στο άμεσο μέλλον με διάφορα προσωπεία. Πάντα, όμως, βρίσκοντας στήριξη στην κοινωνική βάση των περιοχών που απευθύνεται και επιχειρεί, εκμεταλλευόμενος το καθεστώς ακραίας βίας και εκμετάλευσης που επιβάλει η απάνθρωπη βία των ιμπεριαλιστικών μισθοφορικών στρατών, η καμμένη γη και οι κατεστραμένες κοινωνίες που παράγει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός και οι ηγεμόνες τοποτηρητές, ως αλληλοσυμπληρώμενοι και διαπλεκόμενοι δραστικοί καταλύτες.

Την ίδια στιγμή, οι θύλακές του στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο θα επιχειρήσουν να αναγκασουν τα κράτη να προχωρήσουν σε κινήσεις ολοκληρωτισμού στο εσωτερικό τους, που θα προκαλέσουν αναπόφευκτα σφοδρές ενδοκοινωνικές συγκρούσεις, η οποίες θα έχουν το επικάλυμμα της αντιτρομοκρατίας ή του πολέμου μεταξύ των πολιτισμών. Όμως, στην πραγματικότητα, θα αντικατοπτρίσουν με την μεγαλύτερη διαφάνια το υπαρξιακό αδιέξοδο των ακραίων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών αλλαγών που επιτελούνται παγκόσμια τον τελευταίο αιώνα και συγκεκριμενοποιούνται με τους όρους του ταξικού και κοινωνικού πολέμου.

4. Νέες εντάσεις στη Μ. Ανατολή!

Στο προηγούμενο σημείωμά μας από την Ράκκα, λίγο πριν την συνολική απελευθέρωση της πόλης, εστιάσαμε στις επερχόμενες εξελίξεις, οι οποίες είναι αναπόφευκετες για την περιοχή, αλλά και ευρύτερα για την Μ. Ανατολή. Αυτό δεν είχε να κάνει με την πρόσβαση σε κάποιες ειδικές πληροφορίες ή σε βαθιές γεωπολιτικές αναλύσεις, αλλά απλά και μόνο στην κατανόηση των νόμων της γεοπολιτικής, ειδικά για την Μ. Ανατολή και την αντίληψη ότι ο πόλεμος στη Συρία και παλιότερα στο Ιράκ αποτελεί πεδίο σύγκρουσης των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ρωσίας, των Η.Π.Α. και της Κίνας καθώς και των στρατηγικών δορυφόρων τους (Ιράκ, Τουρκία, Ιράν, Σ. Αραβία, Ισραήλ). Ήδη πριν την απελευθέρωση της Ράκκα το καθεστώς Μπαρζανί είχε πραγματοποιήσει δημοψήφισμα για την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, με την στήριξη του Ισραήλ και μερίδας των ελίτ της ΗΠΑ, κάτι που προμύνηε ραγδαίες εξελίξεις σε άμεσο διάστημα.

Πλέον, οι εξελίξεις μας δικαιώνουν, αφού αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ράκκα στρατεύματα των Σιιτικών πολιτοφυλακών Hasdi Sabi και του Ιρακινού στρατού εισέβαλαν στην πόλη Κιρκούκ, αφού πρώτα οι δυνάμεις του καθεστώτος Ταλαμπανί είχαν υποχωρήσει παραδίδοντας την πόλη. Το τελευταίο γεγονός αποτελεί κομμάτι του εσωτερικού ανταγωνισμού μεταξύ των δύο κύριων κουρδικών φατριών εξουσίας στο Ιράκ, αυτών του Ταλαμπανί και του Μπαρζανί, τις έριδες μεταξύ τους για τον διαμοιρασμό της εξουσίας και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων είτε των Η.Π.Α., είτε της Ρωσίας. Πλέον, ο ιρακινός στρατός προελάυνει στην πόλη Έρμπιλ με ένταλμα σύλληψης του Μασσούντ Μπαρζανί, ως άμεση απάντηση απέναντι στο αίτημα ανεξαρτητοποίησης, αλλά κυριότερα ως την επόμενη κίνηση του ρωσικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ απέναντι στο Β. Αμερικανικό.

Ειδικότερα, οι σιιτικές πολιτοφυλακές Hasdi Sabi αποτελούν την σιιτική εκδοχή του I.S. και εκφράζουν απροκάλυπτα τα συμφέροντα και την ιδεολογία του ιρανικού εθνικισμού. Απότελούν, ένα επίσης φασιστικό μόρφωμα, το οποίο ευθύνεται για δολοφονίες και αποκεφαλισμούς σουνιτών αμάχων, επιβολή της ιρανικής θεοκρατίας, βιασμούς κ.τ.λ., εναντίον κυρίως των σουνιτικών, αλλά και κουρδικών πληθυσμών.

Ακαθόριστο, επίσης, παράγοντα εξελίξεων συνεχίζει να αποτελεί η Τουρκία, η οποία είναι σήμερα ένα κοσμικό φασιστικό καθεστώς, που χρησιμοποιεί την θρησκεία ως βασικό μοχλό ομογενοποίησεις των σουνιτικών κατώτερων τάξεων στο εσωτερικό της. Ταυτόχρονα, ο τουρκικός στρατός επιτίθεται από αέρος και εδάφους σε βάρος των κουρδικών πληθυσμών του Μπακούρ, αλλά και σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία του. Τα αδιέξοδα, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά που ταλανίζουν το κράτος αυτό, πιθανότατα θα το οδηγήσουν σε προσπάθεια αναζωπύρωσης των εντάσεων στους πλυθησμούς που έχει υπό την επιρροή του στην περιφέρειά του, στις περιοχές του Καυκάσου και των Βαλκανίων, οι οποίες μαστίζονται από ακράιο εθνικισμό των κυρίαρχων ελίτ τους και έντονα πολιτειακά και κοινωνικά-οικονομικά προβλήματα..

Έτσι δημιουργείται, πλέον, ένας νέος ασφυκτικός κλοιός γύρω από τις περιοχές όπου το κουρδικό κινημα κοινοτικού συνομοσπονδισμού επιχειρεί να υλοποιείσει το πρόταγμά του. Από τα βόρεια το φασιστικό καθεστώς Ερντογάν της Τουρκίας, από τα νότια και δυτικά το καθεστώς Άσσαντ με τις πολιτοφυλακές της σιιτικής εθνικιστικής και θεοκρατικής οργάνωσης Χεσμπολάχ, από τα ανατολικά το ιρακινό κράτος και το θεοκρατικό Ιράν, συνεπικουρούμενο από τις φασιστικές πολιτοφυλακές του.

Η Μ. Ανατολή, η οποία συγκεντρώνει τεράστιο πλούτο ενεργειακών πηγών και οικονομικών δρόμων, θα συνεχίσει να αποτελεί μια παγκόσμιας σημασίας πυριτιδαποθήκη, η οποία αργά ή γρήγορα θα φέρει αντιμέτωπους τους μεγάλους παίκτες και θα εξαπλώσει τον πόλεμο σε παγκόσμια κλίμακα. Ο νέος πόλεμος δεν θα αργήσει να ξεσπάσει, χωρίς σήμερα να είναι δυνατό να προσδιοριστεί ο χαρακτήρας και οι πρωταγωνιστές του. Όπως όλα δείχνουν, οι αλλαγές και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες αλλά και απρόβλεπτες, μιας και οι ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις και οι δορυφόροι τους κινούν με μεγάλη ταχύτητα τα πιόνια τους στην γεωπολιτική σκακιέρα στο πεδίο της Μ. Ανατολής.

5. Διδάγματα απο το επαναστατικό πεδίο και την παρουσία του Ε.Σ.Δ.Α. σε αυτό.

Σήμερα, η επανάσταση στη Ροζάβα διανύει την πρώτη περίοδο σχετικής ειρήνης μετά από 5 χρόνια πολέμου. Ο αγώνας συνεχίζει να προχωρά. Η θέληση για επανάσταση οικοδομεί μέρα με τη μέρα, την απελευθέρωσή. Το επαναστατικό κουρδικό κίνημα στην εγγύς και Μ. Ανατολή οργανώνεται εδώ και δεκαετίες, για να μην αφανιστεί απο τον καταναγκασμό του καθεστώτος Άσσαντ, τη δουλεία του χαλιφάτου και τις σφαγές του τουρκικού καθεστώτος. Οι επαναστάτριες γυναίκες του, όταν οι φυλακές γέμιζαν με αγωνιστές, κράτησαν τα κεκτημένα των αγώνων ζωντανά και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, συνεχίζοντας τον αγώνα. Αυτό το κίνημα, μέχρι χτές άγνωστο ουσιαστικά σε πολλούς απο εμας στον ελλαδικό χώρο, κατανόησε πως ο σεχταρισμός και η πολιτικός δογματισμός, χαρακτηριστικά του δυτικού τρόπου ζωής, είναι αλυσόδεμα όλων των καταπιεσμένων. Ο δρόμος της επανάστασης βιώνεται εκει που οι σημερινοί αδύναμοι συναντούν ο ένας τον άλλο, δημιουργώντας τις συνθήκες οι οποίες θα αντιπαρατεθούν απέναντι στους εχθρούς της ελευθερίας.

Η θέση του Ε.Σ.Δ.Α. στη Ροζάβα και συμπεράσματα απο τη συμμετοχή του…

Ο Ε.Σ.Δ.Α. πολέμησε, με την μικρή συνεισφορά του, το Ισλαμικό χαλιφάτο γιατί αποτελεί ένα φασιστικό μόρφωμα, που στην ιστορική του διαδρομή εξυπηρέτησε ανώτερα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα κρατών και στη συνέχεια εμπλέχτηκε στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για να επιβάλλει την κυριαρχία του. Υπό αυτή την έννοια ο Ε.Σ.Δ.Α. πολέμησε ενάντια στις εμπροσθοφυλακές του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Αν και το I.S. ηττήθηκε, τουλάχιστον με τη μορφή που το ξέραμε, δεν αυταπατόμαστε οτι ο πόλεμος απέναντι στην επαναστατημένη ζωντανή κοινωνία της Ροζάβα απο τα κυρίαρχα κράτη έχει λήξει.

Αν βρισκόμαστε στο πεδίο αυτό, για να ζήσουμε την επανάσταση και να μεταφέρουμε σε αυτή δυνάμεις και σκεπτικά από τους δικούς μας αγώνες, το κάνουμε σεβόμενοι τα επαναστατικά κεκτημένα και αρνούμενοι να περιχαρακωθούμε στα δικά μας συμφέροντα και αναγκαιότητες. Η αλληλεγγύη, χωρίς να σημαίνει άρνηση της αναγκαιότητας της κριτικής ή ταύτιση, εμπεριέχει, παρόλα αυτά, την δέσμευση στο πεδίο του αγώνα και στα υποκείμενα που τον οικοδομούν.

Αν κρατάμε κάτι απο αυτή την επανάσταση, είναι πως το κουρδικό επαναστατικό κίνημα έχει δημιουργήσει μια εξελικτικά ριζοσπαστική οντότητα στη Μ. Ανατολή. Αν κάτι μένει ως παρακαταθήκη απο την ”επανάσταση των γυναικών” απο τη Ροζάβα, όπως την αποκαλούν πολλοί, και της κουρδικής νεολαίας, είναι πως η οργάνωση των καταπιεσμένων είναι ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση, καθώς και ο τρόπος ριζοσπαστικοποίησης και επιτάχυνσής της.

Σήμερα, όσοι ζούμε και αγωνιζόμαστε στον ελλαδικό χώρο, μπορούμε να διδαχτούμε απο εκείνους που κατόρθωσαν να προχωρήσουν τον επαναστατικό-απελευθερωτικό αγώνα. Αξίζει να μελετήσουμε τα εργαλεία που οδήγησαν αυτό το κίνημα να μείνει ζωντανό, να κεδίσει έδαφος και να υπερασπίζεται την αυτονομία του. Η συλλογική κριτική και αυτοκριτική, η επαναστατική παιδεία, η επιμονή και η συλλογική εργασία πάνω στον σκοπό μας, η συνοργάνωση και η αμοιβαία αλληλεγγύη, μπορούν να χτίσουν τις κοινότητές μας. Ο κινηματικός κατακερματισμός, ο πολιτικός σεχταρισμός, η απαξίωσητων όπλων της κριτικής και της κριτικής των όπλων, στέκονται αταγωνιστικά απέναντι στα επαναστατικά-ανατρεπτικά κινήματα.

Αν εμείς, που βαλλόμαστε απο το σύστημα εξουσίας, δεν σταθούμε αλληλέγυοι στα επαναστατικά κινήματα, ας προετοιμαστούμε να ισοπεδωθούμε ολοσχερώς μελλοντικά απο τις ελίτ του κόσμου. Κάθε νέα κομμούνα, κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα, κάθε υπέρβαση των κρατικών ορίων, κάθε κίνηση αυτονομίας οφείλουν να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα της συνοργάνωσης, της αμοιβαίας αλληλεγγύης, της κοινής άμυνας και της απελευθερωτική δράσης.

Οι επαναστάτες και οι αγωνιστές οφείλουν να επαγρυπνούν και να προετοιμάζονται. Να αρνηθούν τις ψευδαισθήσεις για τον ένα ή τον άλλο σωτήρα που μπορεί να προσφέρει προστασία ή λύσεις. Να αναστοχάζονται πάνω στην ιστορία τους και να οργανώνουν τις δυνάμεις τους με όραμα, πίστη και αποφασιστικότητα. Να μην εγκλωβίζονται στα αδιέξοδα του συγκεντρωτισμού, της αναβλητικότητας, τηςαπραξίας και της από τα έξω κριτικής.Έχουν ιστορικό καθήκον να πετάξουν από πάνω τους την βαριά σκιά από τις ήττες του παρελθόντος τους, ώστε να μην συντριβούν ανάμεσα στις μυλόπετρες της ιστορικής διαλεκτικής.

Για εκείνους-ες που σήμερα δεν είναι εδώ!

Η αντίσταση στο Κομπάνι απέναντι στο I.S. έδωσε χιλιάδες νεκρούς μαχητές του YPG/YPJ. Η απελευθέρωση της κεντρικής και ανατολικής Συρίας κόστισε τη ζωή σε ακόμα περισσότερους. Κάποιοι απο αυτούς δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Όλοι τους άφησαν πίσω τη ζωή τους, τους γνωστούς, τους φίλους και τις οικογένειές τους για να αντιμετωπίσουν τον επικείμενο αφανισμό τους κα να δωθούν στην επανάσταση. Οι εθελοντές μαχητές του Ε.Σ.Δ.Α. πολέμησαν στο όνομά τους, καθώς και στη μνήμη των δεκάδων αγωνιστών στο Σούρουτς, στην Άγκυρα, στο Άμεντ και αλλού.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ ΚΑΙ ΑΠΛΩΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Ροζάβα

6/11/2017

Επαναστατικός Σύνδεσμος Διεθνιστικής Αλληλεγγύης