Ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα με εκατοντάδες θύματα (πυρκαγιές, βιομηχανικά ατυχήματα, πλημμύρες ) έχουν γίνει από την μεταπολίτευση και μετά, επί δημοκρατίας δηλαδή. Πολλοί δεν θέλουν να δουν ότι η χούντα δολοφονούσε με χουντικό τρόπο ενώ η αστική δημοκρατία δολοφονεί με δημοκρατικό τρόπο.
Μια μέρα μετά την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου και 44 χρόνια μετά, η επέτειος συνέπεσε σαν ημέρες ακριβός. Παρασκευή κορυφώθηκε η εξέγερση, ξημερώματα Σαββάτου 18 Νοεμβρίου του 1973 μπουκάρει το τανκ στην πύλη και μετά εισβάλει το επίλεκτο πεζικό μέσα στο Πολυτεχνείο με τα γνωστά επακόλουθα.
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017 απόγευμα, στο δελτίο ειδήσεων τον 6 της ΕΡΤ η λεζάντα γράφει “ η Αυθαιρεσία και η Αναρχία υπεύθυνες για την τραγωδία στην Μάντρα”, όχι μην μπερδεύεστε δεν είμαστε στην εποχή της χούντας όπου όλα τα κακά της χώρας οφείλονταν στην αναρχία, στην δημοκρατία του 2017 βρισκόμαστε και η ΕΡΤ έχει αλλάξει.
Σάββατο πρωί 18 Νοεμβρίου 2017, κάπου στον Πειραιά, ο καιρός μουντός, η υγρασία 93% μολυβένια σύννεφα επικρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας, μας απειλούν με νέο κυκλώνα, κάποιος πνευματικά διεστραμμένος μετεωρολόγος της κρατικής ΕΜΥ τον ονόμασε «Ζήνων».
Η λίστα με τους πνιγμένους στην Μάνδρα – Νέα Πέραμος ανεβαίνει στους 19, η θλίψη μου αγγίζει τα όρια της κατάθλιψης, το νευρικό μου σύστημα τσατάλια, μου έρχεται να καθαρίσω όποιον αριστερό φιλοκυβερνητικό βρω μπροστά μου.
Το ότι το ευρύτερο Θριάσιο Πεδίο που αρχίζει από τα Μέγαρα και περικλείει τους οικισμούς Νέα Πέραμος, Ελευσίνα, Μάντρα, Μαγούλα και καταλήγει στον Ασπρόπυργο παραδόθηκε από την χούντα μέχρι τις δημοκρατικές μέρες μας, στην ασυδοσία των βιομηχάνων, βιοτεχνών κλπ που βίασαν και καταπάτησαν το φυσικό περιβάλλων, τσιμουδιά γιαυτό γιατί; μα είναι απλό “το κράτος έχει συνέχεια” – και συνέπια λέω – είτε είναι χουντικό είτε είναι δημοκρατικό.
Η σημερινή “πρώτη φορά” αριστερή κυβέρνηση επιρρίπτει την ευθύνη στις προηγούμενες κυβερνήσεις, και έρχεται με την σειρά της – όπως και η άλλες – να νομιμοποίηση μια νέα γενιά αυθαίρετων. Φυσικά Η κυβέρνηση κάνει προπαγάνδα του χείριστου είδους και έχει ρίξει το σύνθημα στα παπαγαλάκια της δημοσιογράφους, να μην μιλάνε για αυθαίρετη- ασύδοτη και καταπατημένη δόμηση, αλλά για άναρχη.
Η πολλά βαρύ περιφερειάρχης κυρία Δούρου επιρρίπτει την ευθύνη για τα αντιπλημμυρικά έργα που δεν έγιναν σε υπερεσιακούς παράγοντες, κρατικούς υπαλλήλους δηλαδή λες και έχουν αυτοί την πολιτική ευθύνη να αποφασίζουν, σε λίγο θα μας πουν ότι αυτοί οι υπάλληλοι σαμποτάρουν την κυβέρνηση.
H λήθη σαν ταφόπλακα πέφτει πάνω σε όλους/ες μας
Νοέμβρης 1973 οι Μεγαρείς έχουν ξεσηκωθεί από το καλοκαίρι ενάντια στης αναγκαστικές βίαιες απαλλοτριώσεις που γίνονται στην γη τους από την χούντα για να γίνει το διυλιστήριο του Ωνάση στην περιοχή τους.
Ο ξεσηκωμός των Μεγαριτών συμπίπτει με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, αρκετοί Μεγαρίτες βρέθηκαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973 το (ξεχάσαμε αυτό).
Ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα με εκατοντάδες θύματα (πυρκαγιές, βιομηχανικά ατυχήματα, πλημμύρες ) έχουν γίνει από την μεταπολίτευση και μετά, επί δημοκρατίας δηλαδή. Πολλοί δεν θέλουν να δουν ότι η χούντα δολοφονούσε με χουντικό τρόπο ενώ η αστική δημοκρατία δολοφονεί με δημοκρατικό τρόπο.
Οι σημερινοί αναρχικοί/ες αντί να μιλήσουν στην χθεσινή πορεία του Πολυτεχνείου για τους πνιγμένους – δολοφονημένους της Μάνδρας, καπελωμένοι από την αριστερά τρέχουν στην αμερικάνικη πρεσβεία και μετά στα Εξάρχεια για μπάχαλα, “φονιάδες των λαών Αμερικάνοι” οκ, όμως με τους ντόπιους φονιάδες τι γίνετε; ούτε ένα σύνθημα ότι εδώ και πολύ καιρό αυτή η δημοκρατία δολοφονεί, δεν είναι δολοφονία οι πνιγμοί στην Μάνδρα, είναι θύματα της θεομηνίας και των ακραίων φυσικών φαινομένων, δεν είναι διαχρονική δολοφονία ότι τα τόσο αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα στην περιοχή δεν έγιναν ποτέ.
Οι “σοβαροί” ακτιβιστές του Ρουβίκωνα αντί να κάνουν κατάληψη στην Περιφέρεια Αττικής για τις δολοφονικές πλημμύρες πάνε στο υπουργείο άμυνας (πεντάγωνο).
Και η καταπιεσμένη -εκμεταλλευόμενη κοινωνία τι πράττει, τι πιστεύει ;
Θεομηνίες, κηδείες, κόλλυβα, λιτανείες , ήταν θέλημα θεού , ή δόξα ο θεός που σώθηκα… Ο ατομικισμός και η μοιρολατρία στο αποκορύφωμα, σε μια χώρα νεκροταφείο και μία κοινωνία διαλυμένη από την μοντέρνα εκδοχή του καπιταλισμού που μετατρέπει τους ανθρώπους σε πληθυσμιακές στοίβες – μάζα – και νούμερα στατιστικών, μια κοινωνία με μέλη παθητικές ατομικότατες τηλεθεατών, οπαδών, ψηφοφόρων, καταναλωτών που από την πολλή μοιρολατρία έχουν καταντήσει ζόμπι και δέχονται πλέον τα πάντα.
Δεν αντιδρούν, δεν ξεσηκώνονται, μένουν απαθείς είτε από τον φόβο της παραπέρα οικονομικής κατάρρευσης του συστήματος, ή από αυτό που λέει σε μια στροφή ενός τραγουδιού του ο Γιάννης Αγγελάκας «Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει» , είτε περιμένουν αδρανείς (ανάθεση) κάποιοι άλλοι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Τελειώνοντας αυτό το μικρο άρθρο, σκέφτομαι μήπως το γνωμικό του Μίλαν Κούντερα “Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη” που έχουμε ενστερνιστεί και εμείς οι αναρχικοί/ες έχει καταντήσει στείρο σύνθημα, σκέφτομαι επίσης ότι το ελλαδικό αναρχικό “κίνημα” όσο πάει γίνετε και ποιο χιμαιρικό.
Ένας σύντροφος έγραφε:
«… Ένα κίνημα που αγνοεί ή αποστρέφεται την κοινωνική ιστορία, αλλά και την ιστορικότητα του, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βρίσκεται διαρκώς στο νησί των λωτοφάγων… » Γ. Μεριζιώτης
Ο ίδιος σύντροφος Γ. Μεριζιώτης πριν δέκα χρόνια με αφορμή τη μεγάλη και θανατηφόρα φωτιά το 2007 στην Πελοπόννησο, με 62 ανθρώπους νεκρούς, έγραφε στο indymedia…
Πρόσφατα σχόλια