σενάρια για τη δολοφονία της Ουκρανίας

Καθώς η Δύση παραμένει διχασμένη ως προς την παροχή αμυντικών θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν μελετά κατά πόσον θα κινηθεί εναντίον του στρατηγικού λιμανιού της Μαριούπολης στην Ουκρανία. Η Δύση πρέπει να ενωθεί και να τον αποτρέψει.Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός Μινσκ ΙΙ τον περασμένο μήνα έχει αλλάξει την πολιτική δυναμική στην Ευρώπη. Η Γερμανία και, σε μικρότερο βαθμό, η Γαλλία αντιστάθηκαν στις εκκλήσεις για την παροχή θανατηφόρων όπλων στο Κίεβο. Δεν ήθελαν το θέμα των εξοπλισμών να μπει εμπόδιο στις διαπραγματεύσεις στο Μινσκ και συνεχίζουν να αντιτίθενται στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία όσο αντέχει η βασική κατάπαυση του πυρός. Δεν θέλουν να δώσουν ένα πρόσχημα στον Πούτιν και στους πληρεξουσίους του για να κινηθούν περαιτέρω στην Ουκρανία.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την πραγματικότητα, μια συντονισμένη διατλαντική πρωτοβουλία θα μπορούσε να ενώσει τη Δύση και να αποτρέψει τον Πούτιν από έναν πιθανό βασικό στόχο του: τη δημιουργία ενός χερσαίου διαδρόμου από τη Ρωσία στην Κριμαία.

Μια δυτική πρωτοβουλία – ας την ονομάσουμε «δοκιμασία της Μαριούπολης» – θα απαιτήσει από τις ΗΠΑ να καταλήξουν σε συμφωνία με τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη τώρα σχετικά με το πώς θα αντιδράσει η Δύση αν ο πρόεδρος Πούτιν κινηθεί εναντίον της Μαριούπολης.Ο Πούτιν είναι απίθανο να τιμήσει τη συμφωνία Μινσκ ΙΙ αν πιστεύει ότι μπορεί να την παρακάμψει χωρίς βαρύ κόστος. Είναι περήφανος, συναισθηματικός, αδικημένος και έξυπνος – ιστορικά ένας επικίνδυνος συνδυασμός. Οι ικανότητές του, καλά εξασκημένες στην KGB, του επιτρέπουν να συγκαλύπτει και να διαιρεί. Ο μακροπρόθεσμος στόχος του μπορεί να είναι η δημιουργία της «Νέας Ρωσίας», η οποία θα αποτελεί το σύνολο της Νότιας Ουκρανίας πέραν της Οδησσού προς τη Μολδαβία και θα επιτρέψει στη Ρωσία να ελέγχει ολόκληρη τη βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Δεν υπάρχουν μεγάλες στρατιές για να τον σταματήσουν.

Αν πετύχει, η Ουκρανία θα είναι ένα λιγότερο βιώσιμο κράτος, εξαρτημένο σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία για την πρόσβαση στη θάλασσα. Η Δύση θα έχει αποτύχει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ή να σταματήσει τη ρωσική επιθετικότητα.

Ο Πούτιν μπορεί να επιδιώξει να δημιουργήσει τη «Νέα Ρωσία» ένα βήμα κάθε φορά μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μαζική αντιπαράθεσή του με τη Δύση.Ενας ενδιάμεσος στόχος του Κρεμλίνου θα ήταν να συνδέσει την Κριμαία από την ξηρά προς τη Ρωσία. Η Μαριούπολη στέκεται στον δρόμο. Ουκρανοί εθελοντές όλων των ηλικιών σκάβουν χαρακώματα εκεί για να εμποδίσουν αυτό που πιστεύουν ότι θα είναι η επόμενη κίνηση του Πούτιν.

Η Δύση πρέπει να αποφασίσει πώς θα αποτρέψει το ενδεχόμενο να γίνει η Μαριούπολη άλλος ένας αιματηρός σταθμός στον δρόμο του Πούτιν προς τα δυτικά.Η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί της πρέπει να αποφασίσουν τώρα τι θα κάνουν σε περίπτωση που οι αυτονομιστές αντάρτες και οι Ρώσοι που τους υποκίνησαν να καταλάβουν το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ (στην Ανατολική Ουκρανία) εμφανιστούν πάνοπλοι στη Μαριούπολη.

Υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να δοθούν στο Κίεβο φονικά όπλα και εκπαίδευση όχι μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και από τους Ευρωπαίους. Θα πρέπει επίσης να επιβληθούν αυστηρότερες οικονομικές κυρώσεις. Η Δύση θα πρέπει να συζητήσει δημοσίως την αναστολή της συμμετοχής της Ρωσίας στο σύστημα χρηματοπιστωτικών συναλλαγών Swift, ένα βήμα το οποίο θα μπορούσε να ακρωτηριάσει την ήδη παραπαίουσα ρωσική οικονομία.

Θα πρέπει επίσης να επιβληθούν αυστηροί νέοι περιορισμοί για τις θεωρήσεις των Ρώσων στα ταξίδια προς τη Δύση.Το να θέσουμε την κόκκινη γραμμή στη Μαριούπολη με τον τρόπο που προτείνουμε θα μπορούσε να περιορίσει αρκετά τον Πούτιν και να διατηρήσει το κράτος δικαίου στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ο πρόεδρος Ομπάμα και η καγκελάριος Μέρκελ πρέπει να καταλήξουν σύντομα σε μια πρόταση αποτροπής.

O κ. Hans Binnendijk είναι αναλυτής στο Johns Hopkins Center for Transatlantic Relations.Ο κ. John Herbst είναι διευθυντής στο Atlantic Council Eurasia Center και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία το διάστημα 2003 – 2006.