Ο ΚΗΡΥΚΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Στο κάστρο του Βελιγραδιού ακόμα ο πύργος στέκει
και του καιρού το πέρασμα τ’ ανιαρό μετράει.
Tης Λευτεριάς αγωνιστές μ’ ανήκουστα μαρτύρια
ζήσαν τις ύστατες στιγμές κάτω απ’ τη σκεπή του.
Κοντά στον κρύο Δούναβη και στα θολά νερά του
ακούγονται οι στεναγμοί από τον μαύρο πύργο.
Στους γκρεμισμένους τοίχους του κουφοξυλιά φυτρώνει
απ’ όπου απαίσιο σκούξιμο μια κουκουβάγια βγάζει.
Κάποτε, σε παλιούς καιρούς, οι κλειδαριές ετρίξαν
κι ο φύλακας στην άβυσσο έσπρωξε έναν ξένο.
Αλλά αυτός περήφανα σηκώνει το κεφάλι,
στην όψη του η κούραση, στα μάτια φλόγα Νότου.
Ήταν ο Ρήγας, γιος του Μάη, της λιόφωτης Ελλάδας,
βλαστός Ελλήνων μαχητών Πλαταιών και Μαραθώνα.
Το δεξί χέρι σήκωσε (στο στήθος του το άλλο)
κι έτσι μιλά στους φύλακες που τον περικυκλώσαν:
«Σεις μισητοί Οθωμανοί, το σώμα μου ας σκεπάσει
η σκοτεινιά, το πνεύμα μου όμως θα ζει για πάντα.
Το πνεύμα αυτό ο κήρυκας θα γίνει στα Βαλκάνια,
να μη δειλιάσουν οι λαοί μέρα λαμπρή να δούνε.
Θα πέσουν τα σαράγια σας, αλλά θα μείνει ο πύργος
να καρτερεί νέα εποχή, που η αγάπη χτίζει».
Τότε απ’ τα τείχη αετός γκρίζος φτεροκοπάει
και μ’ έναν πάταγο πετά μέσα στην άγρια νύχτα.
* * *
Στο κάστρο του Βελιγραδιού ο παλιός πύργος στέκει
και του καιρού το πέρασμα τ’ ανιαρό μετράει.
Κοντά στον κρύο Δούναβη και στα θολά νερά του
ακούγονται οι στεναγμοί από τον μαύρο πύργο.
Στους γκρεμισμένους τοίχους του κουφοξυλιά φυτρώνει,
απ’ όπου απαίσιο σκούξιμο μια κουκουβάγια βγάζει.
Πρόσφατα σχόλια