Τοπικός ψυχρός πόλεμος στην ΝΑ Μεσόγειο;

Τοπικός ψυχρός πόλεμος στην ΝΑ Μεσόγειο;
Οι πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν-Νετανιάχου φαίνεται να αποτελούν το προανάκρουσμα μιας βαθειάς ρωγμής θέτοντας ίσως από πλευράς Τουρκίας, την Παλαιστίνη και τη διεθνοποίηση του ζητήματος της παράνομης, εισβολής, κατοχής και εποικισμού, ως δορυφόρου ή ζώνης επιρροής στις επεκτατικές επιδιώξεις της. Ο νέος πολυπολικός κόσμος έχει αναδείξει στην ΝΑ Μεσόγειο έναν τοπικό ψυχρό πόλεμο. Οι πάλαι ποτέ πυλώνες της συμμαχίας ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, στη Μέση Ανατολή, έχουν αναδειχθεί σε επίπεδο γεωπολιτικό, ανταγωνιστικοί ηγεμονικοί παράγοντες. Κι ενώ οι σχέσεις τους ήταν άριστες στο παρελθόν, από την περίοδο που η Τουρκία στο πλαίσιο του Οθωμανικού δόγματος και της επέκτασης του νέου Ισλάμ ανέλαβε, μάλλον, με επιτυχία να υποστηρίξει τους παλαιστίνιους αυτό ανατράπηκε. Από το 2009 και κατά τη διάρκεια της δολοφονική επιχείρησης «Συμπαγές Ατσάλι» από πλευράς Ισραηλινών, η Τουρκία διέρρηξε τις σχέσεις της με το Ισραήλ. Την επόμενη χρονιά οι σχέσεις τους χειροτέρεψαν μετά την πολύνεκρη δολοφονία που προκάλεσαν ισραηλινοί κομάντος το Μάη του 2010 στο πλοίο «Μαβί Μαρμαρά», περίοδο κατά την οποία υπήρξε η διεθνής κινητοποίηση ενάντια στον αποκλεισμό της Γάζας. Οι σχέσεις τους εξομαλύνθηκαν κατά τη διάρκεια της συριακής κρίσης όταν ο Νετανιάχου ζήτησε συγγνώμη στο πλαίσιο μιας συνεργατικής διάλυσης της Συρίας. Η τελική όμως διευθέτηση από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ για την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας απομάκρυνε και τους δυο παράγοντες ενώ το ΙΚΙΛ, ως απομεινάρι ισλαμικών οργανώσεων ενισχυμένων από τους Σαουδάραβες-Τουρκία και εμμέσως ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ, έκανε την εμφάνισή του αποσταθεροποιώντας την ήδη αποσταθεροποιημένη κατάσταση, θέτοντας εκ των πραγμάτων το κουρδικό ζήτημα ως υπόθεση διεθνούς υπεράσπισης, παίρνοντας τη σκυτάλη από την Παλαιστίνη, στην οποία προσωρινά σταμάτησε η δολοφονική επέμβαση του ρατσιστικού κράτους του Ισραήλ. Από την περίοδο εκείνη και μετά και αφού η Τουρκία πραγματοποίησε πολεμικές δηλώσεις υπεράσπισης της Παλαιστίνης απειλώντας να στείλει πολεμικά πλοία να συνοδέψουν την ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, σε μια στοίχιση με τα πλέον γνωστά σχέδια εμπλοκής με το Ισραήλ, σχέδια που αποκαλύφθηκαν εντέχνως τον Μάιο του 2014, προχώρησε σε μια ευθεία υπεράσπιση του παλαιστινιακού ζητήματος. Η πρόσφατη υποδοχή του ηγέτη της Χαμάς στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος και του προέδρου Αμπάς από τον Ερντογάν ως ο νέος σουλτάνος δείχνει ότι η τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί να αναλάβει την κηδεμονία των παλαιστινίων σε μια φάση που στοιχειώδης λογικής αιτήματά των, όπως η εισδοχή τους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο προκαλεί τρομερούς τριγμούς στο Ισραήλ. Αν επισημάνουμε όλη την πίεση που δέχεται το δικτατορικό καθεστώς Σίσι της Αιγύπτου από την Τουρκία για λογαριασμό των Αδελφών Μουσουλμάνων που ανατράπηκαν βίαια από τον πρώτο, σε αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν από τις αντιδράσεις Αιγύπτου-Ελλάδας-Κυπριακής Δημοκρατίας για την εισβολή του πλοίου Barbaros, τότε μάλλον σε ένα ρευστό περιβάλλον εκλαμβάνονται οι κινήσεις των, ως προθέσεις ενός ακήρυχτου προς το παρόν πολέμου. Οι περισσότερες εκτιμήσεις βαίνουν προς τη δημιουργία και του άλλου πόλου Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου. Σημασία έχουν επίσης τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ευρωπαϊκές ηγεμονίες, σε σχέση με το παλαιστινιακό ζήτημα, σε μια φάση που οι λαοί της Μέσης Ανατολής, αν εξαιρέσουμε τον κουρδικό λαό που υπερασπίζεται ηρωικά το Κομπάνι, έχουν χάσει όλα τα παλιά ερείσματα αγώνων για μια ειρηνική Μεσόγειο.
Το τραγικό της υπόθεσης αυτού του νέου “ψυχρού” πολέμου που όμως μετράει εκατόμβες νεκρών και κύματα προσφύγων, είναι ότι η επεκτατική Τουρκία υπερασπίζει την κατεχόμενη Παλαιστίνη ενώ η κατεχόμενη από την Τουρκία, Κύπρος, αναζητά την υπεράσπιση από το Ισραήλ που έχει εισβάλει στα εδάφη της Παλαιστίνης.
Τι λένε οι αγωνιστές στο διεθνές κοινωνικό κίνημα για αυτές τις εξελίξεις άραγε; Είναι ένα ερώτημα που μας απασχολεί και θα συνεχίσει να μας απασχολεί. ΓΚ