Την Κυριακή 19/4/2015 όλη η Ευρώπη φάνηκε να συγκλονίζεται από την είδηση της ανθρώπινης τραγωδίας που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 800 ανθρώπους – με μια βδομάδα πριν να έχει προηγηθεί ένα ακόμα ναυάγιο με 400 νεκρούς, κάτι που ανάγει τον αριθμό των θυμάτων σε πάνω από 1200. Αναμφίβολα αυτό που άγγιξε την ευαίσθητη χορδή των ανθρωπιστικών οργανώσεων, των ευαισθητοποιημένων ευρωπαίων πολιτών και της Ευρώπης-φρούριο δεν ήταν άλλο από τη μαζικότητα του θανάτου. Προφανώς το να πνίγονται 1200 άνθρωποι είναι πιο συγκλονιστικό από μεμονωμένους θανάτους σε σύνορα, ξυλοδαρμούς σε κρατητήρια, εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθημερινά φασιστικά πογκρόμ από κράτος και παρακράτος και άλλα μικροναυάγια. Εξάλλου πόσο μπορεί να βαρύνουν τη συνείδηση της πολιτισμένης Ευρώπης οι τρεις αυτοκτονίες μεταναστών σε κρατητήρια (Λητή, Αλλοδαπών Θεσ/νίκης, Αμυγδαλέζα) τον περασμένο Φλεβάρη, ο χυδαίος βιασμός μετανάστη στη Ρόδο από φασίστες, οι 14 άνθρωποι που πατήθηκαν από τρένο καθώς περνούσαν τα σύνορα της Μακεδονίας;
Την ώρα που αυτά και χειρότερα συμβαίνουν η συνείδηση παραμένει καθαρή καθώς το υποκείμενο αυτών των τραγωδιών δεν αποτελεί παρά μια παρανομοποιημένη ύπαρξη. Ο μετανάστης μοιάζει να μην υφίσταται ως άνθρωπος πριν από το γεγονός της μετανάστευσής του – ποιό μπορεί άραγε να οριστεί ως το χωροταξικό όριο, κατά τη διάσχιση των συνόρων, στο οποίο η ταυτότητα του ανθρώπου-πρόσφυγα μετατρέπεται σε αυτήν του μετανάστη-παραβάτη; Δεν είναι τυχαία η κατασκευή “λαθρομεταναστών” καθώς ο όρος του λαθραίου φέρει το στίγμα της παρανομίας, επενδύοντας τη μετανάστευση με μεταφορικά σχήματα περί επικινδυνότητας και αναγιγνώσκοντάς την ως πρόβλημα. Εξάλλου, η διάσχιση των συνόρων νοηματοδοτείται ως κατεξοχήν παράνομη ακριβώς για να συγκαλύψει τα διαρκή εγκλήματα που διαπράττει η Ευρώπη στις χώρες των μεταναστών. Χειραγώγηση και ανατροπή καθεστώτων, γενικευμένο “πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία” με ταυτόχρονη χρηματοδότηση και εξοπλισμό εξτρεμιστικών οργανώσεων, αφαίμαξη των φυσικών πόρων και στήσιμο ολόκληρων επιχειρήσεων βασισμένων στο ξεζούμισμα του ντόπιου φθηνού εργατικού δυναμικού.
Και αφού η Ευρώπη τέλειωσε με τους μελοδραματισμούς της, έσπευσε να βρει “λύσεις” να προλάβει το επόμενο κακό, ώστε οι δολοφονίες που θα ακολουθήσουν να μη μολύνουν το ευρωπαϊκό έδαφος. Οι λύσεις αυτές συνίστανται σε περαιτέρω στρατιωτικοποίηση των συνόρων και εντατικοποίηση της φύλαξής τους, δυνατότητα άμεσης επέμβασης στις “τρίτες χώρες”, εν είδει “στοχευμένης ενέργειας”, με πρόφαση την καταστροφή δουλεμπορικών πλοίων και σε ακόμα εντονότερο στιγματισμό των μεταναστών με τη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων και βίαιων απελάσεων στα πλαίσια “ταχείας επιστροφής”. Τα τείχη υψώνονται και τα σύνορα επεκτείνονται και εξωτερικεύονται με τη δημιουργία κέντρων παροχής ασύλου σε χώρες εκτός ΕΕ. Άλλωστε τώρα που φτάνει και η τουριστική σεζόν το θέαμα ξεβρασμένων πτωμάτων στις παραλίες είναι μάλλον λίγο απωθητικό για τους τουρίστες. Έτσι κι αλλιώς προτεραιότητα δεν ήταν ποτέ η διάσωση των μεταναστών αλλά η φύλαξη των συνόρων.
Αυτό που αναγνωρίζουμε σε αυτή τη συνθήκη είναι ένας συνεχής πόλεμος ενάντια στους μετανάστες με την αλλεπάλληλη χάραξη συνόρων και το διαρκές ανθρωποκυνηγητό μέσα και έξω από αυτά. Ένας πόλεμος που φαινομενικά στρέφεται εναντίον των διακινητών, ενώ στην ουσία του αναπαράγει το δουλεμπόριο, εγκλωβίζοντας τους “χωρίς χαρτιά” ανάμεσα σε μια εξάμηνη αναστολή της απέλασης και πλήρη αδυναμία απόκτησης των χαρτιών, κλείνοντας έτσι το μάτι στους διακινητές. Αντιλαμβανόμαστε την Ευρώπη-φρούριο όχι ως τόσο απροσπέλαστη τελικά, αλλά ως ένα “βιοφίλτρο” που επιτρέπει τη διέλευση όσων μπορεί να εκμεταλλευτεί, υποτιμώντας στον πιο ακραίο βαθμό τη ζωή τους, καθιστώντας τη μη αξιοβίωτη. Απέναντι σε όλα αυτά θεωρούμε αυτονόητη τη δυνατότητα για ελεύθερη μετακίνηση και την παροχή χαρτιών σε όλους τους μετανάστες.
Οι πνιγμοί στη Μεσόγειο (και στο Αιγαίο) είναι πόλεμος ενάντια στους μετανάστες.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες στους μετανάστες εντός και εκτός των συνόρων.
Nα σταματήσουμε τον πόλεμο στους μετανάστες!
Συνέλευση No Lager στη Θεσσαλονίκη
Πρόσφατα σχόλια