Γιατί ο Μορφίτης ζει στην Πάφο εδώ και σαράντα χρόνια;

του Σενέρ Λεβέντ

Η Πωλίνα έδωσε την πιο ωραία και εντυπωσιακή απάντηση στον Αμερικανό πρέσβη κ. Koenig. Είπε το εξής: «Πρωί-πρωί μου τηλεφώνησε ο πατέρας μου και μου είπε ότι ετοιμάζει τις βαλίτσες του. ’Πού πας’, τον ρώτησα. Μου απάντησε το εξής: ‘Πάω στη Μόρφου. Μήπως δεν είπε ο Αμερικανός πρέσβης ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής; Τότε δεν κατάλαβα γιατί εγώ ζω στην Πάφο και όχι στη Μόρφου εδώ και σαράντα χρόνια’».

Έχετε απάντηση σε αυτό το ερώτημα κ. Koenig; Είναι Μορφίτης, αλλά ζει στην Πάφο εδώ και σαράντα χρόνια. Και σημαντικότερο απ’ αυτό είναι το εξής: Για 29 ολόκληρα χρόνια δεν μπόρεσε να πάει καθόλου στη Μόρφου. Μέχρι που εσείς δεήσατε και ανοίξατε τις πόρτες. Μην πείτε «μήπως εμείς κλείσαμε τις πόρτες και λέτε ότι εμείς τις ανοίξαμε;» Μήπως γίνονται τέτοιες λεπτές δουλειές χωρίς να το ξέρετε εσείς και χωρίς να δώσετε την άδειά σας; Ο άνθρωπος που είναι Μορφίτης και ζει στην Πάφο εδώ και σαράντα χρόνια δεν εγκατέλειψε οικειοθελώς τα χώματα που γεννήθηκε.  Δεν άφησε τη Μόρφου με τη θέλησή του για να εγκατασταθεί στην Πάφο. Τον έδιωξαν με τη βία των όπλων. Πήραν την περιουσία και τα χώματά του από τα χέρια του. Δεν του έμεινε άλλη επιλογή για να σώσει τη ζωή του.

Μόλις άκουσε τον ήχο των στρατιωτικών αρβύλων διέφυγε πριν προλάβει να κατεβάσει καν από τον τοίχο τις φωτογραφίες του γάμου του. Δεν έφυγε κ. Koenig. Διέφυγε. Όπως και άλλοι που διέφυγαν από την Κερύνεια, από τη Μόρφου, από το Βαρώσι και από την Καρπασία. Όσοι δεν μπόρεσαν να διαφύγουν δολοφονήθηκαν. Ή αγνοείται η τύχη τους. Και ακόμα τους αναζητούμε εδώ και σαράντα χρόνια. Ψάχνουμε μέσα στα πηγάδια. Σκάβουμε το χώμα. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα για τους ομαδικούς τάφους πάνω στους οποίους κτίστηκαν τεράστια κτήρια. Ακόμα δεν ψάξαμε τον βυθό της θάλασσας. Και λέγεται ότι υπάρχουν και εκεί. Έλεος κ. Koenig, έλεος. Μετά από όλα αυτά βγαίνετε και μας λέτε ότι δεν υπάρχει εισβολή και κατοχή; Μήπως περιμένετε εκτίμηση και χειροκρότημα από εμάς τους Τουρκοκύπριους; Μην ανησυχείτε. Πήρατε αυτό το χειροκρότημα από πολλούς από εμάς. Τους άρεσαν πολύ αυτά σας τα λόγια. «Επιτέλους, λέει και κάποιος την αλήθεια», είπαν.

Σας αγκάλιασαν ως «φίλο των Τούρκων». Μπορεί να γίνετε και σύμβουλος με παχυλό μισθό σε μια μεγάλη τουρκική εταιρεία όταν πάρετε σύνταξη. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ότι είστε «φίλος των Τούρκων». Και αυτό δεν εξυπηρετεί καθόλου την ειρήνη στην Κύπρο. Δεν μας χρειάζονται φίλοι των Τούρκων ή των Ελλήνων. Μας χρειάζονται φίλοι των Κυπρίων. Όλων των Κυπρίων. Το να είναι κανείς φίλος μόνο της μίας πλευράς δεν ωφελεί σε τίποτε άλλο από το να φέρει πάλι αντιμέτωπες τις δύο πλευρές. Είδαμε σε ποια χάλια καταντήσατε τη Μέση Ανατολή. Λίμνη αίματος την κάνατε. Δεν είναι μόνο η Ερυθρά Θάλασσα κόκκινη, κοκκίνισαν τα πάντα. Τώρα παρουσιάζεστε φίλοι των Τούρκων λέγοντας ότι δεν υπάρχει εισβολή και κατοχή, αλλά ουσιαστικά δεν είστε δικός μας φίλος. Δεν μπορείτε να είστε φίλος μας λέγοντάς μας ψέματα. Προκαλείτε. Υποδαυλίζετε το μίσος και την έχθρα. Μπουχτίσαμε από τα ψέματα των δικών μας. Τώρα θα σας υπομένουμε και εσάς;

Εσείς μοιράσατε αυτό το νησί. Και δεν θέλετε να ενωθεί ποτέ ξανά. Δεν έχετε παραιτηθεί των πολιτικών σας τού διαίρει και βασίλευε. Μην μας κρύβετε τον ήλιο, τίποτε άλλο δεν θέλουμε.

04/06/2015