του Σενέρ Λεβέντ
Υπάρχουν κάποιοι που σας λένε ψέματα κοιτώντας σας στα μάτια, υποστηρίζοντας ότι «δεν υπάρχει αμερικανικός δάκτυλος στα γεγονότα του 1963». Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι «ούτε στο 1974 υπάρχει δάκτυλος της Αμερικής». Προφέσορες. Ακαδημαϊκοί. Και άλλοι πολλοί. Υπάρχουν ομοσπονδιακοί, οι οποίοι προσπαθούν να σας πείσουν ότι η Τουρκία θέλει πράγματι λύση και ειρήνη. Υπάρχουν κάποιοι που σας τρομάζουν.
Λέγοντας ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία. Ότι θα μονιμοποιηθεί η διχοτόμηση. Θα γίνει χειρότερη. Δεχτείτε και τον στρατό και τους εποίκους και τον χάρτη. Μην επιμένετε στο περιουσιακό. Έχει δικαίωμα και ο χρήστης, ο οποίος αγοράζει και πωλεί χίλιες φορές τα χώματά σας! Έτσι λένε. Προσπαθούν να σας κάνουν να δεχτείτε πράγματα τα οποία εδώ και χρόνια δεν μπόρεσαν να κάνουν εμένα και τους όμοιούς μας να δεχτούμε. Τι είδους λύση είναι αυτή; Ε, μάτια μου; Ξιφολόγχη ή σφραγίδα;
Κοιτάξτε κουβέντα. Δεν υπάρχει αμερικανικός δάκτυλος σε αυτή την υπόθεση, λέει. Ούτε το 1963 ούτε το 1974. Δηλαδή, εμείς κάναμε όλη την τρέλα. Εμείς γκρεμίσαμε αυτή τη δημοκρατία. Δεν αναμίχθηκε καθόλου η CIA. Ούτε στον Γιωρκάτζη ούτε στον Ντενκτάς έστειλε χρήματα. Δεν διέταξε καθόλου να καθαριστούν οι κομουνιστές εδώ. Εμείς βάλαμε τη βόμβα στα τεμένη Μπαϊρακτάρης και Ομεριγιέ. Εμείς βάλαμε τη βόμβα στο άγαλμα του Δράκου. Εμείς σκοτώσαμε τον Αϊχάν Χικμέτ. Εμείς ζητήσαμε την τροποποίηση του Συντάγματος.
Τι αμαρτία διέπραξαν οι καημένοι οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι; Ο Henry Kissinger. Είναι ένας αθώος άνθρωπος λουσμένος με το αμόλυντο νερό. Είναι γεμάτος ειρήνη, αδελφοσύνη και αγάπη. Έτσι; Ποιος είπε ότι εκείνος έδωσε τη διαταγή και για τη δεύτερη φάση της επιχείρησης; Ποιος είπε ότι είπε «πηγαίνετε να πάρετε την Αμμόχωστο και την Καρπασία»; Αν είναι να μοιραστεί το νησί, να μοιραστεί εντελώς. Στη μέση σαν καρπούζι!
Ρωτήστε τους κύριους κουλτουριάρηδες, οι οποίοι λένε ότι «δεν υπάρχει δάκτυλος της Αμερικής στην Κύπρο». Μήπως υπάρχει αμερικανικός δάκτυλος αλλού; Στη Χιλή για παράδειγμα; Στην Αργεντινή; Στην Τουρκία; Στην Τυνησία, στο Ιράκ, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στη Συρία; Υπάρχει; Μέχρι σήμερα δεν το άκουσα αυτό από κανέναν τους. Ούτε έναν από αυτούς δεν είδα να λέει κάτι κακό για την Αμερική. Τι προφέσορες, τι ακαδημαϊκούς βγάλαμε. Σάμπως και είναι όλοι απόφοιτοι του Harvard οι ευλογημένοι!
Υπάρχουν κάποιοι που σας λένε ότι αυτό το νερό είναι «νερό της ειρήνης». Υπάρχουν κάποιοι που λένε «αγαπάτε τον Ερντογάν». Υπάρχουν κάποιοι που λένε «μην αποκαλείτε κατοχική δύναμη την Τουρκία και μην τη θυμώνετε». Μην γίνεστε συγκρουσιακοί! Να είστε συναινετικοί! Δεχτείτε και τους αγωγούς με τους οποίους θα περάσει το αέριο από την Ανατολία! Δεχτείτε να είναι Τούρκοι η πλειοψηφία του πληθυσμού στον βορρά! Μην επιμένετε στην ελευθερία εγκατάστασης. Τι κλίμα είναι αυτό! Και δεν βρέχει κιόλας για να ξεπλυθούν και να φύγουν όλα αυτά.
Όμως, είναι φθινόπωρο. Σε λίγο φεύγει και ο Οκτώβρης. Ακόμα είναι ζέστη. Ακόμα υπάρχουν κουνούπια. Πέφτουν σαν τα μαραμένα φύλλα και τα φύλλα της ελπίδας. Ακόμα και του κυρίου Άιντε του κόπηκε η φόρα. Τι να κάνω εγώ τώρα. «Θα ήθελα πολύ να έκανα λάθος», είχε πει ο Δάσκαλος Οζκέρ. Δεν έκανε καθόλου λάθος. Άραγε αν κοιμηθούμε και ξυπνήσουμε μετά από εκατό χρόνια, έτσι στην ίδια κατάσταση θα βρούμε αυτό το νησί και πάλι;
21/10/2015
Πρόσφατα σχόλια