Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι ίσως αποτελέσει σημείο καμπής στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», αλλά και στις ευρωπαϊκές εξελίξεις καθώς αυξάνουν οι πιθανότητες μιας εκλογικής νίκης του Εθνικού Μετώπου και της Μαρίν Λεπέν. Θα φέρει επίσης στο τραπέζι μια συζήτηση για νέα περιστολή των ατομικών ελευθεριών, θα πληγούν περαιτέρω τα ιδιωτικά δεδομένα στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και της ασφάλειας. Ομως, η επανεμφάνιση της Αλ Κάιντα στο διεθνές προσκήνιο με αφορμή το Παρίσι, είχε και μια άλλη πτυχή, λιγότερο γνωστή, που αφορά στον κηρυγμένο, αλλά ελάχιστα δημοσιοποιημένο και γνωστό, ενδο-ισλαμικό εμφύλιο που μαίνεται στο εσωτερικό του τζιχαντιστικού εξτρεμιστικού κινήματος.

Η εκτέλεση του Οσάμα Μπιν Λάντεν και ο αφανισμός της ηγετικής ομάδας της «μητέρας» όλων των σύγχρονων ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων που έφεραν οι βομβαρδισμοί των μη επανδρωμένων αμερικανικών αεροσκαφών, αποδυνάμωσαν σε μεγάλο βαθμό την επιχειρησιακή δυνατότητα της Αλ Κάιντα, που λειτούργησε πλέον περισσότερο ως ιδεολογικό κέντρο παρά ως επιχειρησιακή οργάνωση. Ο διάδοχος του Οσάμα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, απομονωμένος στα βουνά του βορειοδυτικού Πακιστάν, δεν μπόρεσε να κρατήσει την ηγεμονία στις τάξεις των εξτρεμιστών.

Ο πόλεμος στη Συρία και η επέλαση του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ άλλαξαν τα δεδομένα και ανέδειξε τον Αλ Μπαγκντάτι και το Χαλιφάτο του ως την κυρίαρχη δύναμη στον χώρο της ισλαμικής τρομοκρατίας. Ο Μπαγκντάτι αψήφησε τον Ζαουάχρι, έδρασε αυτόνομα και ενάντια στη θέληση της Αλ Κάιντα και εξαπέλυσε σφοδρό πόλεμο όχι μόνο κατά των «απίστων» αλλά κυρίως κατά των αντίπαλων ισλαμικών τζιχαντιστικών οργανώσεων που δεν αποδέχτηκαν την ηγεμονία του. Ειδικά στη Συρία και το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος πολέμησε και συνεχίζει να πολεμάει εναντίον της Αλ Νούσρα, ιδεολογικά προσκείμενης οργάνωσης στην Αλ Κάιντα και ήδη, το Ι.Κ. έχει σχεδόν επικρατήσει στον ενδο-ισλαμικό εμφύλιο.

Η απάντηση της Αλ Κάιντα (με την επίθεση στο Παρίσι) ήταν επιβεβλημένη, για να φωνάξει σε όλο τον κόσμο -αλλά ιδίως απέναντι στους μουσουλμάνους- ότι ακόμη υπάρχει.

Η μόνη «θυγατρική» της Αλ Κάιντα που αποτελεί ακόμη υπολογίσιμη δύναμη ήταν ο κλάδος της οργάνωσης που επιχειρεί στην Αραβική χερσόνησο, (AQAP), η οποία έχει βάση την Υεμένη και τροφοδοτείται με μαχητές κυρίως από τη Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν. Η AQAP ήταν αυτή που ανέλαβε την ευθύνη για το Παρίσι και οι αδελφοί Καουασί ήταν μέλη της και είχαν εκπαιδευτεί στρατιωτικά και ιδεολογικά στην άνομη γη της υεμενίτικης εσχατιάς.

Ιδρύθηκε το 2009 και, ήδη από το 2010, οι Αμερικανοί την αξιολόγησαν ως την πιο επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση της εποχής. Τα ηγετικά της στελέχη αποτελούσαν τον πυρήνα της ομάδας που επιτέθηκαν στο αμερικανικό πολεμικό Cole, στα ανοιχτά του Αντεν, με απολογισμό 17 Αμερικανούς ναύτες νεκρούς. Από τότε πραγματοποίησαν δεκάδες επιθέσεις κατά δυτικών και αραβικών στόχων, όπως η επίθεση κατά του γαλλικού δεξαμενόπλοιου, επίσης έξω από το λιμάνι του Αντεν, η βομβιστική επίθεση στην Ντόχα του Κατάρ, επιθέσεις στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας και απαγωγές και εκτελέσεις ξένων υπηκόων στην Υεμένη.

Τοπικό φαινόμενο

Ο Αλ Αουλάκι στο εξώφυλλο του αμερικανικού TIME |

Η AQAP παρέμενε τοπικό φαινόμενο μέχρι την εμφάνιση του Αμερικανού, υεμενίτικης καταγωγής, Ανουάρ αλ Αουλάκι, ο οποίος τη μετέτρεψε σε πραγματικά διεθνή τρομοκρατική οργάνωση. Ο Αουλάκι γεννήθηκε στο Νιου Μέξικο, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, έκανε μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον και έγινε ιμάμης στην Βιρτζίνια, με χιλιάδες πιστούς μουσουλμάνων να παρακολουθούν το κήρυγμά του. Ακολούθησε σύντομο πέρασμα από βρετανικά τζαμιά όπου έγινε μέντορας μιας ολόκληρης γενιάς εξτρεμιστών. Ο Αουλάκι είχε γνωρίσει και επηρεάσει τρεις από τους αεροπειρατές της 11ης Σεπτεμβρίου και όταν αποφάσισε το 2004 να μεταφερθεί στην Υεμένη, έγινε αμέσως μέλος της ηγετικής ομάδας της AQAP.

Με όπλο το διαδίκτυο

Αυτό που έκανε τον «Αμερικανό της Αλ Κάιντα» να ξεχωρίσει αμέσως από όλους τους άλλους ηγέτες του τρομοκρατικού κινήματος, ήταν ότι πρώτος αυτός χρησιμοποίησε με τόσο μεγάλη αποτελεσματικότητα το διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα για να στρατολογήσει νέα μέλη και να ιδρύσει τρομοκρατικούς πυρήνες στην Αμερική και την Ευρώπη. Ο επικοινωνιακά χαρισματικός Αουλάκι μπορούσε να απευθυνθεί στους προσήλυτους σε άπταιστα αγγλικά, με γνώση του δυτικού κόσμου από τα μέσα. Ιδρυσε το αγγλόφωνο ηλεκτρονικό περιοδικό «Inspire», επίσημο όργανο της AQAP, στο οποίο είχε δημοσιευτεί η προγραφή αρχισυντάκτη του Charlie Hebdo και καλούσε τους πιστούς να τον εκτελέσουν. Ηταν ο ιδεολογικός πατέρας των Τσετσένων αδελφών, βομβιστών του μαραθώνιου της Βοστόνης, ενώ στρατολόγησε και ενέπνευσε δεκάδες τζιχαντιστές που αργότερα πέθαναν σε επιθέσεις ή συνελήφθησαν από τις αρχές.

Από τις μεγάλες του «επιτυχίες» ήταν η στρατολόγηση μέσω διαδικτύου του παρασημοφορημένου Αμερικανού αξιωματικού και ψυχιάτρου, αραβικής καταγωγής, Νιντάλ Μαλίκ Χασάν, ο οποίος επιτέθηκε το 2009 στο αμερικανικό οχυρό «Fort Hood» με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 13 Αμερικανοί στρατιωτικοί και να τραυματιστούν άλλοι 30. Ο θάνατός του Αουλάκι, από αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος τον Σεπτέμβριο του 2011, σηματοδότησε την πρώτη εκτέλεση Αμερικανού πολίτη ύποπτου για τρομοκρατία, με δεύτερο τον γιο του λίγους μήνες μετά.

Ομως, η εκτέλεση του Αουλάκι δεν σήμανε και το τέλος της επιρροής του. Χιλιάδες τζιχαντιστές, συμπεριλαμβανομένων και των τρομοκρατών στο Παρίσι, συνέχισαν να εμπνέονται από τα κηρύγματα του, από τη διαδικτυακή διδαχή του, από το κάλεσμά του για τζιχάντ.

Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι αναδεικνύει τη σημασία του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων στην τρομοκρατία, καθώς πλέον δεν απαιτείται φυσική επαφή μεταξύ του ιεροκήρυκα και του πιστού. Η στρατολόγηση μπορεί να γίνει από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και τα άτομα που μετατρέπονται από μετριοπαθείς πιστοί μουσουλμάνοι σε τρομοκράτες μπορεί να μην έχουν ποτέ απασχολήσει τις αρχές.

O Αλ Αουλάκι στο Facebook |

Η επιρροή του Αλ Αουλάκι είναι εκεί, στον κυβερνοχώρο, ακόμη και μετά θάνατον και δικαιώνει όσους τον αποκάλεσαν, «Οσάμα μπιν Λάντεν του διαδικτύου».