Με αναδημοσιεύσεις είχαμε αναφερθεί (εδώ και εδώ) στις προσπάθειες σουνιτοποίησης ή τουρκοποίησης του ξεχωριστού αλεβίτικου στοιχείου στη Θράκη. Νέες εξελίξεις που σχετίζονται με μια έκφραση της ταυτότητάς τους, τους αγώνες πάλης, υπήρξαν με την επίδειξη μιας γιορτής που διοργανώθηκε αποκλειστικά πό τους ίδιους. Έχοντας να αντιμετωπίσουν επιχειρήματα του τύπου “διάσπαση της μειονότητας” ή εκβιασμούς για τις σπουδές των παιδιών τους στην Τουρκία, πραγματοποίησαν το φεστιβάλ τους με κόσμο από τις περιοχές που διαμένουν κι όχι με μετακινήσεις θεατών. Η ενδιαφέρουσα αυτή εξέλιξη αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό και τις πολιτισμικές αντιστάσεις κατοίκων της Θράκης απέναντι στην σχεδόν υποχρεωτική τους τουρκοποίηση από το δίκτυο προξενείο-μουφτείες-αλυτρωτικοί σύλλογοι στην Τουρκία κλπ. Σημασία όμως μεγαλύτερη δεν έχει αν το ασταθές ελληνικό κράτος που επιδιώκει με την ασυνάρτητη συμπεριφορά του, από την πλευρά του να τονίσει τις διαφορές αλλά οι γέφυρες που θα βάλουν άνθρωποι του οριζόντιου κινήματος ενάντια σε αυτήν την εργαλειοποίηση των διαφορετικών εθνικών και θρησκευτικών ομάδων. Είτε η εργαλειοποίηση είναι ηγεμονική εκ μέρους της Τουρκίας είτε αμυντική εκ μέρους του ελληνικού κράτους.
για το τέμενος (τεκές) της Ρούσσας:
“…Σήμερα, ιδιαίτερα την περίοδο Μαΐου – Αυγούστου, τον χώρο επισκέπτονται πιστοί από τα γειτονικά χωριά. Σύμφωνα με έρευνα του Γεώργιου Μαυρομάτη, τον χώρο τον επισκέπτονται και ορθόδοξοι χριστιανοί, είτε από περιέργεια, είτε συνειδητοποιώντας ότι το ετερόδοξο ισλάμ (Μπεκτασισμός) έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στον τεκέ εορτάζεται κάθε χρόνο η μνήμη του Αγίου Γεωργίου, γιορτή κοινή για χριστιανούς και αλεβίτες, στις 6 Μαΐου (σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο), παρουσία εκτός των άλλων και του μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου. Η πανήγυρη συνοδεύεται με κουρμπάνι και συνεστιάσεις…”
Πρόσφατα σχόλια