Το 2011 η Κύπρος αντίκρισε για άλλη μια φορά άλλο ένα μεγαλειώδη ξεσηκωμό των τ/κ. Διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ινονού στη Λευκωσία, διαδηλώνοντας ενάντια στα νέα μέτρα λιτότητας που ήθελε να επιβάλει η Τουρκία στην τ/κ κοινότητα μέσω ενός νέου μνημονίου. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα συνδικάτα αντιδρούσαν σθεναρά εντάντια στην αύξηση φόρων και τη μείωση μισθών νεοεισερχομένων στο δημόσιο κατά 40%, όπως και γενικότερες μισθολογικές περικοπές από φόβο για την αυξανόμενη φτωχοποίηση του πληθυσμού της κοινότητας. Οι τ/κ θεώρησαν αυτές τις οικονομικές πολιτικές ως μέτρα αποικισμού και αφομοίωσης μέσα από τον εποικισμό, εξού και οι έντονες αντιδράσεις, αφού ένιωσαν ότι η ύπαρξή τους βρίσκεται σε κίνδυνο.
Οι διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν από την Πλατφόρμα Τουρκοκυπριακών Συνδικάτων, στην οποία συμμετέχουν 30 περίπου οργανισμοί συνολικά και υποστηρίχθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αντιτίθεντο στο οικονομικό πακέτο της Τουρκίας για διεκδίκιση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Η πρώτη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιανουαρίου και προκάλεσε την αντίδραση του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζιέπ Ταγίπ Ερντογάν. Χάνοντας τη ψυχραιμία του, ο τούρκος πρωθυπουργός απόκάλεσε τους τ/κ «Αναγιωτούς» και κάλεσε τις τ/κ αρχές να προσάψουν κατηγορίες και να οδηγήσουν τους διαδηλωτές ενώπιων δικαστηρίων επειδή φώναζαν συνθήματα εναντίον του. Σε στιγμές έξαρσης ο Ερντογάν διερωτήθηκε «ποιοί είναι αυτοί [τα πλήθη που διαδήλωναν]. Ποιοί νομίζετε ότι είστε? Αυτό που κάνει η Ελλάδα εκεί είναι το ίδιο με αυτό που κάνει η Τουρκία στρατηγικά. Αυτοί που ταϊζονται από τη χώρα μας, είναι επόμενο να την ακολουθούν» και απειλούσε ότι κατέχει βίντεο που τους καταγράφει. Συμπλήρωσε ότι «τα πανό με τα οποία έβριζαν την Τουρκία, δεν έπρεπε να είχαν επιτραπεί». Εκτός από τις διαδηλώσεις τ/κ δικηγόροι υπέβαλαν ποινικό παράπονο κατά του Ερντογάν για προσβολή των τ/κ και αιτήθηκαν την τιμωρία του.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στον πληθυσμό των 255,000 τ/κ, στην πρώτη «Συνάντηση Κοινοτικής Ύπαρξης» όπως ονομάστηκε, συμμετείχαν μεταξύ 30-50,000 ανθρώπων που κρατούσαν πανό στα οποία έγραφε «Άγκυρα κάτω τα χέρια», «AKP [Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης] κάτω τα χέρια!» «Φτάνει πια!»
Σε απάντηση της αντίδρασης του Ερντογάν ακολούθησε η δεύτερη διαδήλωση και παναπεργία στις 2 Μαρτίου 2011, εκφράζοντας ακόμα μεγαλύτερο θυμό και αγανάκτηση. Απαντώντας στον Τούρκο Πρωθυπουργό, αυτή τη φορά προστέθηκαν πανό, όπως «Εμείς είμαστε τουρκοκύπριοι, εσύ ποιός είσαι;» «ένα δίνεις, πέντε παίρνεις χωρίς να ντρέπεσε που μας αποκαλείς αναγιωτούς», και το ειρωνικό «Σ’αγαπάμε Ταγίπ», ενώ προστέθηκαν πλέον και πανό που αφορούσαν την προοπτική της λύσης, όπως «Ειρήνη και λύση, τώρα» παραπέμποντας και θυμίζοντας τις κινητοποιήσεις της τ/κ κοινότητας την περίοδο των δημοψηφισμάτων για το σχέδιο Αννάν και ένταξη στην ΕΕ το 2003. Ανάμεσα στα κύρια σύνθηματα που ακόγουνταν από το βήμα της συγκέντρωσης ήταν «Αυτή η χώρα είναι δική μας, εμείς θα τη διοικήσουμε», «Δεν υπάρχουν σωτήρες»,
Με σκληρή γλώσσα αυτή τη φορά απευθύνθηκαν στην Τουρκία με συνθήματα σε πανό όπως «Τέλος στην κατοχή», «Σιγά μη μας σώσαστε», «Αϊσιέ οι διακοπές τέλειωσαν, πήγαινε σπίτι σου», «Έξω το κατοχικό τουρκικό κράτος», «Άγκυρα, δεν θέλουμε ούτε τα λεφτά σου, ούτε το πακέτο σου, ούτε τους υπαλλήλους σου», «Όχι στην εξαφάνισή μας», «Υπήρχαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε». Η δεύτερη συνάντηση κοινοτικής ύπαρξης ήταν μαζικότερη την προηγούμενη του Ιανουαρίου, με εκτιμήσεις που έφθαναν μέχρι και τις 60.000 (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της συντεχνίας των εκπαιδευτικών KTŐS οι διαδηλωτές έφθασαν τις 80.000[1]) από ένα κράμα πολιτικών αποχρώσεων από το Κομμουνιστικό κόμμα και την οργάνωση Μπαράκα ή το Κίνημα «Γιασεμί» με τις σημαίες της Κυπριακής Δημορκατίας, μέχρι το Ρεπουπλικανικό κόμμα, ακόμα και το Δημοκρατικό κόμμα του Ντεκτάς.
Όπως έγραψε η τουρκική εφημερίδα Μιλλιγιέτ για να δείξει ότι η διαφορετική πολιτική προέλευση είχε μια κάποια κοινή έκφραση και συνθήματα, ο Σερντάρ Ντεκτάς, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος βρισκόταν ανάμεσα σε πανό που έγραφαν «Ένας είναι ο σκοπός να είμαστε αφέντες του σπιτιού μας» «Όχι στο ‘ανάγιωμα’ κόβουμε τους δεσμούς[με την Τουρκία]», ο Μεχμέτ Τσιακιτζί του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ανάμεσα σε πανό με τα συνθήματα «Θα γίνουμε αφέντες του σπιτιού μας» και «Διεκδικούμε δικαιώματα, σηκώνουμε κεφάλι», ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ηγέτης του Ρεπουπλικανικού Τουρκικού κόμματος, ανάμεσα σε συνθήματα όπως «Φτάνει πια!» «Θέλουμε να διοικήσουμε τον εαυτό μας», «Υπήρχαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε», «ούτε βοήθεια, ούτε ευγνωμοσύνη!», «Οι λαοί της Κύπρου, της Τουρκίας και της Ελλάδας είναι αδέρφια!» [2]
Βίντεο από τις συγκεντρώσεις Κοινοτικής Ύπαρξης που αποδεικνύουν και τη μαζικότητά τους – http://www.izlevideo.net/2-toplumsal-varolus-mitingi-klip-gelengul-production-hq–346067.html
Με αμηχανία απάντησε η ε/κ κοινότητα και λόγω της περιορισμένης πληροφόρησης για τα τεκτονόμενα στην τ/κ κοινότητα. Μια από τις εξαιρέσεις ήταν η συγκεέντρώση της Πλατφόρμας Ενωμένη Κύπρος, στις 2 Μαρτίου το απόγευμα στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, σύμφωνα με το κάλεσμά της:
ΚΑΛΕΣΜΑ
Τετάρτη 2 Μαρτίου το πρωί οι Τουρκοκύπριοι στη πλατεία Ινονού
Τετάρτη 2 Μαρτίου το απόγευμα στις 4.30 οι Ελληνοκύπριοι στο πέρασμα Λήδρας.
· Για να συγχρονίσουμε το βηματισμό μας για τη λύση
· Για να πάψει το Κυπριακό να είναι φθηνό εμπόρευμα στο παζάρι των πολιτικάντηδων
· Για να πούμε « κανεί πιον, λύση τώρα»
· Για να ζητήσουμε μαζί να φύγουν οι στρατοί
· Για να σβήσουμε το διχαστικό παρελθόν με κοινούς αγώνες για ένα κοινό μέλλον. Μαζί μπορούμε να πούμε όχι στη διχοτόμηση
· Για να οικοδομήσουμε την ομοσπονδία της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού στην επανενωμένη Κύπρο
Μην περιμένετε τον ουρανό να στείλει το κοινό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Ελάτε να βάλουμε το δικό μας λιθάρι[3]
Το κρατικό κανάλι σε πρόγραμμά του το Φεβράρη του 2011 μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι» του δημοσιογράφου Κώστα Γεννάρη, με τίτλο «Τουρκοκύπριοι – η «Ελευθερία» που έγινε εφιάλτης» αποτελεί μια απόπειρα για εκτίμηση των όσων συνέβαιναν στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα και αποτελούν πλέον ιστορικό ντοκουμέντο άξιο αναφοράς, αλλά και έκφρασης της αμηχανίας της ε/κ κοινότητας. Όπως αναφέρει ο κ. Γεννάρης στην εισαγωγή του θέματος της εκπομπής «Ότι υπήρχαν μεγάλα οικονομικά προβλήματα στα κατεχόμενα ήταν γνωστό. Το υποτελές στην Τουρκία κατοχικό καθεστώς γονάτισε κάτω από το βάρος της διαφθοράς, της σήψης και της κακοδιαχείρισης. Επιπρόσθετα η πάγια πολιτική της Τουρκίας να εδραιώσει στα κατεχόμενα ένα καθεστώς κατ΄εικόνα και ομοίωσή της με συνεχείς και ωμές παρεμβάσεις της σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα επιδείνωσε την κατάσταση. Κανένας ωστόσο δεν περίμενε αυτό που έγινε στις αρχές του μήνα. Και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η οικονομική αθλιότητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε φαινόμενα όπως εκείνα του 2003. Η ελληνοκυπριακή κοινή γνώμη αιφνιδιάστηκε όπως και το 2003. Μούδιασε. Και κυρίως δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Ενδεχομένως, να είχε πειστεί και η ίδια ότι οι τουρκοκύπριοι, απογοητευμένοι από το άδοξο τέλος του ξεσπάσματός τους το 2003 παραδόθηκαν στη μοίρα τους. Κι’ όμως αποδείχθηκε ότι τα φαινόμενα ξεγελούν. Το θέμα είναι, έστω και τώρα, μετά το γεγονός, εάν γίνεται σωστή ανάγνωση της κατάστασης από όλους και σωστά τοποθετούνται και ενεργούν απέναντι σε γεγονότα που σήμερα αποδεικνύονται σημαντικά και ίσως αύριο αποδειχθούν καταλυτικά.»
Ιστορικό ντοκουμέντο αποτελούν και οι αναφορές του Σιενέρ Ελτζίλ, τ/κ εκπαιδευτικού και συνδικαλιστή στο δικό του μπλοκ – http://aspectsofreality.blogspot.com/2011/03/turkish-cypriot-communal-survival-rally.html και http://aspectsofreality.blogspot.com/2011/03/another-massive-turkish-cypriot.html. Στο τελευταίο σύνδεσμο, αναφέρεται ότι παρόλο που η συμμετοχή στη μεγάλη συγκέντρωση για Κοινοτική Ύπαρξη, στις 2 Μαρτίου, έφθασε τις 50,000 – 70,000 χιλιάδες ανθρώπους, που αντιστοιχεί, αν λάβει κανείς υπόψη τους αριθμούς σε ποσοστά, 50 εκατομμύρια Αιγυπτίων στην πλατεία Ταχρίρ, τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν κάλυψαν αυτό το γεγονός, και παραθέτει φωτογραφικά ντοκουμέντα από τη συμμετοχή του Κινήματος «Γιασεμί» με σημαίες της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναφορές σε κατοχή.
Στον πιο πριν σύνδεσμο, απόσπασμα από την εκπομπή του ΡΙΚ, «Κάτω από τον ίδιο ουρανό», περιλαμβάνονται σκηνές από τις διαδηλώσεις και συνεντεύξεις, όποταν εξηγούνται οι λόγοι της αντίδρασης. Από το βήμα ακούγεται: «Είμαστε εδώ για να υψώσουμε και πάλι την έντιμη φωνή μας ενάντια στη φασιστική διοίκηση των συνεργατών της Άγκυρας που θέλει τον αφανισμό μας. [..]»
Χαρακτηριστικό είναι και το άρθρο του Αχμέτ Αλτάν, της 3ης Μαρτίου:
«Ξεσηκώθηκε η Κύπρος. Αν έχετε ακόμη καμιά αμφιβολία για την πολιτική που ακολουθείτε, όταν μια κοινότητα, για την οποία λέτε ότι πήγατε να «σώσετε» και σας φωνάζει λέγοντάς σας «Αϊ στο διάβολο», τότε αμφισβητείται η νοημοσύνη σας.»[4]
Ενώ το άρθρο του Ενγκίν Αρντίτς στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα Σαμπάχ, λίγες μέρες αργότερα, μπορεί να θεωρηθεί μια αποκάλυψη, φέροντας τον τίτλο «Έρχεται ο καιρός για αποχώρησή μας από την Κύπρο» και την παραδοχή
«Αυτά που λέμε ότι φέραμε την ειρήνη, ότι εξασφαλίσαμε την ασφάλεια, είναι προφάσεις… Εμείς που είμαστε γόνοι των Οθωμανών, μας άρεσε το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από τριακόσια χρόνια «καταλάβαμε εδάφη». (Δεν υπολογίζω την Αλεξανδρέττα. Για την Αλεξανδρέττα δεν ρίξαμε ούτε και ένα βόλι).
Ποτέ δεν θεωρήσαμε ότι σώσαμε την Κύπρο, αλλά πάντοτε θεωρούσαμε ότι «την πήραμε». Η Κύπρος, κατάφερε να καταστείλει το κόμπλεξ κατωτερότητας μας το οποίο συναγωνιζόταν με το κόμπλεξ μεγαλομανίας μας. Η πορεία των ανθρώπων στο δρόμο είχε αλλάξει.»
για να καταλήξει:
«Η γραφειοκρατία δεν θέλει να αποσυρθούμε από την Κύπρο. Ούτε και οι τζογαδόροι θέλουν να αποσυρθούμε (και ακόμα τρεις ή πέντε φασίστες του Τύπου)… Εκτός από αυτούς κανένας άλλος δεν δίνει φράγκο για την Κύπρο πλέον. Ο καθένας νοιάζεται για τα δικά του προβλήματα.
Θα έλεγα να μην το παρακάνουμε με αυτό, όμως είναι κάτι που γίνεται εδώ και καιρό. Να αποσυρθούμε, να ησυχάσουν και οι Τ/κοι και οι Τούρκοι της Ανατολίας.
Μην φοβάστε πλέον ούτε καμιά ΕΟΚΑ ιδρύεται, ούτε βγαίνει κανένας Στρατηγός Γρίβας, ούτε κανένας Νίκος Σαμψών. Αυτά είναι κάτι που έγιναν τον περασμένο αιώνα.»[5]
Τέσσερα χρόνια μετά, η αντίδραση των τ/κ, αλλά και οι πολιτικές της Άγκυρας αναλύονται στην εκπομπή του Άστρα, Ιστορικές διαδρομές από τους Νίκο Μούδουρο και Αντώνη Χατζηκυριάκο
https://www.youtube.com/watch?v=TbXwkK-DFIQ
[1] http://www.sendika.org/2011/03/ktos-ankara-elini-yakamizdan-cek/
[2] http://www.milliyet.com.tr/kktc-de-olayli-miting/dunya/dunyadetay/02.03.2011/1359064/default.htm
[3] http://platformaenomenikipros.blogspot.com/2011/02/blog-post_26.html
[4] Ολόκληρο το άρθρο σε μετάφραση στα ελληνικά στα «Ντοκουμέντα» του παρόντος τεύχους
[5] Ολόκληρο το άρθρο δημοσιεύεται στα «Ντοκουμέντα» αυτού του τεύχους
Πρόσφατα σχόλια