Η Βουλγαρία σε επικίνδυνα παιχνίδια με τις ΗΠΑ

Η ανάδειξη κυβέρνησης συνασπισμού φιλοευρωπαϊστών-κεντροδεξιών-ακροδεξιών υπό τον Μπόικο Μπορίσοφ (κατά το πρότυπο της Ουκρανίας) στις πρόσφατες εκλογές του Οκτωβρίου ήταν καθοριστική για τις εξελίξεις περί του ρωσικού αγωγού South Stream. Η ακύρωση από πλευράς βουλγαρικής κυβέρνησης της συνέχισης ενός μεγάλου έργου από το οποίο η χώρα θα είχε κέρδος 400 εκατομμυρίων ευρώ από τη μεταφορά φυσικού αερίου ήταν ένα αποτέλεσμα της πλέον άμεσης επιρροής που οι ΗΠΑ έχουν αποκτήσει στη ευρωπαϊκά ζητήματα. Τα πράγματα στη Βουλγαρία είναι απελπιστικά. Το είχε δηλώσει και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός της, «σοσιαληστής» Ορεσάρσκι το καλοκαίρι του 2013: «Η χώρα δεν ήταν ποτέ σε χειρότερη κατάσταση». Όταν το 60% των πολιτών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε μια χώρα κατ’ εξοχήν αγροτική φαίνεται ότι η ένταξή της στην ΕΕ συνεχίζει το διαχρονικό παρασιτισμό και εξάρτηση από την εποχή που η πρώην ΕΣΣΔ την τροφοδοτούσε με καθημερινά είδη. Η μέχρι τώρα πολιτική του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ήταν η σύμπλευση και με τους δυο παράγοντες, όμως οι εξελίξεις στην Ουκρανική κρίση έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην σύμπλευση με το δυτικό. Η παραίτηση του Ορεσάρσκι και η αδυναμία του να επιβάλει τον γερμανικό παράγοντα Μπορισλάβ Ιβάνοφ, υποδιευθυντή της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank με αρμοδιότητες για τη Βουλγαρία ήταν η επιβεβαίωση των πιέσεων από πλευράς ΗΠΑ. Έτσι, ο Πούτιν πλέον μπορεί και απειλεί κατά παντός έχοντας πραγματοποιήσει ακροβατικά, μια τεράστια προγραμματική συμφωνία με την Τουρκία: «Αν η Βουλγαρία έχει χάσει τη δυνατότητα να συμπεριφέρεται ως κυρίαρχο κράτος, ας ζητήσει από την Κομισιόν τα χρήματα από το χαμένο κέρδος που θα είχε». Οι δηλώσεις του βεβαίως αφορούν την ίδια την ΕΕ η οποία προχώρησε σε κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Ο «δυτικός διάδρομος» είναι το αντικείμενο της απειλής και το ενεργειακό που είναι συνδεδεμένο σε τεράστιο βαθμό με το φυσικό αέριο, ενώ η ίδια η Βουλγαρία εξαρτάται ενεργειακά απόλυτα από αυτό. Η απελπισία είναι τόσο μεγάλη που ο υπουργός οικονομικών συζητά το ενδεχόμενο εισαγωγής φυσικού αερίου από την Ελλάδα.
Από την άλλη, σε βαθειά κρίση βρίσκεται και το κοινωνικό κίνημα μετά την προσπάθειά του το χειμώνα του 2013 να βάλει φρένο στην ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρικού ρεύματος που επιχείρησε η τότε κυβέρνηση Μπορίσοφ την οποία κατάφερε να την ανατρέψει, εν τέλει προς όφελος του «σοσιαλιστή» πρώην πρωθυπουργού Ορεσάρσκι. Τώρα ο Μπορίσοφ, μπράβος του ηγέτη Ζίβκοφ επί ημερών υπαρκτού σοσιαλισμού και νυν φίλος του πρώην βασιλέα Σιμεών Σάξκομπουργκ αλλά και συνομιλητής του νεοναζιστικού κόμματος ΑΤΑΚΑ, είναι «αλά Ουκρανικά» θριαμβευτής. Τότε, «το ψυγείο νίκησε την τηλεόραση» όπως είχε αποφανθεί εύστοχα βούλγαρος δημοσιογράφος. Τώρα;