Αναδημοσιεύεται στην παρούσα ανάρτηση η συνέντευξη του Βαγγέλη Ντούλε, έλληνα μειονοτικού βουλευτή του κόμματος ΚΕΑΔ στο αλβανικό κοινοβούλιο, στο περιοδικό JAVA. Η συνέντευξη έχει κάποιες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις σχετικές με τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος από πλευράς των 2 μεγαλύτερων κομμάτων, του κυβερνητικού και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Σ. Μπερίσα και ιδιαίτερα για τα φλέγοντα ζητήματα της φτώχειας και της συνέχισης της αφαίμαξης των λαϊκών τάξεων, καθώς και την ιδιαίτερη παθολογία της αντιπαράθεσης η οποία συνεχίζεται από την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο. Από την άλλη διαφαίνεται η σταθερή αλλά με -έντονους εσωτερικούς ανταγωνισμούς- κλυδωνισμούς πορεία ένταξης της χώρας τους διεθνείς οργανισμούς της δύσης και στην οικονομία της αγοράς ενώ έρπονται υπονοούμενα για την υπονόμευση μιας βαλκανικής συνεργασίας. Τέλος η υπόθεση της ελληνικής μειονότητας και η απόπειρα διάλυσής της με τον νέο νόμο για τη δημιουργία περιφερειών, ακόλουθος του προηγούμενου του 1991 που ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε μέσω διοικητικής διαίρεσης η γεωγραφική της ενότητα, έχουν ένα ενδιαφέρον όχι τόσο από την άποψη της αντίληψης που εκφράζει ο Β. Ντούλε όσο από το γεγονός ότι επιχειρείται ένας προσανατολισμός που αποκλείει τις γέφυρες μεταξύ των δυο λαών.
Η συνέντευξη του Βαγγέλη Ντούλε στο περιοδικό “JAVA”:
«… Οι εκλογές στην Ελλάδα, τουλάχιστον επέφεραν ένα καλό για όλη την περιοχή: έχουν επιφέρει και πάλι για άλλη μια φορά, την προσοχή της Ευρώπης στην περιοχή αυτή…».
Στο τεύχος του Σάββατου, 21 Φεβρουαρίου 2015, το εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό “JAVA”, φιλοξένησε εκτενή συνέντευξη με τον Πρόεδρο του Κόμματος Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα – ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλη Ντούλη. Ο κ. Ντούλες είναι βουλευτής, Αντιπρόεδρος της Βουλής της Αλβανίας και ο πολιτικός του σχηματισμός μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η συνέντευξη δόθηκε στον γνωστό πολιτικό αναλυτή Λορέντς Βαγγέλη. Η συνέντευξη δημιουργεί ήδη αντιδράσεις και ποικίλους σχολιασμούς στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Δημοσιεύουμε ακολούθως σε μετάφραση το κείμενο της Συνέντευξης.
Η αριστερή διακυβέρνηση της χώρας οδηγείται προς τα μέσα της κυβερνητικής εντολής, πως κρίνεται γενικά το έργο της, το οποίο όπως και πολλά άλλα στην Αλβανία, έχει διχάσει τις απόψεις: ή στο πολύ καλό ή πολύ άσχημο?
Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος και για μια Τρίτη εκτίμηση που δεν σχετίζεται με τον άμεσο και δυνατό αυτό διαχωρισμό που βλέπει μόνο άσπρο και μαύρο. Η άποψη μου είναι στο μέσο, φυσικά δεν είναι πολύ άσχημα, αλλά ούτε πολύ καλά δεν είναι. Αναμφίβολα που η Αλβανία απ’ το 2013 διαθέτει μια διακυβέρνηση πολύ καλύτερη απ’ ότι στα οχτώ προηγούμενα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα, η χώρα δεν διαθέτει τη διακυβέρνηση που της είχαν υποσχεθεί ότι θα διέθετε στην περίπτωση της νίκης της αριστερής συμμαχίας. Τούτο συμβαίνει για διάφορους λόγους, εκ των οποίων ο σημαντικότερος είναι η εντελώς προβληματική κατάσταση που κληρονομήθηκε απ’ την κυβέρνηση Μπερίσα. είναι αναρίθμητες οι λακκούβες που πρέπει να κλείσει η αριστερή κυβέρνηση, σε όλες τις κατευθύνσεις. Παρόλα υπάρχει πρόοδος. Αυτό που ακόμη το βλέπω ως προβληματικό και που κανονικά σχετίζεται με τη φύση της αριστεράς γενικά, είναι η κοινωνική διάσταση της διακυβέρνησης. Τη διάσταση αυτή ακόμη δεν την έχω διαπιστώσει. Υπάρξει ένας παράξενος παραλογισμός στα επίσημα Τίρανα: η δεξιά ασκεί κυρίως αριστερές πολιτικές, και η αριστερά στην εξουσία, εξαναγκασμένη να διορθώσει τα καμώματα και τις καταστροφές της δεξιάς, πράττει το αντίθετο, εφαρμόζει και ασκεί συντηρητικές πολιτικές. Οι πληρωμές της ηλεκτρικής ενέργειας, για να σας αναφέρω ένα παράδειγμα, παραβλέπονταν κατά τρόπο εγκληματικό, κάποτε. Μάλιστα η μη καταβολή της όχι απλώς δικαιολογούνταν, αλλά ενισχύονταν. Ηλεκτρικό ρεύμα έναντι ψήφων αποτελούσε εκλογικό σύνθημα όχι και τόσο άγνωστο. Τώρα όχι απλώς που ζητείται η πληρωμή του ρεύματος, αλλά η κλοπή της τιμωρείται ακόμη και με φυλάκιση. Και η φτώχεια δεν θεωρείται ως ελαφρυντικό για να μην πληρώσεις.
Τι θα έπρεπε σύμφωνα με την κρίση σας να κάνει αλλιώτικα ο πρωθυπουργός Ράμα, τι κάνει καλύτερα ή χειρότερα απ’ ότι είχε υποσχεθεί προεκλογικά?
Η σχέση που ο Ράμα έχει με την επικοινωνία αυτού που κάνει είναι άριστη. Με τούο που λέω δεν έχω υπόψη μου να υπογραμμίσω εάν καλώς ή κακώς πράττει αυτό που πράττει, αλλά τούτο αποτελεί σημαντικό στοιχείο της πολιτικής του συμπεριφοράς, και στο εσωτερικό και εκτός της χώρας. Τα τρία του μολύβια χρωμάτων, στο Παρίσι ή οι συνδιασκέψεις σε αποθήκες με βοήθειες για τις πλημμυρισμένες περιοχές είναι σύνηθες και τυπικά του Ράμα. Μου θυμίζει τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Παπανδρέου στην Ελλάδα το 2009 όπου έκανε τις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου στις αποθήκες του Λιμένος Θεσσαλονίκης. Τούτο όμως, ανεξαρτήτως του ότι μου αρέσει ως σχήμα, είναι δρόμος που δεν οδηγεί μακριά και συχνά δεν προορίζει την ουσία του προβλήματος. Σήμερα, κατ εμέ, η ουσία αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση και ο πόλεμος κατά της φτώχειας και της ανεργίας, οι δύο πιο αμείλικτοι εχθροί μας αυτούς του δύσκολους καιρούς. Η πρόκληση με τηλεδιακυβέρνηση θα πρέπει να διακοπεί ώστε να δοθεί περισσότερος χώρος στη ζωή και των πραγματικών ανησυχιών του αλβανού πολίτη. Οι αισθητικές ανησυχίες είναι πολύ λιγότερο σημαντικές απ’ τα ζωτικά προβλήματα που έχει η χώρα.
Ποια είναι η σχέση σας με την πλειοψηφία, προ καιρού είχατε απειλήσει έως και με εγκατάλειψη του κυβερνητικού συνασπισμού τον καιρό που συζητούνταν και εγκρίνονταν η διοικητική μεταρρύθμιση?
Η στάση του κόμματος μας δεν έχει αλλάξει. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η εδαφική και διοικητική μεταρρύθμιση ήταν απαραίτητο και σημαντικό βήμα για τη χώρα. Και τούτο έχοντας υπόψη τη φιλοσοφία της, τούτο όμως δεν σημαίνει ότι και ξεχωριστά στοιχεία της είναι συμβατά με τη φιλοσοφία αυτή. Υπάρχουν περιοχές που διαμοιράστηκαν ή προσκολλήθηκαν κατά τρόπο τεχνητό που δεν σέβονται ούτε την ιστορία, ούτε τη γεωγραφία και ούτε άλλες ευαισθησίες. Δεν θέλω άλλο να επεκταθώ στο θέμα αυτό διότι είναι γνωστό γεγονός η αντίθεση μας στο ζήτημα αυτό.
Έχει κάποια επιρροή και θα είχε κάποια επιρροή μια θεωρητική και πρακτική πιθανότητα προσκόλλησης με τον κυβερνητικό συνασπισμό του κόμματος του κυρίου Ιντρίζι, PDIU?
Μια τέτοια είδηση εμφανίζεται και ξεχνιέται ανακυκλούμενη στα Τίρανα. Δεν γνωρίζω και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο είναι μια αληθινή και πραγματική είδηση, πόσο είναι ένα παρασκήνιο και πολιτικός τακτισμός και πόσο στην ουσία είναι δυνατό να συμβεί. Το ερώτημα σας μου φαίνεται κυνικό διότι στην αλβανική δημοσιογραφία καλή είδηση βλέπουν αυτή που είναι κακιά είδηση. Ελπίζω να μην είχατε κάτι τέτοιο υπόψη σας όταν θέσατε το ερώτημα. Δηλαδή, να αναμένατε κάποια πολεμική δήλωση από πλευράς μου.
Καμιά ερώτηση δεν είναι ένοχη και καμιά ερώτηση δεν είναι λανθασμένη. Δεν έλαβα την απάντηση που σας έθεσα, θα μπορούσε ο αναγνώστης να την έχει?
Φυσικά και θα την έχει. Τούτη δεν είναι η περίπτωση ώστε εγώ να μιλήσω για εχθρότητες, δια αντιθέσεις και διαμάχες. Θα μπορούσα πεπεισμένος να σας πω, ότι εμείς, το ΚΕΑΔ δεν έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα με όλα εκείνα τα κόμματα, εντός ή εκτός του συνασπισμού που στην ουσία μοιράζονται τις ίδιες θέσεις όπως εμείς, κυρίως το όραμα για την Ευρώπη και την επίπονη πορεία της Αλβανίας προς την Ευρώπη για πλήρη ένταξη σ’ αυτή. Και όχι απλώς για να προστεθεί ένα αστέρι επιπλέον στη μπλε σημαία, αλλά για να προσδοθεί στην Αλβανία η ευρωπαϊκή διάσταση που της αξίζει, στα πρότυπα συμπεριφοράς και διαβίωσης, στα πρότυπα πολιτεύματος και κράτους δικαίου. Απ’ την άποψη αυτή σας το επαναλαμβάνω ότι εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με κανένα. Οι πολιτικοί συναισθηματισμοί και η πολιτική των συναισθημάτων που παραμένουν δυνατά στην Αλβανία, παρότι όλους μας θίγουν, πιστεύω πως είναι κάπως απόμακρα για το ΚΕΑΔ. Δεν ανήκει σε μένα το να κάνω δημόσια λογαριασμούς για το τι επωφελείται η πλειοψηφία από μια προσέγγιση αντιπολιτευόμενου κόμματος στη διακυβέρνηση και πως τούτο επηρεάζει όχι μόνο τις νέες αναλογίες με την απομείνασα αντιπολίτευση, αλλά και παράγοντες και παίκτες της πλειοψηφίας. Διότι και στους κόλπους της αλλάζουν κάποιες αναλογίες που δημιουργήθηκαν με το αποτέλεσμα των εκλογών της 23ης Ιουνίου 2013.
Υπάρχουν δύο θέσεις που είναι κάθετα διαχωρισμένες στα Τίρανα σε ότι αφορά τον τρόπο συμπεριφοράς με τις μειονότητες στην Αλβανία και τις άλλες μειοψηφίες, υπάρχουν παράπονα, υπάρχει όμως και πεποίθηση ότι ο σεβασμός έναντι αυτών είναι μέγιστος, ειδικά εάν δει κανείς τις γενικές συνθήκες της χώρας. Εσείς πως κρίνεται?
Και πάλι επιμένετε να με βάλετε να επιλέξω μεταξύ δύο αντιθέτων και εγώ και πάλι θα επιλέξω ένα τρίτο τρόπο για την απάντηση μου. πρώτο θέλω να σας πω ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικά και των μειονοτήτων ειδικά είναι μια αδιάκοπη διαδικασίας και ότι για στατική μη διαφοροποιούμενη πραγματικότητα. Που σημαίνει ότι εφόσον ένα πράγμα μπορεί να θεωρηθεί καλό σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να είναι ένα κακό πράγμα σε ένα άλλο πλαίσιο εάν δεν προσφέρει δυναμική και θετική εξέλιξη. Πιστεύω ότι η δυσαρέσκεια και οι κριτικές σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι πολύ πιο υγιείς απ’ ότι η αυτό ικανοποίηση και η εθελοτυφλία ενώπιον τους. Γνωρίζω αναμφίβολα την αδιαμφισβήτητη πρόοδο που έχει σημειώσει η Αλβανία σ’ αυτό το πεδίο καθολικής σημασίας, τούτο όμως δεν με εμποδίζει να πω ότι απαιτείται ακόμη περισσότερα. Είναι ένα κόσμος αντιθέσεων, είμαστε πολύ καλύτερα απ’ ότι πολλές άλλες χώρες, αλλά είμαστε πολύ χειρότερα από μια άλλη ομάδα χωρών. Θα μου άρεσε να συγκρίνουμε την Αλβανία με τη Σουηδία, για παράδειγμα. Γι αυτό και επιμένω ότι η Αλβανία θα πρέπει να μετρηθεί με τα υψηλότερα στάνταρ στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, γι αυτό και επισημαίνω ότι η μη ικανοποίηση είναι μια υγιή προσέγγιση έναντι του προβλήματος αυτού.
Τι θα πράξετε στις τοπικές εκλογές, θα κατέβετε μόνοι σας ή θα είστε και πάλι μέρος της αριστερής συμμαχίας?
Ούτε είναι νωρίς και ούτε αργά για να υπάρξει μια απάντηση στο ερώτημα σας. Θα μπορούσα να σας πω ότι το ΚΕΑΔ έχει καιρό που έχει ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τις τοπικές εκλογές. Έχει μια εν εξελίξει διαδικασία για την επιλογή υποψηφίων που σκεφτόμαστε να τους παρουσιάσουμε σε επίπεδο τοπικών αρχόντων, αλλά και συμβούλους των τοπικών αυτοδιοικήσεων. Είμαστε εν αναμονή γενικής λήψης αποφάσεων του συνασπισμού για το σχήμα πως θα κατέβουμε στις εκλογές. Είμαστε προετοιμασμένοι από πλευράς μας και για τα δύο πιθανά σενάρια, και για διαγωνισμό εντός του συνασπισμού, αλλά και για αυτόνομη κάθοδο και έξω απ’ αυτόν. Οι εκλογές αυτές είναι σημαντικές για πολλούς λόγους, όχι μόνο για μετρηθεί η πολιτική θερμοκρασία του κοινού, αλλά και διότι για πρώτη φορά διεξάγονται με τη νέα διοικητική διαίρεση. Ο ανταγωνισμός θα είναι πιο δυνατή και ανεξαρτήτως που θα ζητήσουν να αποφευχθεί, και οι τοπικές εκλογές στην Αλβανία, όπως κάθε άλλο πράγμα, δεν θα αποφύγουν την πολιτική διάσταση.
Είσαστε καλός γνώστης, φυσικά, της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Μπορούμε να πούμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα κατά την δική σας κρίση, ποια είναι τα ρίσκα και τα θετικά που αναμένει να περάσει η Αθήνα με τη νέα της κυβέρνηση?
Είναι ένα θέμα πολύ ευρύ, δύσκολο να το απαντήσεις με λίγα λόγια. Και τούτο απ’ τη μια διότι δεν γίνεται λόγος για μια ιστορία απλώς ελληνική, αλλά για ένα κομματάκι της ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτό για το οποίο όλοι συμφωνούν είναι ότι η Αθήνα έχει πλέον μια κατάσταση απολύτως καινούργια και έχει εφαρμόσει πλήρη ανατροπή της παλιάς πολιτικής ελίτ.
Στην ουσία πρόκειται για μια θετική δυναμική εξέλιξη. Και το νερό όταν δεν κινείται έχει προβλήματα. Φανταστείτε τι συμβαίνει με τους ανθρώπους και τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ειδικά στην πολιτική, όταν η παρατεταμένη παραμονή στην εξουσία φαίνεται ότι σου παράσχει το μονοπώλιο της αλήθειας. Στην Ελλάδα έγινε ένα φρεσκάρισμα της πολιτικής. Για το τι θα συμβεί στην πορεία αυτό είναι ένα άλλο θέμα και δεν σχετίζεται πολύ με τούτες τις αλήθειες τις οποίες όλοι αποδέχονται. Για το αύριο είναι δύσκολο να μπει στοίχημα και είναι τούτη μια απ’ τις περιπτώσεις εκείνες όπου όλοι θα ήθελαν να συμβεί το καλύτερο σ’ αυτό το αύριο.
Τι επιρροή πιστεύεται ότι θα έχει στην περιοχή γενικά και στην Αλβανία ειδικά ένας επαναπρονατολισμός της ελληνικής πολιτικής?
Εξαρτάται τι κρίνουμε ως επαναπροσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών δυτικών θεσμών, και η συμπεριφορά της είναι τέτοια, δυτική. Και έχει μια συγκεκριμένη επιρροή, κάπου πιο πολύ και κάπου λιγότερο και στη δική μας περιοχή. Στο σκεπτικό των πεπαλαιωμένων Βαλκανίων, για να πάρουμε ένα παράδειγμα, σκέπτονταν συχνά ότι εάν το Ζάγκρεμπ θα ήταν καλά, το Βελιγράδι θα έπρεπε να αισθάνεται άσχημα για τούτο, όταν η Ποτγκόριτσα θα είχε προβλήματα, τα Τίρανα να χαίρονταν, όταν η Πρίστινα κάτι θα κέρδιζε, οπωσδήποτε έπρεπε να υπάρξει κάποια απώλεια στο Βουκουρέστι και κάπως έτσι. Τα Βαλκάνια θα πρέπει να είναι αλλιώτικα και μόνο εάν τα δούμε με άλλο βλέμμα, θα είναι ποιο ευρωπαϊκή αυτή η ταραγμένη περιοχή. Που σημαίνει τούτο ότι το καλό και το κακό μιας χώρας, αντανακλάτε ακριβώς ως τέτοιο σε άλλες χώρες. Οι πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα, τουλάχιστον επέφεραν ένα καλό για όλη την περιοχή: έχουν επαναφέρει και πάλι την προσοχή της Ευρώπης ακόμη μια φορά εδώ. Όπως κάποτε όταν πριν και μετά την πολεμική διένεξη στο Κόσοβο, το 1999, όπου της περιοχής αυτής με ταραγμένη ιστορία, ζητούσαν να της αλλάξουν και το όνομα, όλοι την αποκαλούσαμε με το ηχηρό όνομα Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξατε πολύ κοντά στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Κρίνεται ότι επικρατεί ακόμη κάποια δυνατή προκατάληψη απέναντι του, κυρίως λόγω της εθνικότητας?
Δεν έχω εντοπίσει μια τέτοια αρνητική φόρτιση που μου περιγράφεται εσείς στους απλούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως θρησκείας. Στη δράση και την αποστολή του, τη χθεσινή και τη σημερινή, αντικείμενο προκαταλήψεων δεν υπήρξε η προσωπικότητα του, που λόγω της διεθνούς διάστασης ήταν προστατευμένος με ανοσία από τέτοια πράγματα. Υπάρχουν μόνο ορισμένα τμήματα που συχνά από άγνοια, και λιγότερο και από κακία, που στην πραγματικότητα δεν επιτίθενται στον Αρχιεπίσκοπο, αλλά επιδιώκουν να βάλουν ανθρώπινες βόμβες στην θαυμαστή μας διαθρησκευτική αρμονία. Σήμερα λιγότερο, αύριο με σιγουριά περισσότερο, οι άνθρωποι που θα μιλήσουν για την ιστορία, θα κρίνουν ότι ανάλογα και με το έργο του, για τον Αρχιεπίσκοπο, θα γίνεται λόγος όπως για έναν αλβανό που αγαπάει την Αλβανία. Να σας κάνω μια σύγκριση: λίγο διάστημα πριν η Τουρκία προσέφερε την τουρκική ιθαγένεια σε σημαντικό αριθμό ορθοδόξων κληρικών απ’ όλο τον κόσμο. Ελπίζω ώστε κάτι τέτοιο, η αλβανική υπηκοότητα να δοθεί και στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Ως μια πραγματική και πολυετή αλήθεια, πλέον. Ως μια πραγματικότητα που είναι αναλλοίωτη, ως μια αμοιβαία σχέση αγάπης.
Πρόσφατα σχόλια