Τον περασμένο Άυγουστο βοήθησα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι παλινοστούντων Κυπρίων της Αφρικής να συμπληρώσει την αίτηση τους για το εξαγγελθέν Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Οι δύο γηραιοί συμπολίτες μας στα ογδόντα τόσα τους εμπιστεύτηκαν τις εξαγγελίες της κυβέρνησης και μου ζήτησαν να τους συμπληρώσω την αίτηση. Άτομα με βεβαρυμένο ιστορικό υγείας, διεγνωσμένα προβλήματα αναπηρίας και με ένα ελάχιστο κομπόδεμα στην τράπεζα αρκετό για να συντηρήσει τα λειτουργικά έξοδα ενός σπιτιού – ηλεκτρισμός, νερό, τηλέφωνο – για λιγότερο από ένα χρόνο. Ευτυχώς που δεν είχαν ανάγκη από στέγη διότι φιλοξενούνταν σε διαμέρισμα που ανήκει στον σύζυγο της κόρης των.
Μετά από 7 μήνες δεν είχαμε καμία απάντηση οπότε αποφάσισα να επισκεφθώ το αρμόδιο γραφείο στο υπουργείο Εργασίας. Εκεί στον 4ο όροφο στάθηκα στη γραμμή με πολλούς άλλους πονεμένους συμπατριώτες μας. Μου έκανε θετικότατη εντύπωση η στάση των δύο γυναικών υπαλλήλων επιφορτισμένων με το τιτάνιο έργο της αντιμετώπισης τόσου ανθρώπινου πόνου συμπυκνωμένου. Με τεράστια αποθέματα ευγένειας και καλοσύνης χειρίζονταν φωνές, κλάματα, αναθέματα και απειλές. Είναι φανερό ότι οι μάστροι τους τις διάλεξαν για να αποτελούν με την καλοσύνη τους την ασπίδα ενός ανάλγητου συστήματος.
Η υπάλληλος που με εξυπηρέτησε μου εξήγησε ότι το ΕΕΕ των δύο αιτητών μόλις εγκρίθηκε και κατατέθηκε η πρώτη δόση στα μέσα Μαρτίου. Εδώ θυμίζω τις εξαγγελίες της υπουργού για άμεση καταβολή του εισοδήματος πριν από 6 μήνες. Για τα δύο άτομα με ενημέρωσε ότι το κράτος έκρινε ότι το ποσό που χρειάζονται ανέρχεται στα 720 ευρώ αλλά αφαιρούνται από μέσα οι τόκοι 25 ευρώ του μικρού ποσού που είχαν στην τράπεζα όταν έγινε η αίτηση. Το ποσό βεβαίως έχει πλέον σχεδόν εξανεμισθεί. Επίσης αφαιρούνται από το ποσόν η σύνταξη ύψους 592 Ευρώ που λαμβάνει ο ηλικιωμένος σύζυγος από τη χώρα στην οποία πλήρωνε κοινωνικές ασφαλίσεις προτού έρθει στην Κύπρο. Το κράτος μας λοιπόν συμπληρώνει το ποσόν μέχρι τα 720 καταβάλλοντας μετά από έξι μήνες το “δυσθεώρητο” ποσό των 128 Ευρώ. Την ευχαρίστησα για την ευγένεια και την καλοσύνη της και έφυγα.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά του υπουργείου έδωσα πάνω στην υπουργική λιμουζίνα και τον ατσαλάκωτο κοστουμαρισμένο οδηγό που περίμενε την υπουργό. Κάτι στην εικόνα τροφοδότησε μέσα μου μια απέραντη οργή. Ξεκίνησα με το μυαλό μου να κάνω τα μαθηματικά του Εισοδήματος. Τα 360 Ευρώ ανά άτομο που ενέκρινε η κυβέρνηση Αναστασι-Άδη για δύο σχεδόν εξαρτώμενα άτομα είναι άραγε αρκετά; Αφαίρεσα από μέσα τα έξοδα των φαρμάκων 150 ευρώ. Τα φάρμακα δε δίδονται δωρεάν στο δημόσιο τομέα και έτσι αγοράζονται από τον ιδιωτικό. 720 πλην τα 25 των τόκων και 150 των φαρμάκων μας κάνουν 545. Αν αφαιρέσουμε στη συνέχεια τα έξοδα για τον ηλεκτρισμό το νερό και το τηλέφωνο ύψους 300 ευρώ μας μένουν 245. Επίτηδες υπολόγισα τα ελάχιστα δυνατά ποσά για τα τρία έτσι ώστε να μην «επιβαρύνω» το κράτος με την κριτική μου.
Ενώ προχωρούσα στο συλλογισμό και τους υπολογισμούς το αίμα ανέβαινε στο κεφάλι μου. Προσθέτωντας τα έξοδα για την απαράιτητη φυσιοθεραπεία που δέχονται για να είναι κατά το έλάχιστο λειτουργήσιμοι ο λογαριασμός μηδενίστηκε και άρχισε να κινείται αρνητικά, κάτι σαν την οικονομία της Κύπρου η οποία έχει «επανεκκινήσει» μέχρι σήμερα τρεις φορές.
Οι δύο ηλικιωμένοι συμπολίτες μας ζουν σήμερα χάρη στην οικονομική συνεισφορά των παιδιών τους τα οποία αφαιμάσσονται κυριολεκτικά ζώντας και τα ίδια στα όρια των οικονομικών τους δυνατοτήτων για να τους συντηρούν. Το οποιοδήποτε όνειρο για ένα αξιοπρεπές τέλος στη ζωή μετά από μια κοπιαστική πορεία 80 χρόνων έχει μετατραπεί σε εφιάλτη όχι μόνον για τους ιδίους αλλά και για τους οικείους τους. Το παράδειγμα που έζησα εγώ είναι μόνον ένα από χιλιάδες παραδείγματα ηλικιωμένων συμπολιτών μας που ζουν πλέον σαν κοινωνικά «παράσιτα» όχι επειδή το επέλεγξαν αλλά επειδή η πολιτική αναλγησία των κυβερνώντων και η παντελής απουσία ενός κοινωνικού κράτους προνοίας μας οδήγησε εδώ.
Φτάνοντας στο σπίτι και προσπαθώντας να ηρεμήσω άνοιξα το υπολογιστή. Σε ένα από τα πρώτα post που συνάντησα στο facebook έδωσα πάνω στην πιο κάτω εικόνα που αφορά τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Χριστόδουλο Βενιαμίν. Δε γνωρίζω αν τα ποσά είναι αληθινά αλλά υποθέτω ότι θα είχαν μέχρι σήμερα διαψευσθεί αν δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Έμεινα άφωνος. Ούτε η οργή μου δεν μπορούσε πλέον να εκφραστεί.
Η αναλγησία με την οποία η κυβέρνηση Αναστασι-Άδη πορεύεται είναι πρωτοφανής για τα δεδομένα του νησιού μας. Με τον ίδιο τρόπο που ο πρόεδρος μας αγορεύει χωρίς να λέει απολύτως τίποτε και ψεύδεται ασύστολα καθημερινά, η κυβέρνηση του πορέυεται λέγοντας ψέματα, τάσσοντας ψέματα και δίδοντας ψέματα. Η στυγνή πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Αναστασι-Άδη προσπαθεί να βγάλει λεφτά από τις πέτρες για να «ευημερήσουν οι αριθμοί» αδιαφορώντας παντελώς για την κοινωνική πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει. Συνεχίζει όμως να βολεύει ακόμη τους δικούς της και όλα τα νεκροζώντανα μέλη της τάξης των βολεμένων πωλητικών του τόπου καθώς και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης που υπηρετεί,
Η Ελάχιστη Οικονομική Ευθανασία όλων των αδυνάτων καθώς και της οικονομίας του τόπου είναι μία ακόμη μεγάλη «νίκη» της μεγάλης νεο-φιλελεύθερης απατεωνιάς που μας κυβερνά.
Ανάθθεμαν σας! Εύχομαι ολόψυχα το τέλος σας να είναι όσο πιο οδυνηρό γίνεται…
Σόλων Αντάρτης~solon_antartis@yahoo.com
Πρόσφατα σχόλια