Περίπου το αριστερό σύνθημα της μεταπολίτευσης: «ανεξάρτητο νησί έξω όλοι οι στρατοί» ήταν αυτό που είπε ο υπουργός Κοτζιάς στον γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν. Η ακριβής δήλωση ήταν: «η Ελλάδα, ως εγγυήτρια δύναμη, επιθυμούμε και για τον εαυτό μας και για την Τουρκία να αποσυρθεί από την Κύπρο». Η δήλωσή του πήγαινε ένα βήμα παραπέρα από ένα απλό σχέδιο ομοσπονδίας, προεικάζοντας πιθανόν την επανένωση. Ο Ακιντζί στα κατεχόμενα στην ίδια γραμμή του 2004 επί Ταλάτ αναφέρεται στην “πλεονεξία” των ε/κ αλλά και στην πιστή τήρηση όρων των συμφωνιών της Ζυρίχης-Λονδίνου που αμφισβήτησε τη σημασία τους ο Κοτζιάς. Η σαφής, από την άλλη, ρητή αποσκίρτηση από την Τουρκία (αδερφή ή μάνα;) του νεοσουλτάνου Ερντογάν υποδηλώνει μια κίνηση απόρριψης των σχεδίων της τουρκικής ηγεσίας και προώθησης ενός επικαιροποιημένου σχεδίου Ανάν. Η δυσαρέσκειά του απο τη δημοσιοποίηση των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης σημαίνει ότι ο ίδιος ήλπιζε σε ένα κατ’ αρχήν διαπροσωπικό διακανονισμό με τον πρόεδρο Αναν-στασιάδη.
Πιθανόν όλα αυτά να κριθούν με τις τουρκικές εκλογές και το αποτέλεσμα που θα δίνει παντοδυναμία στον επόμενο, ενισχυμένο Ερντογάν ή όχι. Ούτως ή άλλως το βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου είναι προέκταση και εξάρτημα της Τουρκίας.
Αυτό που δεν μπορούμε να μάθουμε είναι το τι συμβαίνει στα κατεχόμενα και το τι λένε οι άνθρωποι του κινήματος. Η προχθεσινή συνάντηση ε/κ και τ/κ στο γήπεδο της Τσεττίν Καγιά, στη νεκρή ζώνη, για να γιορτάσουν από κοινού την Εργατική Πρωτομαγιά μπορεί να είναι μια γέφυρα αλλά από μόνο της, λίγα μπορεί να πει. Επιπρόσθετα, η διπλή γλώσσα του ΑΚΕΛ από τη μια εκφράζει την επανένωση κι από την άλλη σιγοντάρει το σχέδιο Ανάν υπενθυμίζοντας τις επαφές του 2004, μεταξύ Χριστόφια-Ταλάτ. Το τέλος όλοι το θυμόμαστε: το ΑΚΕΛ κάτω από την πίεση του κυπριακού λαού είπε “ΟΧΙ” για να τσιμεντωθεί το “ΝΑΙ”.
Πρόσφατα σχόλια