Την περασμένη εβδομάδα και μεσούσης της τουριστικής περιόδου, μια καμαριέρα από την Ουκρανία κατέληξε λόγω σωματικής εξάντλησης σε ξενοδοχείο-κάτεργο της Ζακύνθου. Αυτό ήταν το θλιβερό κερασάκι σε μια τούρτα που έχει γέμιση εκμετάλλευσης(νόμος Μπολκενστάϊν, πρακτικάριοι που βγάζουν δουλειά κανονικών υπαλλήλων με μισθό 300 ευρώ, κυμαινόμενα ωράρια, καθόλου ρεπό, μειώσεις μισθών από την έναρξη της κρίσης στο 15 τοις εκατό, τη στιγμή μάλιστα που πέρυσι παρατηρήθηκε ρεκόρ τουριστικών αφίξεων, ενώ και φέτος οι ίδιοι παράγοντες του τουρισμού αναμένουν το ίδιο νούμερο.) και κρατικής αβάντας (το Φ.Π.Α. των ξενοδοχείων ήταν το μόνο που μειώθηκε από 6, 5 σε 6 τοις εκατό).
Επιπρόσθετα,δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι το συνδικαλιστικό όργανο των ιδιοκτητών ξενοδοχείων έβγαλε ανακοίνωση μαζί με άλλους φορείς υπέρ του ‘ναι’ στο δημοψήφισμα. Οι φαντασιώσεις περί τουριστικών παραδείσων συστήνονται στα κολαστήρια των εργασιακών σχέσεων.Έτσι, αν και δεν είχαμε κάνει κράτηση, εντούτοις, κάναμε check-in στην ένωση Ξενοδόχων Αττικής-Ελλάδας, οι άνθρωποι της οποίας, μας άφησαν ενεούς με τη φιλοξενία τους.Φεύγουμε με τις καλύτερες των εντυπώσεων και διαβεβαιώνουμε όσους είναι οιονεί άπιστοι, ότι θα συστήσουμε αυτούς και τους ομοίους τους σε όσους θέλουν να αγωνιστούν.
Υ.Γ.Δεν μας αρέσει να λέμε το ίδιο πράγμα δυο φορές.
Πρόσφατα σχόλια