«Για πράττε για μετάπραττε για που την Κύπρο φεύκα»
Κυπριακή παροιμία
Ο λαός μας μέσα στη συλλογική του σοφία παρέδωσε προ αμνημονεύτων χρόνων όλα τα εργαλεία που χρειάζονται για την ανάλυση της πραγματικότητας. Εδώ και αιώνες αναγνώρισε ότι το νησί μας κυβερνάται από μία εθελόδουλη μεταπρατική παράταξη της οποίας το modus vivendi και το modus operandi είναι το «Κάθε εμπόριο για καλό!». Η εθελόδουλη αυτή μεταπρατική παράταξη καθιστά το νησί μας μία προσωπική, κοινωνική και πολιτιστική έρημο φράσσοντας κάθε οδό για μία άλλη πολιτική πορεία εκτός από αυτήν της συνεργασίας με τον εκάστοτε κατακτητή και της προσπάθειας για απόκτηση προσωπικού και πολιτικού κέρδους πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων. Το φαινόμενου του εθελόδουλου ΔΗΣΑΚΕΛισμού ο οποίος επιδιώκει πάση θυσία την υποταγή στον Τουρκικό ισλαμοφασισμό για να «έρθει η ανάπτυξη και το win, win», έχει τις ρίζες του στη δράση αυτής της διαχρονικά κυβερνώσας εθελόδουλης μεταπρατικής παράταξης. Οι δικοί μας έμποροι των εχθρών λειτούργησαν αιώνες πριν από τον Μαρξ και την ρήση του «Το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα» επιβεβαιώνοντας τον προφητικά. Η εθελόδουλη μεταπρατική τάξη της Κύπρου δεν είχε και δεν έχει πατρίδα. Η δράση της εξυπηρετεί τα προσωπικά και πολιτικά συμφέροντα των μελών που την αποτελούν. Κάθε δε πράξη αντίστασης προς την ίδια και προς τους κατακτητές-αφέντες της αντιμετωπίζεται με λύσσα εκ μέρους της. Η εθελόδουλη μεταπρατική τάξη έχει μία σταθερή διαχρονική δράση ενάντια σε κάθε πράξη αντίστασης. Οι μέθοδοι της είναι πανομοιότυπες μέσα στους αιώνες και επικεντρώνονται κυρίως στη δαιμονοποίηση κάθε αντίστασης με την στοχοποίηση όλων όσων αντιστέκονται και την δολοφονία των χαρακτήρων τους πριν από την κυριολεκτική τους δολοφονία, η οποία συντελείται σε αγαστή συνεργασία με τον εκάστοτε κατακτητή.
Οι εθελόδουλοι μεταπράτες αγκαλιάζουν και υιοθετούν ως ιστορική αφήγηση την αφήγηση του κατακτητή επιτιθέμενοι ανερυθρίαστα στην ιστορική αφήγηση και ταυτότητα που αγκαλιάζει ο λαός. Ο ανθελληνισμός του ΔΗΣΑΚΕΛισμού και οι κατηγορίες για «εθνικιστές, φασίστες, φουστανελλάδες, λυσοφοβικούς και διχοτομιστές» οι οποίες εκτοξεύονται με κάθε ευκαιρία είναι η φυσική εξέλιξη της εθελόδουλης μεταπρατικής παράταξης μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Η ψήφιση του «φιρμανιού Μουσταφά» από τους ΔΗΣΑΚΕΛικούς βολευτές την περασμένη Παρασκευή είναι η φυσική συνέχεια της πολιτικής του προσκυνήματος στην Οθωμανία και έχει τις ιστορικές της καταβολές στην πρώτη Οθωμανική περίοδο του νησιού μας. Την ημέρα που οι προσκυνημένοι βολευτές του ΔΗΣΑΚΕΛισμού ψήφιζαν την υποταγή άνευ όρων στα κελεύσματα του Αττιλάρχη ο νεοσουλτάνος από την Τουρκία επαναλάμβανε τις απειλές του για τις εξορύξεις στην Κυπριακή ΑΟΖ ενώ ακυρωνόταν και ο επιτάφιος στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Το αυτί των προσκυνημένων δεν ίδρωσε. Η φύση του προσκυνήματος και της ταύτισης με τον Οθωμανό κατακτητή είναι η ίδια και η απαράλλακτη μέσα στους αιώνες όπως ίδια και απαράλλακτη είναι η προσπάθεια των πρακτόρων της κατοχής να στοχοποιούν κάθε πατριώτη που αντιστέκεται.
Η άρνηση αυτής της πραγματικότητας εγγυάται ότι εφόσον δεν διδασκόμαστε από την ιστορία μας θα είμαστε εσαεί και καταδικασμένοι να την ξαναζούμε…
Οι καταβολές αυτής της προσκυνημένης εθελόδουλης μεταπρατικής παράταξης βρίσκονται στην πρώτη Οθωμανοκρατία. Στην περίοδο αυτή η πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία του νησιού – που συχνά ήταν το ίδιο και το αυτό – έθεσε τα γερά θεμέλια του σημερινού προσκυνήματος του ΔΗΣΑΚΕΛισμού. Το ΔΗΣΑΚΕΛ συνεχίζει μία παράδοση διακοσίων χρόνων προσκυνήματος της κυπριακής άρχουσας τάξης. Η μεταπρατική εθελόδουλη παράταξη προτιμούσε πάντοτε την υποταγή στον εκάστοτε σουλτάνο από τον αγώνα για την Ελευθερία. Αυτό πράττει μέχρι σήμερα. Το ΔΗΣΑΚΕΛ δεν έχει πατρίδα!
Ο δραγομάνος, ο μιλλέτ πασιης* του τόπου και το πρώτο μνημόνιο
Με την έλευση των Οθωμανών κατακτητών εξ ανατολών το 1571μ.Χ η εθελόδουλη μεταπρατική παράταξη άρχισε το «καθαγιασμένο» έργο της και έβαλε τα θεμέλια για τη σημερινή πορεία του ΔΗΣΑΚΕΛισμού. Η παράταξη είχε την «ευλογία» της αγίας Τριάδας καθώς στην κορυφή της βρίσκεται η ηγεσία της εκκλησίας της Κύπρου. Μαζί της πορεύονται πολιτικοί αξιωματούχοι και τοπικοί έμποροι τοκογλύφοι. Οποιαδήποτε ομοιότητα με τη σημερινή κατάσταση στο νησί των αγρίων δεν είναι καθόλου τυχαία. Η FOCUS πάντοτε υπήρχε στο νησί και πάντοτε διαπλεκόταν με την εκάστοτε πολιτική εθελόδουλη ηγεσία.
Το 1804 μ.Χ εκδηλώνεται μια παλλαϊκή εξέγερση ενάντια στην τοπική άρχουσα τάξη και κυρίως ενάντια στον τότε δραγομάνο στην Υψηλή Πύλη Χατζηγεωργάκη Κορνέσιο για τη βαριά φορολογία που ο τελευταίος επέβαλε στο λαό. Ο κυπριακής καταγωγής επίσημος διερμηνέας της Υψηλής Πύλης είχε στήσει ένα εξαιρετικό σύστημα με το οποίο ο ίδιος και οι οικείοι του απομυζούσαν τον λαό. Αυτή η αισχροκέρδεια οδήγησε σε μία ένοπλη εξέγερση.
Ορίστε τι μας παραδίδει ο Γάλλος πρόξενος Regnault για τη συγκεκριμένη περίοδο:
«η νήσος κύπρος δίδει ετησίως εις την Πύλη 1500 πουγγιά, αφαιρουμένων όλων των εξόδων της διοικήσεως. Ο έλλην αρχιεπίσκοπος και οι 4 επισκόποι ευθύνονται δια το ποσό τούτο. Αυτοί οφείλουσι να εισπράττωσι, ζητούντες τα ορισμένα δια φιρμανιού δικαιώματα. Επειδή δεν δύνανται αυτοί οι ίδιοι να είναι εισπράτορες, διορίζουσιν επίτροπο, όστις είναι διερμηνευς του τόπου παρά τον κυβερνήτη, και ο οποίος τιτλοφορείται δραγομάνος του Σεραγιού. Ο τελευταίος δραγομάνος κατείχε τη θέση του επί 26 χρόνους. Εσχημάτισε γρήγορα μιαν καλήν περιουσία και κατόρθωσε να είναι ανεξάρτητος από τους επισκόπους. Επέτυχεν να λάβει από τον Σουλτάνο ένα Kat Cherif το οποίον τον ανεγνώριζε αυτόν ισόβιο δραγομάνο. Η εκτίμηση ήν έχαιρεν, και οι φίλοι του εν Κ/πόλει, συνέβαλλον να επιτυχγάνη εις όλας τας επιχειρήσεις. Αλλά μεθ’ έκαστην επιτυχία ήυξανε και τους φόρους. Οι κυβερνήτες και οι αγάδες δεν είχον παρά σκιώδη εξουσίαν. Μόνο ο δραγομάνος εξασκεί αυτή. Εάν κάποτε οι κυβερνήται εζήτουν να διευθήνωσιν, αντικαθιστά τούτους δυνάμει του χρήματος. Τοιάυτη ήτο η διοίκησης των της Κύπρου, ότε οι χωρικοί πολλών επαρχιών, επαναστατησάντες συγχρόνως και οπλισθέντες, εβάδισαν κατά της πρωτευούσης και κατασκήνωσαν προ των πυλών των τοιχών της Λευκωσίας…» (1) Επί τη ευκαιρία, και ίσως άσχετο με το κύριο θέμα του κειμένου: όποιος καταλάβει ακριβώς το πως λειτουργούσε εκείνος ο δραγομάνος, θα καταλάβει και το πως λειτουργεί ο κάθε «προεξάρχων» εδώ στην Κύπρο από το 1960 ως σήμερα.
Η εξέγερση που στράφηκε ενάντια στη διαφθορά της άρχουσας τάξης περιλάμβανε ένα ενδιαφέρον μείγμα εξεγερμένων:
«Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1804 ἔγινε ἀπὸ ὀθωμανούς, λινοπάμπακους καὶ μερικοὺς ἕλληνες χωρικούς, μαζὶ μὲ ντόπιους ἄνδρες τῆς στρατιωτικῆς φρουρᾶς τοῦ νησιοῦ.» (2)
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ο διαχωρισμός ο οποίος επιχειρεί η πηγή πιο πάνω η οποία και πρόσκειται στην εκκλησία της Κύπρου. Μέσω του επιχειρείται η απόκρυψη της Ελληνικής συνείδησης της μουσουλμανικής κοινότητας του νησιού.
Η επανάσταση πνίγεται στο αίμα όταν ο Χατζηγεωργάκης ζητά και λαμβάνει την αποστολή στρατευμάτων στην Κύπρο από την Υψηλή Πύλη. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της καταστολής της στάσης είναι και ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Κυπριανός:
Και εδώ, και πάλιν άσχετο όμως με το κύριο θέμα του κειμένου: όποιος καταλάβει ακριβώς το πως λειτουργούσε εκείνος ο Αρχιεπίσκοπος στην καταστολή της επανάστασης, θα καταλάβει και το πως λειτούργησε ο «Εθνάρχης» Μακάριος για να αντιμετωπίσει την Ενωτική παράταξη προς όφελος της παγκοσμίου αυτοκρατορίας: με εισαγωγή όπλων και συμμαχικών πολιτικών δυνάμεων από το εξωτερικό.
Στη συγκεκριμένη δράση του μετέπειτα αρχιεπισκόπου βρίσκουμε και το πρώτο μνημόνιο στην ιστορία της Κύπρου με το δανεισμό από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις των χρημάτων που χρειάστηκε ο Κυπριανός για να χρηματοδοτήσει τις δυνάμεις καταστολής που στάληκαν από τη Μικρά Ασία. Το μνημόνιο αυτό πλήρωσε με το αίμα και τον ιδρώτα του ο Ελληνισμός της Κύπρου:
Ο μιλλέτ-πασιής του τόπου με την ευλογία της θέσης του είναι και ο πρώτος σύγχρονος πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης του νησιού που προσκάλεσε την «εγγυήτρια δύναμη» της εξουσίας του ιδίου να επέμβει εισβάλλοντας, σφάζοντας και χρεώνοντας στο λαό τον λογαριασμό. Χίλοι μιλλέτ πασιήδες θα συνέχιζαν το έργο του με πανομοιότυπο τρόπο και μεθόδους.
Το ΔΗΣΑΚΕΛ συνεχίζει σήμερα το έργο του πιστό στην παράδοση του προσκυνήματος. Μπροστά στο φάσμα της πολιτικής του εξαφάνισης μέσα από την συρρίκνωση των ποσοστών του – αποτέλεσμα της διαχρονικής διαφθοράς – το ΔΗΣΑΚΕΛ προσπαθεί μέσω του προσκυνήματος στο νεοσουλτάνο να δημιουργήσει ένα κράτος-έκτρωμα. Σε αυτό ποσώς το ενδιαφέρει το μέλλον του λαού. Φτάνει να δημιουργηθούν οι νέες καρέκλες εξουσίας, αρκετές για να βολέψουν τους προσκυνημένους κομματικούς παρατρεχάμενους.
Η υποταγή του Κορνεσίου, του Κυπριανού και της μεταπρατικής εθελόδουλης παράταξης δεν στάθηκε βέβαια δυνατή να γλιτώσει τους λαιμούς τους από την μανία του ισλαμοφασισμού που κυβερνούσε τον τόπο. Με πρόσχημα την επανάσταση του 1821 οι Τουρκικές αρχές εξόντωσαν μεγάλο μέρος της παράταξης αποκεφαλίζοντας και απαγχονίζοντας την ηγεσία της ελληνικής χριστιανικής κοινότητας του νησιού χωρίς διάκριση.
Αυτό το μάθημα προφανώς δεν το έμαθε ούτε η ανάλογη σημερινή εθελόδουλη παράταξη. Ονειρεύεται σύμπραξη με την σημερινή ηγεσία του ισλαμοφασισμού και ψάρια στον Βόσπορο και μπίζνες αγνοώντας τον βαθύ ρατσισμό που ενυπάρχει στη βάση του νέο-οθωμανισμού.
Αυτοί που σήμερα δέχονται τις εγγυήσεις του Τουρκικού κράτους συνεχίζουν την πολιτική εκείνου του μιλλέτ-πασιή, επιθυμώντας τη διζωνική ως εγγύηση της δικής τους εξουσίας. Και ποσώς τους ενδιαφέρει για την κατοχή. Ζητούν όπως εκείνος να πληρώσουμε και τον λογαριασμό της εισβολής και της κατοχής. Οι δε αισχρότεροι ανάμεσα τους ζητούν να παραδώσουμε τον τόπο μας έναντι «ειρήνης». Το περίφημο δόγμα Νιαζί Κιλζίγιουρεκ: «Land for Peace».
Ο μιλλέτ πασιής ζει και τους καθοδηγεί.
Η δράση της μεταπρατικής εθελόδουλης παράταξης και η ταύτιση της πολιτικής ηγεσίας της με τους κατακτητές συνεχίστηκε και τρεις δεκαετίες μετά με την μεγαλύτερη επανάσταση που γνώρισε το νησί πριν από τον Αγώνα του 1955.
Η επανάσταση του 1833 είναι πιθανώς η μαζικότερη επανάσταση στην ιστορία της Οθωμανοκρατίας στην Κύπρο. Η επανάσταση είναι μια παγκύπρια επανάσταση που χαρακτηρίζεται από πολλαπλές και παράλληλες ηγεσίες που συνεργάζονται και γνωρίζονται μεταξύ των και πλούσια από τοπικές εκφάνσεις του ίδιου και αυτού φαινομένου.
Σε αυτή συναντούμε τρεις κύριους πρωταγωνιστές δύο χριστιανούς και έναν μουσουλμάνο της Κύπρου. Οι δύο πρώτοι ήταν άτομα εγνωσμένου εθνικού φρονήματος οι οποίοι είχαν μάλιστα λάβει μέρος στην Ελληνική επανάσταστη του 1821. Ο Νικόλαος Θησέας μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία αναλαμβάνοντας καθήκοντα χρηματοδότη και στρατολόγου ενώ στη συνέχεια εγκατέλειψε την εργασία και την περιουσία του για να πολεμήσει στην επαναστατημένη Ελλάδα. (6) Ο Ιωανίκιος έλαβε επίσης μέρος στην επανάσταση. (7) Και οι δύο τους παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα του 1833 ο μεν πρώτος στην περιοχή της Λάρνακας, ο δε δεύτερος στην Καρπασία. Ο Ιωαννίκιος τελεί τη θεία λειτουργία στον Άγιο Ηλία στις 20 Ιουλίου 1833, κοινωνά και ορκίζεται να ελευθερώσει την πατρίδα του από τον οθωμανικό ζυγό ή να πεθάνει. (8) Ναι και στην μικρή Κύπρο αντηχούσε διαχρονικά το Ελευθερία ή Θάνατος!
Ο τρίτος πρωταγωνιστής από την Πάφο με τον οποίο γνωρίζονται και συνεργάζονται είναι και ο «αταίριαστος» κρίκος. Έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο Γκιαούρ Ιμάμης. Από τον τίτλο είναι σαφές ότι επρόκειτο για ανώτερο μέλος της μουσουλμανικής κοινότητας το οποίο είχε και τον τίτλο του ιμάμη. Το γκιαούρ που του αποδόθηκε προφανώς από τις οθωμανικές αρχές υποδηλεί τον άπιστο. Σε ένα κατεξοχήν Ελληνικό χώρο όμως υποδηλώνει πιθανώς και Ελληνική ταυτότητα και προέλευση. Οι αγώνες αυτού του άγνωστου συμπατριώτη μας διασώθηκαν μέχρι τις ημέρες μας μέσα από τη λαϊκή προφορική παράδοση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και το τραγούδι Εναγκαλισμός – Dolama ( Ο γκιαούρης ιμάμης εξεγέρθηκε – Gavur imam isyanı ) (9) Το τραγούδι είναι ένας κόλαφος ενάντια σε κάθε οθωμανολάγνο. Σε αυτόν η λαϊκή μούσα δείχνει την αποστροφή της για την κατοχή και τους Οθωμανούς. Η σημερινή αντίσταση της προοδευτικής Τουρκοκυπριακής κοινότητας στα διατάγματα του νεοσουλτάνου έχει τις ρίζες της στην ιστορική πορεία της κοινότητας. Θεωρώ ότι ο κυπριωτισμός της σημερινής Τουρκοκυπριακής κοινότητας είναι προοδευτικός διότι με αυτόν η κοινότητα διατηρεί ακόμη και σήμερα την επαφή με τις προαιώνιες ρίζες της. Αυτός ο κυπριωτισμός είναι πολύ διαφορετικός από το ανθελληνικό κυπροεθνικιστικό παραλήρημα των ηγεσιών του ΔΗΣΑΚΕΛισμού και των χρηματοδοτούμενων «διανοουμένων» του.
Μπούχτισα πια αυτή την καταπίεση
Την οθωμανικήΑμάμ αμάν πια από το χέρι του
η καταπίεση με καίει
Εγώ φυτεύω, εγώ θερίζω
για να παίρνει ο πασάς από τα χέρια μου
Εγώ φυτεύω, εγώ θερίζω
για να παίρνει ο αγάς από τα χέρια μου
Είχε πάλι ξηρασία, πάλι καιρός που δεν έβρεξε
Οι σπόροι έμειναν στο χώμα καρπό η γη δεν έδωσε
Ο πασάς ήθελε τη δεκάτη
οι χωρικοί δεν έδιναν
Ο στρατός στο χωριό επιτέθηκε
τα πάντα λεηλάτησε
Οι χωρικοί ενώθηκαν
στον πασά αντιστάθηκαν
Ενόσω χτυπούσε ο Γκιαούρ Ιμάμης
Δραπέτευε ο Οθωμανός
Όσο δυνάμωνε ο λαϊκός ξεσηκωμός
Δραπέτευε ο στρατός
Ανάμεσα στα κίνητρα του γκιαούρ ιμάμη είναι σύμφωνα με τον Σμιθ Ανδρεούδη Ζεμπουλάκη να εκδικηθεί τη σφαγή Χριστιανών στη Λευκωσία και τον χαμό κάποιου Αποστόλη. (10) Παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα η σχέση του με την Ελληνική χριστιανική κοινότητα του νησιού. Είναι όμως πασιφανές ότι υπήρχε σε τέτοιο βαθμό που ένας μουσουλμάνος ηγέτης του νησιού επαναστατεί ενάντια στην Κατοχή, στρατολογεί χριστιανούς και μουσουλμάνους και έχει την παλλαϊκή υποστήριξη. Χαρακτηριστικό του τελευταίου είναι και το γεγονός ότι όταν οι ντόπιοι προύχοντες ζητούν τη βοήθεια των αρχών για να παταχθούν οι επαναστάτες, ο λαός εξεγείρεται εναντίον τους. (11)
Η παλλαϊκή εξέγερση εγκαταλείπεται στο έλεος της από τη Γαλλία και την Αγγλία οι οποίες υποσχέθηκαν βοήθεια και όπλα στους επαναστάτες. Έτσι η μεγάλη επανάσταση όπως και οι προηγούμενες πνίγεται στο αίμα. Η άρχουσα τάξη της Κύπρου εναντιώνεται στην επανάσταση και δικαιολογεί πλήρως τις αποτρόπαιες πράξεις των δυνάμεων καταστολής. Το ΔΗΣΑΚΕΛ συνεχίζει την ίδια και απαράλλακτη πολιτική σήμερα.
Χαρακτηριστικότατη είναι η επιστολή του τότε αρχιεπισκόπου Πανάρετου προς τον οικουμενικό πατριάρχη Κωστάντιο τον Α’. Η επιστολή καταδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τη στάση της ηγεσίας της εκκλησίας της Κύπρου και του ίδιου του αρχιεπισκόπου έναντι των επαναστατών. Ο αρχιεπίσκοπος αποκαλεί «κατάρατον» τον Ιωαννίκιο «βδελυρά ανθρωπάρια» τους επαναστάτες και «ενδοξότατο ηγεμόνα» το σουλτάνο. (12) Η κατανόηση της στάση τους αρχιεπίσκοπου εκείνου φωτίζει καλύτερα και τη στάση των «ελληνοφρόνων» σήμερα που κατηγορούν ως «φουστανελλάδες» όσους ζητούν την Ελευθερία από την Κατοχή.
Τα συμφέροντα της εθελόδουλης μεταπρατικής παράταξης της εποχής ήταν τα ίδια ακριβώς με τα συμφέροντα της σημερινής. Και είναι σε πλήρη αντιδιάσταση με την Ελευθερία!
Ο «ενδοξότατος ηγεμών» είχε 100% δίκαιο όπως ακριβώς και ο Μουσταφά. Και ο λαός που επαναστάτησε και σφαγιάστηκε ήταν «καταραμένος».
Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Πανάρετος είναι ο πρόγονος αυτών που εκθείαζουν τον Ερντογάν και επιτίθενται σε όλους από εμάς που αντιστέκονται στην προσπάθεια επιβολής της νεοοθωμανικής ηγεμονίας στο νησί μας. Η εθελόδουλη μεταπρατική παράταξη ζει… Η δολοφονία χαρακτήρων που επιχειρεί συνεχίζεται αιώνες τώρα.
Το ΔΗΣΑΚΕΛ δεν είναι μία εξαίρεση στον κυπριακό πολιτικό βίο. Είναι ο κανόνας της υποταγής και του προσκυνήματος. Το ΔΗΣΑΚΕΛ πράττει τα ίδια ακριβώς που έπρατταν οι λοιποί ικέτες προς σουλτάνον «ηγέτες» της Ελληνικής κοινότητας του νησιού. Η κατανόηση αυτής της νομοτελειακής πραγματικότητας θα μας δώσει και όλα τα εφόδια να την αντιμετωπίσουμε.
Η στοχοθέτηση από τον ΔΗΣΑΚΕΛισμό όλων όσων αντιστέκονται – συμπεριλαμβανόμενων και των αντικατοχικών Τουρκοκυπρίων – είναι η πολιτική επιλογή προσκυνήματος αιώνων. Το ΔΗΣΑΚΕΛ συνεχίζει την πορεία προσκυνήματος αιώνων ξεπουλώντας την πατρίδα για να εξυπηρετήσει τα προσωπικά συμφέροντα των επιφανών μελών του και των διαπλεκόμενων με αυτών μελών της άρχουσας τάξης των μεταπρατών του νησιού.
Δεν εύχομαι να φτάσουμε στο σημείο να φωνάξουμε συλλογικά: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!» Η πορεία όμως προσκυνήματος του ΔΗΣΑΚΕΛισμού εκεί οδηγεί. Νομοτελειακά και με μαθηματική ακρίβεια. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Σόλων Αντάρτης~solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~~
Πηγές – Σημειώσεις
————————
* ο αρχιεπίσκοπος
1. Από:
«Χρόνικον Πολίτη της Κυριακής» 8/11/2009 τ.89, σελ. 15
2. Από:
«Αρχιαπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός ο Μάρτυρας της Πίστεως και της Πατρίδος», Ελένης Ρωσσίδου Κουτσού, Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μόνή Μαχαιρά, Λευκωσία-Κύπρος 2012, σελ.233.
3. Όπου πιο πάνω σελ.237
4. Όπου πιο πάνω σελ.238
5. Από:
http://tinyurl.com/cyprus-1833
και εναλλακτικά:
https://larnacainhistory.wordpress.com/2011/04/02/91-h-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%AD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%BD/
6. «Ενώ ήταν στη Μασσαλία συνδέθηκε στενά με τη Φιλική Εταιρεία και το Ελληνόφωνο Ξενοδοχείο, που αποτελούσε την πρόδρομη οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας στη Γαλλία. Η οργάνωση αυτή είχε αποστείλει μέχρι το 1814, 40.000 χιλιάδες τουφέκια στην Ελλάδα. Η Φιλική Εταιρεία είχε αναθέσει στον Θησέα, το έργο της στρατολόγησης Ελλήνων και Γάλλων εθελοντών που θα στέλλονταν στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ο ίδιος πρόσφερε πολλά χρήματα για την προετοιμασία της Ελληνικής επανάστασης, ενώ μαζί με άλλους εμπόρους της Μασσαλίας πήγε στην Ελλάδα για να πολεμήσει, αφήνοντας πίσω του, περιουσία, εμπόριο και σχολεία.»
Από την ίδια πηγή πιο πάνω:
http://tinyurl.com/cyprus-1833
7. «Ο Ιωαννίκιος σύμφωνα με τον Χρ. Εμ. Αγγελομάτη (Περιοδικό Ελληνική Κύπρος, τεύχος 63) είχε λάβει μέρος στην ελληνική επανάσταση και “είχεν έλθει με λίγους τουρκοαλβανούς στο Τρίκωμο της Κύπρου και εξήγειρε τους Καρπασίτας”.»
Από:
http://www.papademetris.net/pdf-photos/S-77.pdf
8. 50 Ιστορικές στιγμές που σημάδεψαν την Κύπρο, Ντίνος Ηλιάδης, Κάκτος 2011, σελ. 25.
Ολόκληρο το έργο σε μορφή pdf. εδώ:
http://www.yiorkadjis.org.cy/50stigmes.pdf
8. Το τραγούδι το οποίο πέρασε και στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα ως το παραδοσιακό «Να σου γοράσω μηχανή» μπορείτε να το ακούσετε πιο κάτω από το συγκρότημα Sol Anahtari το οποίο αποτελείται από μέλη της προοδευτικής Τουρκοκυπριακής κοινότητας.
https://www.youtube.com/watch?v=XsJBRomdtl4
9. «Ηξευρε ότι έχω είδησιν διά τον Ιμάμην, ότι μαζεύει ασκαίρι από τα χωρία διά να περάση εις Λάρνακα και να περάση και από την Λεμεσόν και είνε προς είδησιν σου. Και είνε ο σκοπός του διά να υπάγη εις Λευκοσίαν, να εκδικηθή διά τους Χριστιανούς όπου εχαλάσαν, διά τον Αποστόλην πολλά εθυμώθη ο Ιμάμης και οι Καμπαταίδες του.»
Από:
http://www.papademetris.net/pdf-photos/S-77.pdf
10. Από την ίδια πηγή πιο πάνω:
http://www.papademetris.net/pdf-photos/S-77.pdf
12. 50 Ιστορικές στιγμές που σημάδεψαν την Κύπρο, Ντίνος Ηλιάδης, Κάκτος 2011, σελ. 25-27
13. όπου πιο πάνω
Πρόσφατα σχόλια