απλώνεται η κρίση στην ΠΓΔΜ

Τόσο η διαδήλωση από την πλευρά της αντιπολίτευσης όσο και η αντιδιαδήλωση από την πλευρά του καθεστώτος Γκρουέφσκι δείχνει ότι η πόλωση κορυφώνεται χωρίς τέλος. Από τη μια πλευρά είναι οι εκπρόσωποι της πορτοκαλί επανάστασης και των διαδηλώσεων των ιδρυμάτων τύπου Σόρος έχοντας ως εφόδιο τις αποκαλύψεις για το καθεστώς διαφθοράς και αυταρχισμού της κυβέρνησης και με στόχο την διεύρυνση του αμερικανικού παράγοντα που αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Από την άλλη είναι η σκληρή αδιαπραγμάτευτη τακτική του Γκρουέφσκι ο οποίος έχοντας να αντιμετωπίσει την πτώση του σκληραίνει περισσότερο τη στάση του συνάπτοντας με το ρωσικό παράγοντα συμφωνία για τη διελευση του αγωγού φυσικού αερίου. Κι ενώ ο αλβανικός παράγοντας κάνει την εμφάνισή του όλο και πιο δυναμική, παρανόμως με ένοπλες επιθέσεις και νόμιμα με διακηρύξεις για τη μεγάλη Αλβανία κάνοντας τα πράγματα πιο σύνθετα με τη στήριξη των ΗΠΑ και την αντίθεση της Ρωσίας, ο πολιτικός αυτός εμφύλιος τείνει να δημιουργεί τις συνθήκες οι οποίες ευνοούν την αναθεώρηση των συνόρων. Και οι δυο αλυτρωτικές παρατάξεις που κυριαρχούν σ’ αυτό το διχοτομικό παιχνίδι της κοινωνίας της ΠΓΔΜ αποδιαρθρώνουν κάθε δυνατότητα πολιτικής κοινωνίας που θα μπορούσε να δει με πιο νηφάλιο τρόπο τη γεωπολιτική τραγωδία της χώρας, την υπόθεση της αδιαλλαξίας για τις ψευδοεπεκτατικές διαθέσεις της ως προτεκτοράτου της Δύσης, την υπόθεση του ξεπουλήματος της χώρας στα ξένα και ντόπια αφεντικά, της ταξικής επίθεσης που δέχονται οι πολίτες της χώρας, την πραγματική εκτίμηση για τις δυνάμεις που λυμαίνονται την αλβανική μειονότητα δίνοντας μια στρεβλή εικόνα για όλη τη μειονότητα που υποφέρει ταξικά και εθνικά, τις δυνατότητες να συνδεθούν αλβανοί, σλάβοι και έλληνες σε μια υπέρβαση όλων αυτών των ανταγωνισμών.

Ποιος θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά;