οι εξελίξεις στην Υεμένη

Τις τελευταίες ημέρες πραγματοποιείται ένοπλη επίθεση εκ μέρους των Σιιτικών δυνάμεων απέναντι στη δικτατορική κυβέρνηση της Υεμένης. Η Υεμένη είναι η πιο φτωχή χώρα της αραβικής χερσονήσου, 42% των ανθρώπων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ ένα μεγάλο ποσοστό που αγγίζει το 20% είναι άνεργοι. Ο ΟΗΕ σε πρόβλεψή του το 2008 συμπεριελάμβανε τη Υεμένη μέσα στις 33 χώρες στις οποίες θα ξεσπάσει διατροφική κρίση, εξεγέρσεις, ταραχές με βασική αιτία την πείνα. Τα αποθέματα του πετρελαίου που έχει στο δυναμικό της θεωρείται ότι τελειώνουν ενώ ανευρίσκονται κοιτάσματα υγροποιημένου αερίου. Πολλοί κάτοικοι της Υεμένης διαβιούν ως μετανάστες στο εξωτερικό και τα εμβάσματά τους παραμένουν βασική πηγή εισοδήματος. Ο τουρισμός είναι υποτυπωδώς οργανωμένος και δεν αποτελεί σημαντικός για την πραγματική οικονομία της χώρας.
Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές σοβαρές εξεγέρσεις φτωχών, όπως το 2005 για την φορολόγηση βασικών ειδών και την άρση της προστασίας της τιμής των καυσίμων. Η Υεμένη επίσης είχε την τιμητικής της στην αραβική άνοιξη του 2011. Οι φτωχογειτονιές βγήκαν και διαδήλωσαν με αποτέλεσμα πάνω από 150 νεκρούς. ΟΙ ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία υποστήριξαν το αιματοβαμμένο καθεστώς του Αλί Σαλέχ, δυναμιτίζοντας έτσι τον εμφύλιο στη χώρα κι αφού ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας πέρασε με τους Σιίτες. Έτσι το μαχητικό Ισλάμ έχει γνωρίσει μια άνθηση το οποίο πραγματοποίησε πολύνεκρη επίθεση σε ημέρα παρέλασης στην πρωτεύουσα το Μάιο του 2012 καθώς και η οργάνωση Σιιτών, ανταρτών Χούθι που βρίσκονται σε ανταγωνισμό από το 2004, όταν πραγματοποίησαν ένοπλη εξέγερση. Οι τελευταίοι έχουν αντισταθεί στους διεθνείς «αντιτρομοκρατικούς πολέμους»-ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ από το 2001 και μετά. Όπως γράφει και η εφημερίδα «Κόντρα»: «Οι Χούθι είναι ένα πολιτικοθρησκευτικό κίνημα, σιιτικής αναφοράς, που μαζικοποιήθηκε σε σκληρούς αγώνες ενάντια στην ευθυγράμμιση της Υεμένης με τη «διεθνή της αντιτρομοκρατίας» –ειδικά μετά την 11η Σεπτέμβρη– και την κατοχή Ιράκ και Αφγανιστάν από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους, τα αραβικά καθεστώτα –όπως της Υεμένης και της Σαουδικής Αραβίας– που προσέφεραν γην και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές. Ο κυβερνητικός στρατός, σε επιχείρηση που ονόμασε «Καμένη Γη», βομβαρδίζει με βόμβες φωσφόρου ανηλεώς αμάχους των χωριών της περιοχής, προσπαθώντας με τρομοκρατικές μεθόδους να αποκόψει τους αντάρτες, που διατηρούν ανέπαφες τις θέσεις τους στα βουνά, από τον πληθυσμό που τους στηρίζει και τους τροφοδοτεί… Οι Χούθι –τηρουμένων των αναλογιών– είναι μια νέα και πολλά υποσχόμενη «Χεζμπολά» για το λαό της Υεμένης. Ενα αντάρτικο που παλεύει για την εθνική ανεξαρτησία μιας χώρας που σφαδάζει από τον πόλεμο ανάμεσα σε πολιτικές και θρησκευτικές φατρίες, που κλυδωνίζεται από βαθιά μίση και έριδες που κληροδότησαν στην περιοχή η αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός. Μόλις το 1994 η Υεμένη σφράγιζε την ενοποίηση της βόρειας (το κομμάτι που απελευθερώθηκε από την οθωμανική αυτοκρατορία) και της νότιας χώρας (το κομμάτι που απελευθερώθηκε από τον αγγλικό ιμπεριαλισμό), με έναν αιματηρό εμφύλιο που έληξε με τη νίκη της κυβέρνησης που διοικεί τη χώρα από τότε με εκτεταμένη βία και νοθεία και την έχει μετατρέψει σε αποικία των ΗΠΑ και του ΔΝΤ. Αρχικά, η προπαγάνδα των κυβερνητικών παρουσίαζε το κίνημα των Χούθι ως αυτονομιστές που θέλουν να αφαιρέσουν εδάφη από την Υεμένη, μετά –επειδή το ψέμα ήταν αρκετά χοντροκομμένο για να περνάει στις ειδήσεις των διεθνών ΜΜΕ– επιστρατεύτηκε ο μπαμπούλας του… φονταμενταλισμού. «Οι Χούθι θέλουν να επιβάλουν τον ισλαμικό νόμο κτλ.»
Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί ο ΟΗΕ καταδίκασε την απόπειρα των Σιιτών να καταλάβουν το προεδρικό στην πρωτεύουσα προχθές, όπως και για την προσπάθεια επίλυσης του ζητήματος από τον πρόεδρο Μανσούρ Χάντι που “επιθυμεί” το διάλογο μπροστά σε ένα αδιέξοδο που κρίνει τη δική του θέση αλλά και δείχνει τη ρευστότητα στην περιοχή.