Η σημερινή μέρα είναι καθοριστική για το συριακό ζήτημα καθότι, έχει συγκληθεί σύνοδος του ΝΑΤΟ και μάλιστα με πρωτοβουλία της Τουρκίας. Οι πρόσφατες επεμβάσεις στο Βόρειο Ιράκ και στη Συρία με πρόσχημα την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών, εναντίον της κουρδικής αυτονομίας που ξεκίνησαν μετά το μακελειό στο Σουρούκ και τις αντιστάσεις από πλευράς στρατιωτικού βραχίονα του κουρδικού κινήματος, η Άγκυρα πρωταγωνιστεί στη διάλυση της Συρίας με τη σκηνοθεσία βάθους από πλευράς ΗΠΑ. Μετά την ανακήρυξη των κούρδων αγωνιστών ως τρομοκρατών από το Λευκό Οίκο και τις μετριοπαθείς δηλώσεις από πλευράς ΕΕ και Γερμανίας, ελάχιστα μένουν για την διαπραγμάτευση επί της διάλυσης της Συρίας. Ανεξάρτητα από την έκβαση της Συνόδου, στην οποία συμμετέχει και το ελληνικό κράτος δια του μόνιμου αντιπροσώπου του, παρατηρείται μια ένταση της κλιμάκωσης, όπου το συριακό ζήτημα με το κουρδικό, καθώς και με το ζήτημα του Ιράκ εμπλέκονται αδιάσπαστα, με πρωταγωνιστές την Τουρκία και τις ΗΠΑ.
Η αδυναμία της νέο-οθωμανικής Τουρκίας να εφαρμόσει το σχέδιό της για άμεση στρατιωτική επέμβαση και κατοχή επί του συριακού εδάφους, είτε με την απροκάλυπτη συνεργασία της με το ΙΚΙΛ είχε δυο βασικούς λόγους: ο ένας είναι ότι η πανσπερμία της συριακής αντιπολίτευσης ήταν στην ουσία ένας διαλυμένος πόλος από μικρές οργανώσεις που έτρωγαν χρήμα και στρατολογούσαν χωρίς σχέδιο και ο δεύτερος ήταν η πολυδιάστατη εμφάνιση της κουρδικής αυτονομίας ως πόλου σταθερότητας στην περιοχή, αφού αντιμετώπισε αποτελεσματικά το ΙΚΙΛ, προσφέροντας σε διεθνές ένα επαναστατικό πρότυπο οργάνωση της κοινωνίας. Αν συμπεριληφθεί και η τεράστιας σημασίας ανάκαμψη της νόμιμης πλευράς του κουρδικού κινήματος μέσω του HDP και της εκλογικής του επιτυχίας που κατάστρεψε τα σχέδια Ερντογάν και τα σύμβολα της κουρδικής αυτονομίας να κυματίζουν σε όλη της επικράτεια, τότε εξηγείται και η απότομη δήθεν «μεταβολή» στη δήθεν «ουδέτερη» πολιτική της Τουρκίας για το ΙΚΙΛ και η συνεργασία της με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπισή του. Η συμβολική και πρακτική σημασία της χρήσης των βάσεων του Ιντσιρλίκ από τις ΗΠΑ ενεργοποιεί τόσο παλαιά δόγματα για την ηγεμονική χρήση της Τουρκίας αλλά και σημαντικές τομές εν σχέση με την ίδια την ηγεμονική θέση της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και του βασικού σχεδίου της για την «απελευθέρωση» εδάφους από τη Συρία. Πρόκειται βεβαίως για μια «ζώνη» η οποία ελέγχεται άμεσα από το YPJ και YPG, όπου κούρδοι και κούρδισες ελεύθεροι άνθρωποι σηματοδοτούν μια νέα πορεία για λογαριασμό της ανθρωπότητας και του έθνους τους. Αυτός ήταν και ο βασικός στόχος της Τουρκίας, από τη μια να εξουδετερώσει την κουρδική αυτονομία κι από την άλλη να ενθυλακώσει τμήμα της Συρίας για την κάθοδό της προς το Νότο. Από την άλλη, για τις ΗΠΑ, η έξοδός του προς την Κεντρική Ανατολή είναι βασικός στόχος για την επέκτασή της προς το Ιράκ από το οποίο έφυγε ηττημένη και με μια τεράστιας σημασίας οικονομική κρίση να υποβόσκει στο εσωτερικό της το 2007-2008. Έτσι, τόσο ένας εξωτερικός πόλεμος προς τη μεριά της Συρίας, όσο και ένας εσωτερικός πόλεμος εναντίον κάθε αντίσταση σε αυτά τα σχέδια προχωράει με βασικό στόχο το HDP και το ΡΚΚ μέσα στην επικράτειά της.
Αστάθμητοι παράγοντες όπως η στάση του Ιράν απέναντι σε αυτήν τη διείσδυση όπως και η επανενεργοποίηση του Ισραήλ εξ’ αιτίας αυτού, η διφορούμενη στάση της περικυκλωμένης –πια- Ρωσίας, κάνουν τα πράγματα πιο σύνθετα, ενώ το κυπριακό ζήτημα και το ζήτημα του Αιγαίου συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, όσον αφορά στον προγραμματισμό τους για τη διχοτομική ομοσπονδία και τη νομιμοποίηση των γκρίζων ζωνών, αντίστοιχα. Η Τουρκία μέσω της στρατηγικής του επεκτατισμού της εξάγει την κρίση της. Κι αυτή τη φορά κλιμακώνει προς τη Συρία και στο Ιράκ για λογαριασμό των ΗΠΑ.
Είναι καιρός το αντιπολεμικό κίνημα ή αντιπολεμική διάθεση αυτού του κόσμου που ζει εδώ, να βγει πλέον όχι μόνο ενάντια στην περεταίρω καταστροφή της Μέσης Ανατολής αλλά και να υπερασπίσει το μοναδικό παράγοντα σταθερότητας: την κουρδική αυτονομία.
Πρόσφατα σχόλια