σχόλιο για το κυπριακό και τη “διαπραγμάτευση”

Όπως και το προηγούμενο χρονικό διάστημα, οι “διαπραγματεύσεις” που ξεκίνησαν από την περίοδο που η Κύπρος μπήκε για τα καλά στο μνημόνιο, είχαν την ίδια κατάληξη. Με την ίδια πάντα ολοφάνερη αιτία: τις υπερβολικές απαιτήσεις της Άγκυρας. Κι αυτό διότι το πολιτικό σύστημα του ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛισμού έχει εναγκαλιστεί σχεδόν με τα τέσσερα την υπόθεση της λύσης υπακούοντας σε διεθνούς σημασίας κείμενα που έχουν γραφτεί για την εφαρμογή της ρατσιστικής-διζωνικής ομοσπονδίας. Κι ενώ όλα εκεί δείχνουν να πηγαίνουν, ο αστάθμητος παράγοντας των υψηλών απιτήσεων της Τουρκίας από τη μια τείνει να εκθέτει τον ελληνοκυπριακό παράγοντα ως “αδιάλλακτο” κι από την άλλη κατοχυρώνει όλο και περισσότερο τις επεκτατικές του θέσεις στα διεθνή (κι αποδεκτά) κείμενα. Ο φόβος πολλών για μια ενδιάμεση συμφωνία ακυρώθηκε όχι από τη λογική αλλά από το παράλογο…