Με ταχείς ρυθμούς η Ιρλανδία ακολουθεί κατά πόδας το ρεύμα για την ελάφρυνση της φτωχοποίησης, αυτό που είναι πλέον κυρίαρχο στο Νότο. Με προμετωπίδα την υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του νερού αλλά και τη “φούσκα” των ακινήτων οι ιρλανδοί προσανατολίζονται για την κυβερνητική αλλαγή. Για την ιρλανδική κυβέρνηση όπως συμβαίνει στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η φτώχεια όμως αυξάνεται και από τις δυνάμεις του πολιτικού της συστήματος, φαίνεται, ότι το Σιν Φέιν, εκπροσωπεί τη νέα πολιτική τάση ανακούφισης. Σημασία και εκεί έχει αν το εργατικό και το κοινωνικό κίνημα μπορέσουν τουλάχιστον να λειτουργούν αυτόνομα από τις αλλαγές τύπου Ελλάδας, που θα προκύψουν στο μέλλον.
Στη μεγάλη μάχη του Eurogroup της περασμένης Παρασκευής, ένας από τους υπουργούς Οικονομικών που ξεχώρισαν για τις ανθελληνικές τους θέσεις και την εμμονή στον ζουρλομανδύα της αέναης λιτότητας ήταν ο «γερμανοντυμένος» Ιρλανδός Μάικλ Νούναν.
Οπως και οι πειθήνιοι στα κελεύσματα των πιστωτών Ελληνες προκάτοχοι του Βαρουφάκη, από τον υπόδικο Παπακωνσταντίνου ώς τον… ταχυδρόμο της τρόικας Χαρδούβελη, έτσι και ο επιθετικότατος Νούναν έχει κάθε λόγο να επιμείνει στη σκληρή γραμμή του Σόιμπλε περί «ανεύθυνων» και «μπαταξήδων» Ελλήνων: η σκληρή διαπραγμάτευση που ξεκίνησε η νέα ελληνική κυβέρνηση αποτελεί θανάσιμη απειλή για όλους τους υπέρμαχους της λιτότητας ανά την Ευρώπη.
Λογικό είναι, άλλωστε: η χιλιοβασανισμένη, ομοιοπαθής μας μικρή Ιρλανδία είδε τη μεσαία τάξη της να θυσιάζεται κάτω από ένα βουνό χρέους, προκειμένου να «διασωθούν» από την πτώχευση οι τρεις μεγάλες συστημικές της τράπεζες. Και δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι το Δουβλίνο υπήρξε μακράν ο «πιο καλός μαθητής» της τρόικας, η χώρα που –ανεξαρτήτως κυβέρνησης- εφάρμοσε αδιαμαρτύρητα κάθε εντολή του Βερολίνου και των Βρυξελλών.
Οπως έγραψε λίγες μέρες νωρίτερα και ο «Irish Independent»: «Λίγοι πολιτικοί ηγέτες φοβούνται περισσότερο το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών από ό,τι ο Εντα Κένι. Η νίκη του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να κάνει τον Ιρλανδό πρωθυπουργό να φανεί σαν το “σκυλάκι” της τρόικας, μόλις έναν χρόνο πριν από τις εκλογές»…
Εκ πρώτης όψεως, βέβαια, τα συμφέροντα της Αθήνας και του Δουβλίνου δεν ταυτίζονται – όπως επαναλαμβάνει άλλωστε σε κάθε ευκαιρία και ο Κένι, «η Ιρλανδία δεν είναι Ελλάδα».
Για την ακρίβεια, η κεντροδεξιά κυβέρνηση του «Φίνε Γκάελ» καλλιεργεί συστηματικά τον ανθελληνισμό. «Η Ιρλανδία δεν έχει τίποτα κοινό με την Ελλάδα, μια χώρα που δεν εξάγει παρά ένα και μόνο προϊόν, το τυρί φέτα!», είχε δηλώσει παλαιότερα ο Νούναν, που τις τελευταίες ημέρες επιδίδεται σε έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο κατά του «ενοχλητικού» Βαρουφάκη και της ελληνικής «λαϊκίστικης παρέκκλισης», όπως αποκαλεί τη νέα ελληνική κυβέρνηση. «Το χρέος μας είναι βιώσιμο. Μπορούμε να το αποπληρώσουμε», επιμένει ο… Κέλτης Σαμαράς, ο Κένι, απορρίπτοντας κάθε πρόταση για μια ευρω-διάσκεψη κορυφής για το χρέος.
Και τα νούμερα φαινομενικά τους δικαιώνουν για την υπάκουη στάση τους: η Ιρλανδία έχει αρκετά μικρότερο χρέος από την Ελλάδα, «μόλις» 214 δισ. ευρώ, έχει υποτίθεται βγει από τη «σιδερένια αγκάλη» του μηχανισμού στήριξης, και πρόσφατα εξέδωσε με τις ευλογίες –ή σωστότερα τις εγγυήσεις– της ΕΚΤ και των Γερμανών επικυρίαρχων έντοκα γραμμάτια με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, εξασφαλίζοντας τη χιλιοτραγουδισμένη από τις αγορές «χρηματοπιστωτική σταθερότητα», στο όνομα της οποίας ορκίζονται όλοι οι νεοφιλελεύθεροι του μάταιου τούτου κόσμου.
Πρόκειται όμως για «μαγική εικόνα», αφού το πιστωτικό άχθος που έχει προσγειωθεί στον σβέρκο του μέσου Ιρλανδού είναι κατ΄αναλογία πληθυσμού βαρύτερο και από αυτό της Ελλάδας: το 2014 την περασμένη χρονιά μάλιστα πλήρωσε πάνω από 7,5 δισ. για αποπληρωμή χρέους, όσα ακριβώς και η Ελλάδα!
Το χειρότερο: ενώ πριν σκάσει η φούσκα των ακινήτων και μαζί τους οι καταχρεωμένες τράπεζες το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας ήταν μόλις 42,6%, πολύ κάτω από το 60% του ΑΕΠ, που ορίζει το Μάαστριχτ, χάρη στην υποταγή των Ιρλανδών στην τρόικα –που σήμερα ξέρουμε πια πως επιβλήθηκε με το τόσο γνωστό και σε μας «πιστόλι ρευστότητας» της ΕΚΤ στερεωμένο στο κεφάλι τους- το χρέος τριπλασιάστηκε μέσα σε έξι μόλις χρόνια, φτάνοντας πέρσι το εξωφρενικό 112% του ΑΕΠ!
Πίσω από την αλαζονική, αδιάλλακτη στάση των Κένι – Νούναν, κρύβεται ο γνήσιος τρόμος της ντόπιας ελίτ μπροστά στη λαϊκή οργή που ξεσηκώνουν οι πολιτικές τους.
Δεν φοβούνται τον Τσίπρα και τους Ελληνες, παρά μόνον ως «κακό παράδειγμα» προς αποφυγήν. Tους δικούς τους αγανακτισμένους νεόπτωχους είναι που φοβούνται, και φυσικά το «αντίπαλο δέος», τον Τζέρι Ανταμς του αντιμνημονιακού Σιν Φέιν, του πάλαι ποτέ πολιτικού βραχίονα του ΙRΑ, που κερδίζει συνεχώς έδαφος στις δημοσκοπήσεις. Η «ελληνική εξέγερση» απειλεί την κυρίαρχη αφήγηση που στήνεται από την ελίτ και τα ιρλανδικά παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που επιμένουν ότι «η λιτότητα πέτυχε».
Οι κυβερνώντες δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια – ότι ένα στα τέσσερα παιδιά ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι μετανάστευσαν στον εξωτερικό, ότι τα εργασιακά δικαιώματα έχουν καταβαραθρωθεί, ότι οι πρώην νοικοκυραίοι χάνουν τις δουλειές, τα σπίτια τους και τα αυτοεξόριστα παιδιά τους.
Ο μεγαλύτερος όμως εφιάλτης τους είναι οι μαζικές διαδηλώσεις και το κίνημα βάσης εναντίον της ντε φάκτο ιδιωτικοποίησης της παροχής πόσιμου νερού, που συγκλονίζουν εδώ και μήνες την χώρα.
Μάταια η κυβέρνηση διέταξε πριν από λίγες μέρες τη φυλάκιση των πρωτεργατών του κινήματος «Right2Water»: σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τα φτωχότερα στρώματα της ιρλανδικής κοινωνίας, λόγω των μέτρων λιτότητας, της «σφαγής» σε μισθούς, συντάξεις και δημόσιες δαπάνες για την Υγεία και την Παιδεία, οι επιχειρούμενες χρεώσεις στο νερό έγιναν στην κυριολεξία η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, βγάζοντας επιτέλους προς τα έξω ένα πάνδημο αίσθημα αδικίας για το βαρύτατο τίμημα της «διάσωσης» των τραπεζών.
Είναι ενδεικτικό ότι τα μισά νοικοκυριά δεν έχουν καν εγγραφεί για να πληρώσουν το νερό που πίνουν, ενώ το επόμενο βήμα είναι η έμπρακτη αμφισβήτηση – α λα ισπανικά – της πολιτικής των εξώσεων και των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας από τις τράπεζες!
Πρόσφατα σχόλια